مناقب الطاهرين: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: | [[رده:سرگذشت‌نامه‌ها]] | ||
[[رده: | [[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]] | ||
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۰۹:۱۶
| نام کتاب | مناقب الطاهرین |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | طبرسی، حسن بن علی (نويسنده)
درگاهی، حسین (محقق) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 36 /ط2م8 |
| موضوع | امامت
چهارده معصوم - احادیث چهارده معصوم - سرگذشت نامه چهارده معصوم - فضایل چهارده معصوم - معجزات |
| ناشر | نشر رايزن |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1379 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | 1016 |
«مناقب الطاهرين»، اثر عمادالدين حسن بن على طبرى (طبرسى)، عالم شيعى قرن هفتم هجرى، درباره امامت و زندگى چهارده معصوم(ع) به زبان فارسى است.
محقق درباره موضوع كتاب، مى‌گويد: موضوع كتاب، زندگانى و اثبات امامت و ولايت چهارده معصوم است و بخش عمده آن به نقل معجزات اختصاص دارد و شايد بتوان گفت كه ترجمه همه كتاب «الثاقب في المناقب» نوشته ابن حمزه طوسى (سده 6ق) در اين اثر آمده است (مقدمه محقق، ج1، ص9).
در كتاب حاضر، فصل‌بندى و عنوان‌گذارى خاصى وجود ندارد، مگر آنكه مؤلف هر باب را به يك معصوم اختصاص داده و ذيل آن فصل‌هايى را آورده و عناوينى را به زبان عربى به اين فصل‌ها داده است. بسيارى از فصل‌ها هم بدون عنوان است. مؤلف از عبارات عربى در كتاب بسيار استفاده كرده و آنها را به فارسى برنگردانده است. متن فارسى هم مربوط به دوره‌اى است كه هنوز كلمات فارسى و عربى كاملا به‌هم‌آميخته بوده و گاه فهم عبارت را مشكل مى‌سازد. ضمن اينكه گاه عبارات فارسى مؤلف نيز واضح و گويا نيست و به‌سختى مى‌توان منظور او را فهم كرد.
در اين كتاب، مطالب زيادى از مناقب و معجزات ائمه نقل شده و گاه به افراط كشيده شده و مطالبى كه در منابع معتبر ديده نمى‌شود، نقل شده است؛ چنان‌كه اين مطالب در كتب ديگر مؤلف نيز به چشم مى‌خورد و مقتضاى آن دوران بوده كه تشيع تازه رو به گسترش نهاده و فضاى مناسبى براى بيان معارف خود مى‌ديده است.
كتاب در دو جلد منتشر شده است. جلد نخست، تا پايان زندگى امام على(ع) است و جلد دوم به امام دوم تا دوازدهم مى‌پردازد. در ابتداى جلد دوم، كلياتى درباره مناقب ائمه آمده است.
يكى از كرامات حضرت فاطمه(س) چنين نقل شده است:
اسامة بن زيد گويد: رسول(ص) مرا به طلب على(ع) بفرستاد. على را يافتم در سجده خداى تعالى به تضرع و ابتهال و فاطمه را يافتم بر دست راست تكيه كرده و روى را پوشيده به جلبابى از پشم شتر و آسيا مى‌گرديد و دو دست كه وصف آن نتوان كرد، يكى آسيا مى‌گردانيد و ديگرى غله در دهان آسيا مى‌انداخت.
اسامه گويد: من خرّم به خدمت رسول(ص) آمدم و حال بگفتم. رسول(ص) گفت: خداى تعالى بدان سجده على(ع) هفتاد مغفرت به وى داد؛ يكى از گناه وى مقدم و مؤخر و باقى مدخر است براى شيعه وى و خداى تعالى شدت و مكابدت فاطمه(ع) بديد در شب و روز، دو حورى از بهشت بفرستاد تا مدد وى دهند و ايشان به طرفة العين به زمين آيند. پس گفت: يا اسامه تو را براى آن فرستادم تا تو آن حال مشاهده كنى و به امت من رسانى (متن كتاب، ج1، ص296).
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.