تاريخ القرآن (محمدحسین علی صغیر): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - '==معرفی اجمالی==' به '') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
|کد | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| | | تصویر =NUR02972J1.jpg | ||
| | | عنوان =تاريخ القرآن | ||
| عنوان‌های دیگر =المعاني و البيان و البديع، نماذج تطبيقيه | |||
== | | پدیدآوران = | ||
[[صغير، محمدحسین علي]] (نويسنده) | |||
| زبان =عربي | |||
| کد کنگره = | |||
| موضوع = | |||
قرآن - تاريخ | |||
| ناشر = | |||
دار المؤرخ العربي | |||
| مکان نشر =لبنان - بيروت | |||
| سال نشر =مجلد1: 1420ق , | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE02972AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''تاريخ القرآن'''، نوشته محمدحسین علی صغیر، کتابی است در موضوع تاریخ قرآن کریم، که به‌صورت تفصیلی و در ابعاد گوناگون به تحلیل تاریخی موضوعاتی چون وحی در قرآن، نزول قرآن، جمع‌آوری قرآن، قرائات قرآن، شکل قرآن و سلامت قرآن از تحریف، پرداخته است. | '''تاريخ القرآن'''، نوشته محمدحسین علی صغیر، کتابی است در موضوع تاریخ قرآن کریم، که به‌صورت تفصیلی و در ابعاد گوناگون به تحلیل تاریخی موضوعاتی چون وحی در قرآن، نزول قرآن، جمع‌آوری قرآن، قرائات قرآن، شکل قرآن و سلامت قرآن از تحریف، پرداخته است. | ||
| خط ۷۲: | خط ۵۹: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۸:۳۵
| تاريخ القرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | صغير، محمدحسین علي (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | المعاني و البيان و البديع، نماذج تطبيقيه |
| ناشر | دار المؤرخ العربي |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | مجلد1: 1420ق , |
| چاپ | 1 |
| موضوع | قرآن - تاريخ |
| زبان | عربي |
| تعداد جلد | 1 |
تاريخ القرآن، نوشته محمدحسین علی صغیر، کتابی است در موضوع تاریخ قرآن کریم، که به‌صورت تفصیلی و در ابعاد گوناگون به تحلیل تاریخی موضوعاتی چون وحی در قرآن، نزول قرآن، جمع‌آوری قرآن، قرائات قرآن، شکل قرآن و سلامت قرآن از تحریف، پرداخته است.
این کتاب به زبان عربی، در زمان معاصر و در یک جلد به نگارش درآمده است.
ساختار
کتاب از یک مقدمه و شش فصل تشکیل شده است.
گزارش محتوا
نگارنده در فصل اول پیرامون مسئله وحی قرآنی سخن به میان آورده و شأن وحی نبی اکرم(ص) را همانند شأن رسولان ماقبل ایشان دانسته و به تفسیر و تحلیل دقیق پدیده وحی از جهات گوناگون می‌پردازد. در بخشی از این فصل به بررسی و نقد اقوال و اجتهادات مشتمل بر موضوع وحی اشاره می‌کند و موضوعاتی چون کشف، الهام و معنویت را در قسمتی دیگر تشریح می‌کند و خصوصیاتی را که به‌واسطه آن وحی از غیر آن متمایز می‌شود، بیان می‌دارد. همچنین تأثیرات بیرونی و خارجی که در هنگام وحی در نبی اکرم(ص) به وجود می‌آمد را تبیین می‌کند. در ادامه به نقد قضاوت‌های ناشیانه مستشرقان در مورد مسئله وحی می‌پردازد و پدیده وحی را معجزه‌ای بی‌بدیل برمیشمارد که جهان عرب از عظمت آن در شگفتی فرو رفته است[۱].
فصل دوم کتاب در خصوص نزول قرآن است و مباحثی چون آغاز نزول قرآن کریم، زمان نزول آن، نزول تدریجی و یکباره، اسرار ستاره‌شناسی قرآن کریم، اسباب نزول آیات، مکی و مدنی بودن سوره‌های قرآن و عدد آنها و... در آن مطرح شده است[۲].
