ابن خمیس، حسین بن نصر: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۵ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۹:۰۴

ابن خمیس، حسین بن نصر

نام	ابن خمیس، حسین بن نصر
نام‌های دیگر	ابن خمیس موصلی، حسین بن نصر بن محمد
نام پدر	نصر کعبی
متولد	466ق
محل تولد	جهینه موصل
رحلت	552 ‎ق
اساتید	قاضى ابوبكر شامى، ابوالفوارس بن طِراز (يا طِراد) زينبى، ابن طلحۀ نَعالى، ابوعبدالله حميدى
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE3735AUTHORCODE

ابن خميس، ابوعبدالله تاج‌الاسلام مجد‌الدين حسين بن نصر كعبى جُهَنى موصلى (466-552ق1074/-1157م)، فقيه شافعى. جهنى منسوب به جُهَينه (روستايى بزرگ در نواحى موصل) و كعبى منسوب به قبيلۀ بنى كعب است. وى در موصل زاده شد و در آن شهر از ابونصر ابن وَدْعان حديث شنيد، سپس به بغداد رفت و در آن‌جا از قاضى ابوبكر شامى، ابوالفوارس بن طِراز (يا طِراد) زينبى، ابن طلحۀ نَعالى، ابوعبدالله حميدى و... استماع حديث كرد و از ابوحامد غزالى، فقه آموخت. ابن خميس مدتى قاضى رَحبۀ مالك بن طوق بود، سپس به زادگاه خود موصل بازگشت و به تأليف مشغول شد. پس از 540ق بار ديگر به بغداد رفت و به روايت حديث پرداخت.

از او، سليمان و على فرزندان محمد موصلى، ابوالقاسم عبدالملك بن زيد دَوْلَعى، ابن حاجب صوفى، مشرَفْ بن مؤيّد همدانى و ابن مُحِبّ محمد بن محمد نيشابورى استماع حديث كرده‌اند.

از شاگردان وى در فقه، ابواسحاق ابراهيم بن نصر موصلى قاضى سلاميّه، شرف‌الدين ابن ابى عصرون و رضى‌الدين ابوالفضل يونس بن محمد اربلى را نام برده‌اند. وى سرانجام در زادگاه خود درگذشت.

آثار

تحريم الغيبة و ما فيها من العقوبات،
مناقب الابرار و محاسن الاخيار، کتابى است در احوال بزرگان صوفيه،
الموضح في الفرائض، در احكام ارث بنابر مذهب شافعى.

جز اين‌ها، ذهبى در سير کتاب‌هايى زير عناوين فرح الموضح على مذهب زيد بن ثابت، نيز اخبار المنامات، لؤلؤة المناسك، منهج التوحيد و منهج المريد به وى نسبت داده است.

منابع مقاله

دائرةالمعارف بزرگ اسلامى ج3، ص465.

