۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نام ها' به 'نامها') |
جز (جایگزینی متن - 'شهاب الدين ' به 'شهابالدين') |
||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
#نويسنده، صورتهاى مختلف مغالطات را توضيح داده و در پايان آورده است كه همين مقدار در بيان مغالطات قياسى كافى است و استاد شيخ محمد عبده در تعليقه نوشته است كه بسيارى از موارد مغالطات باقى مانده كه نويسنده آن را ذكر نكرده است. او سپس مثالهايى را براى اين مطلب بيان كرده است.<ref>همان، تعليقه ص 470</ref> | #نويسنده، صورتهاى مختلف مغالطات را توضيح داده و در پايان آورده است كه همين مقدار در بيان مغالطات قياسى كافى است و استاد شيخ محمد عبده در تعليقه نوشته است كه بسيارى از موارد مغالطات باقى مانده كه نويسنده آن را ذكر نكرده است. او سپس مثالهايى را براى اين مطلب بيان كرده است.<ref>همان، تعليقه ص 470</ref> | ||
#مصحح در پايان كتاب، فهرست اعلام (اشخاص و كتب) را آورده است.<ref>همان، ص 472 - 483</ref> | #مصحح در پايان كتاب، فهرست اعلام (اشخاص و كتب) را آورده است.<ref>همان، ص 472 - 483</ref> | ||
#بنا بر نظر استا دكتر صمد موحد، «البصائر النصيرية» به قصد تقرب به مجلس ابوالقاسم محمود بن مظفر بن عبدالملك مروزى خوارزمى كه از 521 تا 526ق، وزير سلطان سنجر بود، تأليف شده است. «بصائر» از كتابهاى معروف درسى سده 6ق، بوده؛ چنانكه شيخ | #بنا بر نظر استا دكتر صمد موحد، «البصائر النصيرية» به قصد تقرب به مجلس ابوالقاسم محمود بن مظفر بن عبدالملك مروزى خوارزمى كه از 521 تا 526ق، وزير سلطان سنجر بود، تأليف شده است. «بصائر» از كتابهاى معروف درسى سده 6ق، بوده؛ چنانكه شيخ شهابالدينسهروردى در اصفهان آن را نزد ظهير قارى (يا فارسى) خوانده و به گفته شهرزورى، از نوشتههاى وى چنين برمىآيد كه در «بصائر» بسيار تأمل مىكرده است. ابن سهلان در اين كتاب كوشيده است تا آنچه را كه قدما از توضيح آن غفلت كردهاند، روشن گرداند و آنچه را كه بهاجمال نوشتهاند، بهتفصيل آورد و موارد نادرست را گوشزد كند. اين كتاب... از كتابهاى درسى جامع الازهر بشمار آمده است.<ref>مدخل ابن سهلان، در دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج 3، ص 727</ref> | ||
ویرایش