امامی، سید حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== منابع==' به '==منابع مقاله==') |
جز (جایگزینی متن - 'خاك' به 'خاک') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
وى پس از سال‌ها تدريس و رياست گروه حقوق خصوصى و اسلامى دانشكده حقوق و علوم سياسى و انتخاب شدن به عنوان استاد ممتاز دانشگاه تهران در سال 1346، به درخواست خود بازنشسته شد (1347) اما گاهى در دانشكده حقوق دانشگاه ملى سابق (شهيد بهشتى كنونى) تدريس مى‌كرد. | وى پس از سال‌ها تدريس و رياست گروه حقوق خصوصى و اسلامى دانشكده حقوق و علوم سياسى و انتخاب شدن به عنوان استاد ممتاز دانشگاه تهران در سال 1346، به درخواست خود بازنشسته شد (1347) اما گاهى در دانشكده حقوق دانشگاه ملى سابق (شهيد بهشتى كنونى) تدريس مى‌كرد. | ||
ايشان در سال 1358 پس از سال‌ها تلاش و ممارست در عرصه آموزش حقوق به‌ويژه حقوق مدنى ايران، بر اثر بيمارى سرطان و در حالى كه ماه‌هاى آخر عمر قادر به تكلم نبود و در اغما به سر مى‌برد، چشم از جهان فروبست. پيكر اين عالم برجسته و چهره ماندگار حقوق ايران، در سوئيس به | ايشان در سال 1358 پس از سال‌ها تلاش و ممارست در عرصه آموزش حقوق به‌ويژه حقوق مدنى ايران، بر اثر بيمارى سرطان و در حالى كه ماه‌هاى آخر عمر قادر به تكلم نبود و در اغما به سر مى‌برد، چشم از جهان فروبست. پيكر اين عالم برجسته و چهره ماندگار حقوق ايران، در سوئيس به خاک سپرده شده است. | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۳۶
| نام | امامی، حسن |
|---|---|
| نام های دیگر | امامی، سیدحسن |
| نام پدر | |
| متولد | 1282 هـ.ش |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 1358 هـ.ش یا 1399 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | حقوق مدنی (امامی، حسن) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE323AUTHORCODE |
دكتر سيد حسن امامى در سال 1281ش در تهران به دنيا آمد. پدرش امام جمعه و جماعت بود. وى پس از تحصيلات مقدماتى، در مدرسه پروكيمنياژ كه توسط روسها اداره مى‌شد، براى فراگيرى علوم فقهى و دينى، ادبيات عرب، منطق و ساير علوم، به حوزه علميه نجف اشرف رفت و به درجه اجتهاد نائل شد. پس از مدتى به منظور فراگيرى علم حقوق نوين، به سوئيس رفت (1307). پس از پنج سال اقامت و تحصيل در رشته حقوق خصوصى در دانشكده حقوق دانشگاه لوزان، در سال 1312 با ارائه رساله خود با عنوان «اساس قضائى مهر در فقه شيعه اسلامى» موفق به اخذ درجه دكتراى حقوق شد.
در سال 1313 به ايران بازگشت و در مدرسه عالى حقوق و دانشكده معقول و منقول، به تدريس تاريخ حقوق و حقوق اسلام پرداخت. در سال 1317 در تشكيلات دادگسترى نوين به شغل قضائى منصوب شد. در سال 1323 رياست كل دادگاه‌هاى شهرستان تهران را برعهده گرفت و در سال 1317 در دانشكده حقوق و علوم سياسى دانشگاه تهران، به تدريس حقوق ثبت اسناد و اصول محاكمات حقوقى در مقاطع مختلف پرداخت. در سال 1336 دروس حقوق مدنى و شرح قانون مدنى، به درخواست دانشجويان كه به كتاب‌هاى مدون حقوق مدنى دسترسى نداشتند، براى تهيه كتابى در اين زمينه، به لوزان سوئيس سفر كرد. با فراغتى كه در اين سفر به‌دست آورد، شش جلد كتاب حقوق مدنى را بر اساس يادداشت‌ها، جزوه‌ها، كتاب‌هاى فقهى و حقوقى و منابع ديگر به رشته تحرير درآورد. اين كتاب‌ها تاكنون بارها تجديد چاپ شده و هنوز هم يكى از اصلى‌ترين مراجع و منابع تدريس، مطالعه و تحقيق در دروس دانشگاهى حقق مدنى و دوره‌هاى كاربردى حقوق (كارآموزى وكالت دادگسترى، مشاوره حقوقى و قضاوت) به‌شمار مى‌آيد.
وى پس از سال‌ها تدريس و رياست گروه حقوق خصوصى و اسلامى دانشكده حقوق و علوم سياسى و انتخاب شدن به عنوان استاد ممتاز دانشگاه تهران در سال 1346، به درخواست خود بازنشسته شد (1347) اما گاهى در دانشكده حقوق دانشگاه ملى سابق (شهيد بهشتى كنونى) تدريس مى‌كرد.
ايشان در سال 1358 پس از سال‌ها تلاش و ممارست در عرصه آموزش حقوق به‌ويژه حقوق مدنى ايران، بر اثر بيمارى سرطان و در حالى كه ماه‌هاى آخر عمر قادر به تكلم نبود و در اغما به سر مى‌برد، چشم از جهان فروبست. پيكر اين عالم برجسته و چهره ماندگار حقوق ايران، در سوئيس به خاک سپرده شده است.
منابع مقاله
مباركيان، عباس، «چهره‌ها در تاريخچه نظام آموزش عالى حقوق و عدليه نوين»، ناشر: پيدايش، چاپ اول تابستان.