نویسنده در فصل سوم کتاب به بحث موضوعی از جمع‌آوری قرآن کریم پرداخته است. وی در این فصل، روایات متعدد را درباره گردآوری قرآن، مطرح می‌کند و به بررسی و مناقشه در برخی از آنها می‌پردازد. وی معتقد است که جمع‌آوری قرآن در زمان حیات پیامبر اکرم(ص) صورت گرفته و ادله فراوانی بر این مدعا در روایات معتبر وجود دارد؛ افزون بر این، وجود مصاحف فراوان از صحابه، عمل اقراء قرآنی و تعلیم آن در زمان پیامبر اکرم(ص) و... از جمله شواهد این مدعایند[۳].
در فصل چهارم کتاب به موضوع قرائات مختلف قرآن کریم پرداخته شده؛ نویسنده رویکرد‌های گوناگون در این زمینه را از حیث اسباب و مسببات و عوامل ظهور این نوع رویکردها را مورد بررسی قرار می‌دهد و مناقشاتی در مورد حدیث احرف سبعه مطرح می‌کند، سپس به موضوع تعدد قرائات و تشتت نظرات پیرامون قرائات سبعه در عصر کنونی می‌پردازد و بحثی در مورد اختلاف لهجه‌ها در زبان عربی و قضایایی که در نشأت گرفتن قرائات سبعه دارای اهمیت زیاد هستند و وجوه گوناگون قرائات را مطرح می‌کند و به‌اختصار تعداد قراء را برمیشمارد و تضارب آرا در مورد منزلت قراء مختلف را بیان می‌کند و اینکه در میان مسلمانان رجوع به این هفت قاری سندیت دارد و مانند یک اصل اولی معتبر است[۴].
نویسنده در فصل پنجم به موضوع شکل و نوشتار قرآن کریم پرداخته و اینکه اساساً منظور از شکل قرآن چیست؟ در این زمینه مؤلف اشاراتی دارد به عصر نزول قرآن که در آن زمان نسبت به قرار دادن نقطه و علائم توضیحی در رسم‌الخط قرآنی میل و رغبتی نبود و اولین کسی که در این زمینه آغازگر قرار دادن نقطه و علائم توضیحی بود، ابوالاسود دئلی و شاگردان وی بودند و پس از ایشان خلیل بن احمد فراهیدی این مسیر را ادامه داد. سپس مؤلف بعد از بحث نقطه و علائم توضیحی، به بحث قرار دادن همزه و تشدید و سائر علائم قرآنی می‌پردازد. در ادامه به موضوع رسم‌الخط مصحفی می‌پردازد و اینکه در مورد آن غلوها و تقدیس‌هایی صورت گرفته است. وی همچنین این ادعا را که رسم‌الخط مصحفی توقیفی است، باطل می‌داند و آن را امری قراردادی بین کاتبان وحی می‌خواند که مانعی ندارد با هر نوع خطی تحریر شود. اختلاف در خطوط و مغایرتشان با اصول املای عربی، به اشتباه در نوشتار کاتبان منجر شده و این ضرری وارد نمی‌کند؛ چون نهایت چیزی که کاتبان به آن دست یافته بودند، همین بوده است. شکل قرآن کریم در دگرگونی و چگونگی خط و نوشتار، با عصور مختلف هم‌خوانی دارد...[۵].
فصل ششم کتاب اختصاص به بحث سلامت قرآن کریم از تحریف دارد. نویسنده در این فصل، ثابت می‌کند که هیچ‌گونه تحریف و تغییری در قرآن صورت نگرفته است. وی در ادامه بیان می‌کند که مصادر و منابع این نوشتار بر پایه کتب درجه اول و اقوال قدمای علوم قرآنی، تفسیر، اسباب نزول، قرائات، رسم‌الخط و حدیث است[۶].
وضعیت کتاب
مصادر و مراجع و فهرست مطالب در پایان کتاب ذکر شده است. در پاورقی‌ها توضیح برخی از جملات و آدرس مطالب بیان شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.