صدیقین اصفهانی، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - 'محمد تقی' به 'محمدتقی')
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class='wikiInfo'>
    [[پرونده:NUR00289.jpg|بندانگشتی|صدیقین اصفهانی، محمد تقی]]
    [[پرونده:NUR00289.jpg|بندانگشتی|صدیقین اصفهانی، محمدتقی]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|صدیقین اصفهانی، محمد تقی
    ! نام!! data-type='authorName'|صدیقین اصفهانی، محمدتقی
    |-
    |-
    |نام های دیگر  
    |نام های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'| صدیقین، محمد تقی
    |data-type='authorOtherNames'| صدیقین، محمدتقی
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  

    نسخهٔ ‏۱۳ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۵۵

    صدیقین اصفهانی، محمدتقی
    نام صدیقین اصفهانی، محمدتقی
    نام های دیگر صدیقین، محمدتقی
    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت 1414 هـ.ق
    اساتید
    برخی آثار ‏غناء موضوعا و حکما
    کد مؤلف AUTHORCODE289AUTHORCODE

    ولادت

    «آيت‌الله محمدتقى صديقين اصفهانى» در سال 1342ق در اصفهان زاده شد.

    کسب علم و دانش

    در سال 1360ق مقدمات علوم را در زادگاهش فرا گرفت و سال بعد به قم آمد، اما به دليل بيمارى، به زادگاهش بازگشت و سطوح را نزد حضرات آيات: خادمى اصفهانى، شيخ محمدحسن عالم نجف آبادى، هرندى و بزرانى فرا گرفت. در سال 1365ق براى بار دوم به قم آمد و بخشى از كتاب كفايه را در محضر آيت‌الله مرعشى نجفى و بخش ديگر را نزد آيت‌الله زين‌العابدين كاشانى آموخت. سپس به درس آيت‌الله بروجردى حاضر شد و همزمان در دروس حضرات آيات: محمدتقى خوانسارى، محقق داماد، اراكى، امام خمينى(ره)، گلپايگانى و شريعتمدارى حاضر شد و شرح منظومه را از علامه طباطبائى آموخت.

    وى در ايام تعطيلات حوزه علميه قم به اصفهان مى‌رفت و در ابحاث حضرات آيات: شيخ مهدى نجفى، رحيم ارباب و سيد عبدالله ثقة الاسلام حاضر مى‌شد. در سال 1382 پس از وفات آيت‌الله كمالوند خرم آبادى، به درخواست امام خمينى(ره)، براى اداره حوزه كماليه، به خرم آباد رفت و به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت و پس از چهار سال به قم بازگشت و به تألیف و تدريس اشتغال ورزيد.

    آثار

    معيار الفقاهة، كتاب صلاة و حج، حسين(ع) و پذيرش دعوت، نقد شهيد جاويد، الاجماع و الاخبار، تفسير آيه جلباب، در حد شرعى حجاب زنان و وجوب ستر وجه و كفين، غناء موضوعا و حكما، شطرنج و منع بازى با آن و دين و زن.

    وفات

    ايشان در چهارشنبه بيستم محرم الحرام 1426ق برابر با 12 اسفندماه 1383 در 83 سالگى از دنيا رفتند و پس از تشييع و نماز آيت‌الله صافى گلپايگانى، در قبرستان شيخان قم مدفون شد.


    وابسته‌ها