وابسته‌ها

مناقب الابرار و محاسن الاخیار فی طبقات الصوفیة

مناقب الأبرار و محاسن الأخیار

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class='wikiInfo'>
+<div class="wikiInfo">
 [[پرونده:NUR03735.jpg|بندانگشتی|ابن خمیس، حسین بن نصر]]
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 |-
-! نام!! data-type='authorName'|ابن خمیس، حسین بن نصر
+! نام!! data-type="authorName" |ابن خمیس، حسین بن نصر
 |-
 |نام‌های دیگر
-|data-type='authorOtherNames'| ابن خمیس موصلی، حسین بن نصر بن محمد
+| data-type="authorOtherNames" | ابن خمیس موصلی، حسین بن نصر بن محمد
 |-
 |نام پدر
-|data-type='authorfatherName'|
+| data-type="authorfatherName" |نصر کعبی
 |-
 |متولد
-|data-type='authorbirthDate'|1074 م
+| data-type="authorbirthDate" |466ق
 |-
 |محل تولد
-|data-type='authorBirthPlace'|
+| data-type="authorBirthPlace" |جهینه موصل
 |-
 |رحلت
-|data-type='authorDeathDate'|552 ‌‎ق یا 1157 م
+| data-type="authorDeathDate" |552 ‎ق
 |-
 |اساتید
-|data-type='authorTeachers'|
+| data-type="authorTeachers" |قاضى ابوبكر شامى، ابوالفوارس بن طِراز (يا طِراد) زينبى، ابن طلحۀ نَعالى، ابوعبدالله حميدى
 |-
 |برخی آثار
-|data-type='authorWritings'|
+| data-type="authorWritings" |
-|-class='articleCode'
+|- class="articleCode"
 |کد مؤلف
-|data-type='authorCode'|AUTHORCODE3735AUTHORCODE
+| data-type="authorCode" |AUTHORCODE3735AUTHORCODE
 |}
 </div>
-'''ابن خميس، ابوعبدالله تاج الاسلام مجد‌الدين حسين بن نصر كعبى جُهَنى موصلى''' (466-552ق1074/-1157م)، فقيه شافعى. جهنى منسوب به جُهَينه (روستايى بزرگ در نواحى موصل) و كعبى منسوب به قبيلۀ بنى كعب است. وى در موصل زاده شد و در آن شهر از ابونصر ابن وَدْعان حديث شنيد، سپس به بغداد رفت و در آن‌جا از قاضى ابوبكر شامى، ابوالفوارس بن طِراز (يا طِراد) زينبى، ابن طلحۀ نَعالى، ابوعبدالله حميدى و... استماع حديث كرد و از [[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد غزالى]]، فقه آموخت. ابن خميس مدتى قاضى رَحبۀ مالك بن طوق بود، سپس به زادگاه خود موصل بازگشت و به تأليف مشغول شد. پس از 540ق بار ديگر به بغداد رفت و به روايت حديث پرداخت.
+'''ابن خميس، ابوعبدالله تاج‌الاسلام مجد‌الدين حسين بن نصر كعبى جُهَنى موصلى''' (466-552ق1074/-1157م)، فقيه شافعى. جهنى منسوب به جُهَينه (روستايى بزرگ در نواحى موصل) و كعبى منسوب به قبيلۀ بنى كعب است. وى در موصل زاده شد و در آن شهر از ابونصر ابن وَدْعان حديث شنيد، سپس به بغداد رفت و در آن‌جا از قاضى ابوبكر شامى، ابوالفوارس بن طِراز (يا طِراد) زينبى، ابن طلحۀ نَعالى، ابوعبدالله حميدى و... استماع حديث كرد و از [[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد غزالى]]، فقه آموخت. ابن خميس مدتى قاضى رَحبۀ مالك بن طوق بود، سپس به زادگاه خود موصل بازگشت و به تأليف مشغول شد. پس از 540ق بار ديگر به بغداد رفت و به روايت حديث پرداخت.
 از او، سليمان و على فرزندان محمد موصلى، ابوالقاسم عبدالملك بن زيد دَوْلَعى، ابن حاجب صوفى، مشرَفْ بن مؤيّد همدانى و ابن مُحِبّ محمد بن محمد نيشابورى استماع حديث كرده‌اند.
@@ خط ۳۹: / خط ۳۹: @@
 == آثار==
+# تحريم الغيبة و ما فيها من العقوبات،
-. تحريم الغيبة و ما فيها من العقوبات،
+# مناقب الابرار و محاسن الاخيار، کتابى است در احوال بزرگان صوفيه،
+# الموضح في الفرائض، در احكام ارث بنابر مذهب شافعى.
-. مناقب الابرار و محاسن الاخيار، کتابى است در احوال بزرگان صوفيه،
-. الموضح في الفرائض، در احكام ارث بنابر مذهب شافعى.
 جز اين‌ها، [[ذهبى]] در سير کتاب‌هايى زير عناوين فرح الموضح على مذهب زيد بن ثابت، نيز اخبار المنامات، لؤلؤة المناسك، منهج التوحيد و منهج المريد به وى نسبت داده است.