میبدی، حسین بن معین‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'علیهما السلام' به 'علیهماالسلام') |
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type='authorDeathDate'|911 | |data-type='authorDeathDate'|911 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۸:۲۸
| نام | میبدی، حسین بن معین‌الدین |
|---|---|
| نام های دیگر | حسینی میبدی، حسین
منطقی امیر حسین قاضی میر یزدی، کمال الدین میر حسین بن معین الدین |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 911 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE6596AUTHORCODE |
معرفى جمالى
حسين بن معين‌الدين على ميبدى يزدى، ملقب به كمال‌الدين و متخلص به منطقى در ميبد يزد زاده شد، در منابع به تاريخ ولادت او اشاره نشده است.
پدرش، معين‌الدين جمال بن جلال‌الدين محمد، مشهور به معلم يزدى، متوفى به سال 789، نزد قاضى عضدالدين ايجى، صاحب كتاب مواقف، تلمذ كرده بود و كتاب مواهب الهى در تاريخ آل مظفر كه به نثر مصنوع و ناشيانه نگارش يافته از جمله تأليفات اوست.
ميبدى در آغاز جوانى براى تحصيل به شيراز كه از مراكز علمى آن دوران بود عزيمت كرد و نزد استادان آن ديار، از جمله جلال‌الدين دوانى، در علوم و فنون مختلف معقول و منقول، مانند فقه، منطق، هيئت، فلسفه و كلام، كسب دانش كرد. در سخن منظوم نيز دستى داشته و به «منطقى» تخلص مى كرده است.
او خود در يكى از منشآت به بيان شمه‌اى از فضل و دانش خويش می‌پردازد و مى‌گويد: «هيچ علمى از علوم عقلى و نقلى نيست كه كتب مشكل آن بى‌مطالعه نتوانم گفت، و هيچ جوهر از جواهر دانش نيست كه كنه آن را به الماس تفكر نمى توانم سفت، چون دل متوجه به مطلعى عالى است و دماغ از سوداى غير آن خالى است، هرگز تفاخر به آن علوم ندارم و خود را در سلك جاهلان مى شمارم.»
ميبدى از اهل تسنن و بر مذهب شافعى بوده، چنانكه در مقدمه شرح ديوان منسوب به امیرالمؤمنین على بن ابيطالب(ع) در موضع ذكر مذاهب اسلام از شافعى با عنوان «امام ما شافعى» ياد مى‌كند؛ اگر چه برخى، مانند حاجى خليفه و مؤلف ريحانة الادب به اعتبار مطالبى كه در فاتحه سابعه از مقدمه همين اثر در شأن اميرمؤمنان على بن ابى‌طالب(ع) آورده او را به تشيع منسوب داشته‌اند.
در وقتى كه ميبدى قاضى يزد بود، برخى كه از وى كينه به دل داشتند واو را تكفير كردند.
در باب تاريخ و چگونگى مرگ ميبدى در ميان تواريخ و تراجم اختلاف است. بعضى، از جمله صاحب ريحانه الادب، وفات او را در حدود سال 904 يا 911ق دانسته‌اند كه لفظ «قاضى» هم ماده تاريخ آن است. مؤلف رياض العارفين نيز آن را سنه 910ق ذكر كرده است.
مدفن او در يزد در مزار نزديك حرم امامزاده جعفر قرار دارد.
آثار
- شرح ديوان منسوب به اميرالمؤمنين على بن ابى‌طالب(ع)
- مرضى الرضى فى شرح الكافيه
- شرح الشمسيه فى المنطق
- شرح آداب البحث
- شرح حورانيه
- حاشيه شرح طوالع الانوار
- حاشيه تحرير اقليدس
- حاشيه تحرير مجسطى
- حاشيه شرح الملخص فى الهيئه
- شرح خبر كميل
- شرح خبر قد صعدنا ذرى الحقائق
- جام كيتى نما
- منشآت
- رساله فى رويه شبح الشى فى الماء
- ديوان اشعار فارسى
- شرح گلشن راز
وابسته‌ها
شرح دیوان منسوب به امیر المومنین علی بن ابی‌طالب علیهماالسلام