المشارع و المطارحات (ترجمه طاهری): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'واجب الوجود' به 'واجب‌الوجود'
جز (جایگزینی متن - 'به‏ویژه' به 'به‏‌ویژه')
جز (جایگزینی متن - 'واجب الوجود' به 'واجب‌الوجود')
خط ۵۵: خط ۵۵:
مشرع ششم درباره وجود و غنا و خیر و شر داراى یازده فـصل اسـت‌. در‌ این‌ فصول یازده‌گانه مطالبى چون نفى علت غایى از فعل واجب‌ الوجود، قاعده امکان اشرف، ابطال قاعده‌اى از ابوالبرکات، صدور کثیر از واحد و...مطرح شده است. در اینجا‌ بد‌ نیست‌ اشاره شـود که سـهروردى در فصل چهارم این مشرع سخت به‌ ابو‌البرکات بغدادى مى‌تازد و سخنان او را هذیانات مى‌خواند. ابوالبرکات بر این باور است که افعال‌ خداوند‌ منوط‌ به اراده‌هاى مـتجدد نـامتناهى است؛ بدین ‌معنى که حق ‌تعالى بـراى هـریک از‌ افعال‌ زمانى‌ باید اراده مجدّدى بکند و این کار او هرگز به پایان نمى‌رسد. سهروردى مى‌گوید: ابوالبرکات‌ براى‌ خداوند اراده ثابت ازلى و اراده‌هاى متجدد غیر متناهى پذیرفته و با اظهار این عقیده با مـبانى‌ عـقلى‌ و نیز اعتقادات یهود و اسـلام مـخالفت کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص43-42</ref>
مشرع ششم درباره وجود و غنا و خیر و شر داراى یازده فـصل اسـت‌. در‌ این‌ فصول یازده‌گانه مطالبى چون نفى علت غایى از فعل واجب‌ الوجود، قاعده امکان اشرف، ابطال قاعده‌اى از ابوالبرکات، صدور کثیر از واحد و...مطرح شده است. در اینجا‌ بد‌ نیست‌ اشاره شـود که سـهروردى در فصل چهارم این مشرع سخت به‌ ابو‌البرکات بغدادى مى‌تازد و سخنان او را هذیانات مى‌خواند. ابوالبرکات بر این باور است که افعال‌ خداوند‌ منوط‌ به اراده‌هاى مـتجدد نـامتناهى است؛ بدین ‌معنى که حق ‌تعالى بـراى هـریک از‌ افعال‌ زمانى‌ باید اراده مجدّدى بکند و این کار او هرگز به پایان نمى‌رسد. سهروردى مى‌گوید: ابوالبرکات‌ براى‌ خداوند اراده ثابت ازلى و اراده‌هاى متجدد غیر متناهى پذیرفته و با اظهار این عقیده با مـبانى‌ عـقلى‌ و نیز اعتقادات یهود و اسـلام مـخالفت کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص43-42</ref>


در مشرع هفتم و پایانى این‌ کتاب‌ از‌ ادراک و علم واجب الوجود و سعادت و شقاوت سخن به میان آمده است و مطالبى همچون بقاى‌ نفس‌، امتناع تناسخ، سلوک حکماى الهى در آن مطرح شده است. در فصل هـفتم‌ از‌ این مشرع وصیت سهروردى آمده است و او در این فصل سنّ خود را به هنگام نگارش‌ المشارع‌ نزدیک به سى سال ذکر کرده است.<ref>همان</ref>
در مشرع هفتم و پایانى این‌ کتاب‌ از‌ ادراک و علم واجب‌الوجود و سعادت و شقاوت سخن به میان آمده است و مطالبى همچون بقاى‌ نفس‌، امتناع تناسخ، سلوک حکماى الهى در آن مطرح شده است. در فصل هـفتم‌ از‌ این مشرع وصیت سهروردى آمده است و او در این فصل سنّ خود را به هنگام نگارش‌ المشارع‌ نزدیک به سى سال ذکر کرده است.<ref>همان</ref>


===ویژگی‌های ترجمه: ===
===ویژگی‌های ترجمه: ===
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش