ابن عراقی، احمد بن عبدالرحیم

ابن عراقی، احمد بن عبدالرحیم

نام	ابن عراقی، احمد بن عبدالرحیم
نام‌های دیگر	اب‍ن‌ ع‍راق‍ی‌، اح‍م‍د ب‍ن‌ ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م‌ ع‍راق‍ی‌، ول‍ی‌ ال‍دی‍ن‌ اح‍م‍د اب‍و زرع‍ه‌، اح‍م‍د ب‍ن‌ ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م‌
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت	826 هـ.ق
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE6414AUTHORCODE

«ابن عراقى، ابوزرعه ولى‌ الدين احمد بن عبدالرحيم» (3 ذى‌حجه 762 - 27 شعبان 826ق)، فقيه و قاضى شافعى مصرى، فرزند عالم مشهور حديث، حافظ زين‌ الدين عراقى است.

ابن عراقى در قاهره متولد شد و در سه سالگى همراه پدر به دمشق رفت. پدر از كودكى مشوق او در تحصيل علم بود و او را در دمشق در مجالس درس شاگردان فخرالدين ابن بخارى و فخرالدين ابن عساكر و ديگر محدثان شركت داد و پس از چندى به قاهره بازگرداند. آنگاه ابن عراقى به حفظ قرآن پرداخت. در 780ق، بار ديگر به دمشق رفت و نزد طبقه جديدى از محدثان حديث شنيد. درعين‌حال، از فراگيرى ساير علوم نيز غافل نبود.

ابن عراقى در زادگاهش، قاهره و نيز در دمشق، بيت‌المقدس، مكه و مدينه نزد بزرگان زمان، چون سراج‌ الدين بلقينى، جمال‌ الدين اسنوى، برهان‌ الدين ابن جماعه، ابن ملقن، جمال‌ الدين ابن نباته و ابوالبقاء سبكى، فقه، حديث و ديگر دانش‌ها را فراگرفت. پس از درگذشت پدر، مشاغل او را عهده‌دار شد و در جامع طولونى و مدارس ديگر، تدريس فقه و حديث را آغاز كرد و بعد از درگذشت همام‌ الدين، شيخ مدرسه جماليه، به جانشينى او برگزيده شد.

در دهه 90، به نيابت قاضى عماد الدين كركى منصوب گرديد و مدت 20 سال در اين مقام باقى ماند. در 823ق، براى به‌جاى آوردن مناسك حج به مكه رفت و در حرمين به تدريس پرداخت. پس از وفات قاضى جلال‌ الدين بلقينى (824ق) از سوى ملك ظاهر به قاضى‌القضاتى برگزيده شد، اما يك سال و اندى بعد در اثر دشمنى برخى دولت‌مردان، از اين مقام بركنار شد و كمتر از يك سال بعد درگذشت. پيكر او را كنار پدرش به خاك سپردند.

آثار

1. ذيل الكاشف ذهبى؛

2. الأمالي؛

3. تحرير الفتاوى على التنبيه و المنهاج و الحاوي؛

4. ذيل على ذيل العبر ذهبى؛

5. المستفاد من مبهمات المتن و الإسناد؛

6. المعين على أرجوزة ابن ياسمين؛

7. النظم الوهّاج في نظم المنهاج.

منابع مقاله

برگرفته از دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج 4، ص 219، به قلم محسن عابدى.

وابسته‌ها

الذيل علی العبر في خبر من عبر