جاجرمی، ابوالحسن بن محمدکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ه ها' به 'ه‌ها') |
(غنی سازی متن) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR09852.jpg|بندانگشتی|جاجرمی، ابوالحسن بن محمدکاظم]] | [[پرونده:NUR09852.jpg|بندانگشتی|جاجرمی، ابوالحسن بن محمدکاظم]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |جاجرمی، ابوالحسن بن محمدکاظم | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | ابوالحسن بن محمدکاظم | ||
م‍لا اب‍و ال‍ح‍س‍ن بن م‍لا محمدکاظم | م‍لا اب‍و ال‍ح‍س‍ن بن م‍لا محمدکاظم | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمدكاظم بن محمد جاجرمى | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1177ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" | | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[چشمه‌های حکمت]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE9852AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۱۱
| نام | جاجرمی، ابوالحسن بن محمدکاظم |
|---|---|
| نام های دیگر | ابوالحسن بن محمدکاظم
م‍لا اب‍و ال‍ح‍س‍ن بن م‍لا محمدکاظم |
| نام پدر | محمدكاظم بن محمد جاجرمى |
| متولد | 1177ش |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | چشمه‌های حکمت |
| کد مؤلف | AUTHORCODE9852AUTHORCODE |
شيخ ابوالحسن بن محمد كاظم جاجرمى، عالم متبحر، اديب و مصنّف زبردست قرن سيزدهم قمرى و معاصر با فتحعلى شاه قاجار است. وى در فقه، اصول، حديث و تفسير استاد بود.
پدر وى محمدكاظم بن محمد جاجرمى از علماى معروف و مؤلف منتخب نشآت يوسفى است كه در سال 1177ش مى زيست.
آثار
از جمله تصانيف او، كتاب «رايات الجهاد فى اعلام العباد» و «اخلاق الاولياء» است كه كتاب اخير را به فارسى براى فرزند خود نصراللّه در سال 1239ش به نظم در آورده است. «ينابيع الحكمة» ديگر كتابى است كه آن را در سال 1240ش در اصفهان نگاشته است. همچنين «بركات الخاتم و تحفة الامير» نيز از جمله آثار اوست. وى در شعر نيز دستى داشته است. همچنين رساله‌اى فارسى درباره جبر و اختيار به اسم محمدتقى ميرزاى قاجار نگاشته است. پرسش و پاسخى در عصمت و مسائل آن دارد كه از فيلسوف مولى على بن جمشيد نورى پرسش كرده است. كتاب ديگر وى «الهداية الملكية» در علم درايه است كه آن را براى ديگر فرزند خود محمدحسین نگاشته و فرزند ديگرش نصراللّه بر آن حاشيه زده است.