نصرالله منشی، نصرالله بن محمد: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'نصر الله' به 'نصرالله') |
|||
خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | ابوالمعالی | | data-type="authorOtherNames" | ابوالمعالی نصرالله بن محمد | ||
منشی، ابوالمعالی | منشی، ابوالمعالی نصرالله | ||
منشی شیرازی، | منشی شیرازی، نصرالله | ||
منشی، نظام الملک معینالدین | منشی، نظام الملک معینالدین نصرالله | ||
Abu'l-Ma'ali Nasrallah | Abu'l-Ma'ali Nasrallah |
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۴۰
نام | نصرالله منشی، نصرالله بن محمد |
---|---|
نام های دیگر | ابوالمعالی نصرالله بن محمد
منشی، ابوالمعالی نصرالله منشی شیرازی، نصرالله منشی، نظام الملک معینالدین نصرالله Abu'l-Ma'ali Nasrallah |
نام پدر | محمد |
متولد | قرن 6 |
محل تولد | اهل شیراز یا غزنین |
رحلت | پیش از ۵۸۳ق |
اساتید | قاضى محمد بن عبدالحميد اسحاق
برهانالدين عبدالرشيد نصر صاعد ميمنى ابوالحامد غزنوى |
برخی آثار | کلیله و دمنه (بوستان کتاب) |
کد مؤلف | AUTHORCODE2172AUTHORCODE |
ابوالمعالى نصرالله بن محمد بن عبدالحميد منشى، از نويسندگان معروف قرن 6 هجرى و از منشيان دربار غزنوى بود.
وى ملقب به حميدالدين بوده و اهل شيراز يا از مردم غزنين بود كه در زمان يمينالدوله بهرامشاه غزنوى مىزيست و نزد اين پادشاه تقرب داشت.
وی از آغاز جوانی در زمان سلطنت "بھرام شاه غزنوی" وارد امور دیوانی شد و پس از به سلطنت رسیدن خسرو شاه غزنوی (559-552ق) به سمت دبيرى رسيد و در دربار همين سلسله تا وزارت پيش رفت.
اساتید
از جمله استادان وى مىتوان به قاضى محمد بن عبدالحميد اسحاق، برهانالدين عبدالرشيد نصر، صاعد ميمنى، ابوالحامد غزنوى، عبدالرحمان بستى و محمد سيفى اشاره كرد. ابوالمعالى علاوه بر مهارتى كه در ترسل و نثر داشت، در نظم فارسى نيز سرآمد بود. وى به زبان عربى نيز اشعارى سروده است. از شعراى بزرگ كه ابوالمعالى را در اشعار خود ستوده و مدح گفتهاند، مىتوان به سيد حسن غزنوى كه از بزرگان شعرا و ادباء روزگار بهرام شاه غزنوى است، اشاره كرد. به آورده عوفى در «لباب الالباب»،
وفات
او در اثر سعايت بدخواهان در زمان خسرو ملك (583-559ق) به زندان افتاد و سرانجام در آنجا به قتل رسيد.
آثار
در مورد نام وى بين تذكرهها اختلافاتى وجود دارد. از جمله آثار وى عبارتند از: كليلة و دمنة بهرام شاهى كه ترجمه كليلة و دمنة عربى ابن مقفع است و به امر بهرام شاه غزنوى (552-511ق) در حدود (539-536ق) به فارسى برگردانده شده است؛ ديوان شعر.
منابع مقاله
پايگاه اطلاعرسانى آفتاب.