ابن غلبون، طاهر بن عبدالمنعم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '==منبع مقاله==' به '==منابع مقاله==')
    جز (جایگزینی متن - ' ' به '')
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|[[التذکرة في القراءات الثمان]]
    |data-type='authorWritings'|[[التذکرة في القراءات الثمان]]|-class='articleCode'
     
     
    |-class='articleCode'
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE05978AUTHORCODE
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE05978AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>'''ابوالحسن طاهر بن عبدالمنعم بن عبیدالله بن غلبون بن مبارک حلبى''' از علمای اسلامی، به‌ویژه در قرائت و صاحب کتاب «التذکرة في القراءات الثمان» است که در پایان قرن چهارم هجری از دنیا رفت.
     
     
    '''ابوالحسن طاهر بن عبدالمنعم بن عبیدالله بن غلبون بن مبارک حلبى''' از علمای اسلامی، به‌ویژه در قرائت و صاحب کتاب «التذکرة في القراءات الثمان» است که در پایان قرن چهارم هجری از دنیا رفت.


    == زیست‌نامه ==
    == زیست‌نامه ==

    نسخهٔ ‏۱۳ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۳۱

    ابن غلبون، طاهر بن عبدالمنعم
    نام ابن غلبون، طاهر بن عبدالمنعم
    نام‌های دیگر ابوالحسن طاهر بن عبدالمنعم بن عبدالله بن غلبون بن مبارک الحلبي المصري المقري
    نام پدر عبدالمنعم
    متولد قرن 4
    محل تولد حلب
    رحلت / 399ق
    اساتید پدرش عبدالمنعم بن غلبون، عبدالعزیز بن علی بن احمد،محمد بن یوسف بن نهار حرتکی
    برخی آثار التذکرة في القراءات الثمان|-class='articleCode' کد مؤلف AUTHORCODE05978AUTHORCODE

    ابوالحسن طاهر بن عبدالمنعم بن عبیدالله بن غلبون بن مبارک حلبى از علمای اسلامی، به‌ویژه در قرائت و صاحب کتاب «التذکرة في القراءات الثمان» است که در پایان قرن چهارم هجری از دنیا رفت.

    زیست‌نامه

    ابن غلبون، در حلب متولد شد و رشد کرد.[۱] در مصر سکونت گزید و به خاطر اخذ قرائات سفرهای زیادی از جمله به مصر و عراق و... داشت. او مصر را برای سکونت انتخاب کرد[۲] و در آنجا بود تا سرانجام در دهم شوال سال 399ق در این کشور از دنیا رفت.[۳]

    اطلاعات علمی

    ابن غلبون بین روایت و درایت در علم قرائات جمع می‌کرد. در آن زمان که قرائات از زبان علما و به‌صورت شفاهی نقل می‌شد، ابن غلبون برای استماع قرائات از اساتید مختلف، سفرهای زیادی کرد.[۴]

    اساتید و سفرهای علمی

    او در حلب که محل تولد و رشدش بود، از پدرش عبدالمنعم بن غلبون قرائت فرا گرفت. عبدالمنعم، امام در قرائات و صاحب اثر در این زمینه بود.

    در مصر از عبدالعزیز بن علی بن احمد معروف به ابن الامام قرائت گرفت. ابن غلبون و پدرش عبدالمنعم در اخذ قرائت از ابن الامام و ابراهیم بن محمد بن مروان و عتیق بن ماشاء‌الله مشترک هستند.

    وی، پس از مصر به عراق رفت و در بصره بر محمد بن یوسف بن نهار حرتکی قرائت کرد. ابن غلبون درباره این ا ستاد می‌گوید: در بصره بر او قرائت کردم. او قیّم در قرائت بود و اکابر از اساتید قرائات را درک کرده بود.

    ابن غلبون در بصره همچنین بر علی بن محمد هاشمی و علی بن محمد بن خشنام مالکی قرائت کرد.

    او و پدرش، در شام، حروف را از عبدالله بن مبارک حلبی اخذ کردند. وی، سبعه ابن مجاهد را از ابوالحسن علی بن محمد بن اسحاق حلبی استماع کرد.[۵]

    مشهورترین شاگردان در اخذ قرائات

    1. حافظ ابوعمرو عثمان بن سعید معروف به امام دانی، صاحب کتاب «التيسير في القراءات» که قرائات را از او به‌صورت عرضه و سماع روایت کرده است.
    2. احمد بن بابشاذ نحوی عراقی که قرائات را به‌صورت عرضه و سماع از ابن غلبون روایت کرده است. او کتاب تذکره را از ابن غلبون روایت کرده است.
    3. یحیی بن علی خشاب، ابوالفضل عبدالرحمن رازی و ابوعبدالله محمد بن احمد قزوینی از او قرائت فرا گرفته‌اند.[۶]

    شخصیت علمی او از نگاه دیگران

    ابن جزری در «النشر في القراءات العشر» با این کلمات از او یاد می‌کند: استاد عارف و ثقه ضابط و حجت محرر و استاد ابوعمرو دانی....[۷]

    ابوعمرو دانی که نزد ابن غلبون قرائت کرد و با او همنشین بود درباره او می‌نویسد: شخصیتی صریح و صادق بود که در زمان خودش در فهم و علم و فضیلت، بی‌نظیر بود و ما از او بسیار آموختیم و نوشتیم.[۸]

    پانویس

    1. ر.ک: ابن غلبون، التذکرة فی القراءات، ج1، ص7
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: همان، ص9
    4. ر.ک: همان، ص7
    5. ر.ک: همان، ص7-8
    6. ر.ک: همان، ص8
    7. ر.ک: همان، ص7
    8. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    ابن غلبون، طاهر بن عبدالمنعم، التذکرة فی القراءات، تحقیق ابراهیم عبدالفتاح بحیری، الزهراء للأعلام العربی، قاهره، 1410هـ.

    وابسته‌ها

    ... التذکرة في القراءات

    التذکرة في القراءات الثمان