زجاجی، عبدالرحمان بن اسحاق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03310.jpg|بندانگشتی|زجاجی، عبدالرحمان بن اسحاق]] | [[پرونده:NUR03310.jpg|بندانگشتی|زجاجی، عبدالرحمان بن اسحاق]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |زجاجی، عبدالرحمان بن اسحاق | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | زجاجی، ابوالقاسم عبدالرحمن بن اسحق | ||
نهاوندی، عبدالرحمن بن اسحق | نهاوندی، عبدالرحمن بن اسحق | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |اسحاق | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |قرن سوم هجرى | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |نهاوند | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |340 هـ.ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |ابن دُرَيد، اخفَش صغير و محمد يزيدى | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[أمالي الزّجّاجي]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE3310AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
زجاجى، دوران كودكى خود را در زادگاه خويش گذرانيد و سپس در نوجوانى، براى كسب علم به بغداد رفت و نزد اساتيد برجسته زمان خود، همچون ابن | زجاجى، دوران كودكى خود را در زادگاه خويش گذرانيد و سپس در نوجوانى، براى كسب علم به بغداد رفت و نزد اساتيد برجسته زمان خود، همچون [[ابن درید، محمد بن حسن|ابن دُرَيد]]، اخفَش صغير و محمد يزيدى به تحصيل فقه و لغت پرداخت، تا اينكه خود در اين علوم استاد شد و به مناسبت پيوستگى با ابراهيم بن سرى زجاج (شيشه‌گر)، به لقب زجاجى ملقب شد. | ||
تا سال 311ق كه استادش درگذشته است، مقيم بغداد بوده و پس از آن به نواحى شام كوچيد و تا پايان زندگى در آن سرزمين به‌سربرده و در 340ق، در همان جا، درگذشته است. | تا سال 311ق كه استادش درگذشته است، مقيم بغداد بوده و پس از آن به نواحى شام كوچيد و تا پايان زندگى در آن سرزمين به‌سربرده و در 340ق، در همان جا، درگذشته است. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
«[[أمالي الزّجّاجي|امالى زجاجى]]»، نام معروف‌ترين اثر وى مى‌باشد. اين كتاب، مجموعه املاءهاى زجاجى بوده و در واقع جنگ و مجموعه‌اى است كه در آن مطالب مختلف نقل شده است. نخستين مبحث اين اثر، در مورد آيه 121 سوره نحل: «ان ابراهيم كان امة قانتا لله حنيفا» و آخرين مبحث آن نقد و بررسى احوال بشار بن برد تخارستانى، يكى از افسانه‌سرايان است. در اين كتاب، به نمونه‌هايى از گفتار بزرگمهر هم برمى‌خوريم. [[أمالي الزّجّاجي|امالى زجاجى]]، با مقدمه عبدالسلام محمد هارون، در سال 1382ق، در مصر چاپ شده است. | |||
از ديگر تأليفات اين عالم فاضل، مى‌توان به كتب زير اشاره كرد: | از ديگر تأليفات اين عالم فاضل، مى‌توان به كتب زير اشاره كرد: | ||
نسخهٔ ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۲۲:۱۷
| نام | زجاجی، عبدالرحمان بن اسحاق |
|---|---|
| نام های دیگر | زجاجی، ابوالقاسم عبدالرحمن بن اسحق
نهاوندی، عبدالرحمن بن اسحق |
| نام پدر | اسحاق |
| متولد | قرن سوم هجرى |
| محل تولد | نهاوند |
| رحلت | 340 هـ.ق |
| اساتید | ابن دُرَيد، اخفَش صغير و محمد يزيدى |
| برخی آثار | أمالي الزّجّاجي |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3310AUTHORCODE |
ولادت
عبدالرحمان بن اسحاق زجاجى نهاوندى، اديب، لغت‌شناس و فقيه سرشناس و مسلمان قرن چهارم هجرى، در اواخر قرن سوم هجرى در نهاوند به دنيا آمد.
ظاهراً وى ايرانى الاصل و از اهالى خوزستان مى‌باشد. هرچند تاريخ تولدش روشن نيست.
تحصیلات
زجاجى، دوران كودكى خود را در زادگاه خويش گذرانيد و سپس در نوجوانى، براى كسب علم به بغداد رفت و نزد اساتيد برجسته زمان خود، همچون ابن دُرَيد، اخفَش صغير و محمد يزيدى به تحصيل فقه و لغت پرداخت، تا اينكه خود در اين علوم استاد شد و به مناسبت پيوستگى با ابراهيم بن سرى زجاج (شيشه‌گر)، به لقب زجاجى ملقب شد.
تا سال 311ق كه استادش درگذشته است، مقيم بغداد بوده و پس از آن به نواحى شام كوچيد و تا پايان زندگى در آن سرزمين به‌سربرده و در 340ق، در همان جا، درگذشته است.
آثار
«امالى زجاجى»، نام معروف‌ترين اثر وى مى‌باشد. اين كتاب، مجموعه املاءهاى زجاجى بوده و در واقع جنگ و مجموعه‌اى است كه در آن مطالب مختلف نقل شده است. نخستين مبحث اين اثر، در مورد آيه 121 سوره نحل: «ان ابراهيم كان امة قانتا لله حنيفا» و آخرين مبحث آن نقد و بررسى احوال بشار بن برد تخارستانى، يكى از افسانه‌سرايان است. در اين كتاب، به نمونه‌هايى از گفتار بزرگمهر هم برمى‌خوريم. امالى زجاجى، با مقدمه عبدالسلام محمد هارون، در سال 1382ق، در مصر چاپ شده است.
از ديگر تأليفات اين عالم فاضل، مى‌توان به كتب زير اشاره كرد:
- الايضاح الكافى؛
- الايضاح فى علل النحو؛
- شرح الالف و اللام للمازنى؛
- الجمل فى النحو.
وفات
سال وفات او را 340ق، نوشته‌اند.