شیرازی، سید عبدالله

شیرازی، عبدالله

نام	شیرازی، عبدالله
نام های دیگر	آیت‌الله شیرازی موسوی شیرازی، عبدالله
نام پدر
متولد	1271 هـ.ش یا 1892 م
محل تولد
رحلت	1363 هـ.ش یا 1405 هـ.ق یا 1984 م
اساتید
برخی آثار	‏الامامه و الشیعه ‏پوشش زن از دیدگاه اسلام ‏عمده الوسائل فی الحاشیه علی الرسائل
کد مؤلف	AUTHORCODE2595AUTHORCODE

معرفى اجمالى

آیت‌الله سيد عبدالله شيرازى، در 13 شعبان 1309ق برابر با 3 اسفند 1271ش، در بيت علم و فضيلت متولد شد پدرش مرحوم آیت‌الله سيد محمد طاهر، فرزند مرحوم آیت‌الله حاج سيد محمد على و مادرش علويه‌اى از خاندان قاضى حسين دزفولى بود.

وى، دروس مقدمات را در زادگاهش آموخت، سپس در سال 1333ق، براى تحصيل علوم دينى به نجف اشرف رفته و پس از 13 سال اقامت و استفاده از محاضر درسى، در سال 1345ق، به شيراز بازمى‌گردد و مبارزات خود را آغاز مى‌كند، سپس به قم عزيمت كرده و به سفارش حضرت آیت‌الله حائرى يزدى، به مشهد عزيمت مى‌كند و پس از بازگشت دوباره به نجف اشرف و تدريس در آن‌جا، باز به مشهد بازمى‌گردد و فعاليت‌هاى علمى خود را آغاز مى‌كند.

اساتيد سطح

1. سيد محمدباقرآيت‌اللهى؛
2. آیت‌الله ثامنى؛
3. آیت‌الله ابوالوردى؛
4. ميرزا محمد صادق مجتهد.

اساتيد دروس خارج

1. حاج سيد ابوالحسن اصفهانى؛
2. آقا ضياءالدين عراقى؛
3. حاج شيخ محمدحسین نايينى.

در جريان كشف حجاب، ايشان، به مشهد آمد و با آیت‌الله حاج آقا حسين قمى و علماى اعلام مشهد ديدار نمود و پس از رحل اقامت افكندن در مشهد، در شوراى آنها كه در منزل آیت‌الله سيد يونس اردبيلى داير مى‌شد، شركت مى‌جست و پس از كشتار فجيع گوهرشاد و بازداشت علما، ايشان نيز دست‌گير و به تهران اعزام شد. وى، پس از پنج ماه آزاد شد و در فروردين ماه سال 1315 وارد نجف گرديد.

آیت‌الله سيد ابوالحسن اصفهانى، در سال 1323ش، طى يادداشتى ايشان را به‌عنوان شخصى شايسته مرجعيت معرفى نمود و از مردم خواست كه در امور دينى به وى رجوع نمايند و رساله عمليه وى، تحت عنوان «انيس المقلدين»، انتشار يافت.آیت‌الله شيرازى، در جريان نهضت ملى، از اقدامات سياسى آیت‌الله سيد ابوالقاسم كاشانى حمايت كرد و در جريان لايحه انجمن‌هاى ايالتى و ولايتى سال 1341 و 15 خرداد 42 به دفاع از حريم دين و روحانيت و امام خمينى(قدس‌سره) برخاست، تا اينكه با اعمال فشار حزب بعث عراق، اين كشور را ترك گفت و روز 10 آذر 1354 به ايران آمد و پس از سفر به قم و شيراز، وارد مشهد شد و به تدريس طلاب و ارشاد مردم پرداخت و درجريان انقلاب اسلامى سال 1357 زمام امور خراسان را به عهده گرفت.

در طول مدتى كه آیت‌الله شيرازى در قيد حيات بود، خدمات زيادى را نسبت به طلاب علوم دينى و هم‌چنين مردم انجام داد.

وى، مدارس علميه، حسينيه و مساجد زيادى را در شهرهاى نجف اشرف، مشهد و كوفه تأسيس كرد. ايشان، بيش از 200 واحد مسكونى را در شهرهاى طبس، فيض‌آباد قائنات، شيروان، خوزستان و کرمان احداث و يا بازسازى كرد كه از جمله اقدامات مؤثر و پرفايده ايشان در طول مدت عمر خود بود.

سرانجام آن فقيد عالى‌مقام و مرجع عالى‌قدر در شام‌گاه سال 1405ق، مصادف با 5 مهرماه 1363، دار فانى را لبيك گفت و ديدار معبودش را با جان و دل پذيرا شد و در حرم على بن موسى الرضا(ع) دفن گرديد.

آثار

1. عمدة الوسائل فى الحاشية على الرسائل؛
2. كتاب القضاء؛
3. الدرر المبيض فى منجزات المريض؛
4. ازاحة الشبهات فى الشك فى الركعات؛
5. رفع الحاجب فى الاجرة على الواجب؛
6. ازاحة الشبهة فى حكم الآفاق المتحدة و المختلفة؛
7. التحفة الكاظمية فى قتل الحيوانات بالآلات الكهربائية؛
8. الرسالة الرجبية؛
9. الرسالة الربيعية فى تصحيح النيابة العبادية؛
10. المسئلة الرجوعية فى حكم المطلقة الرجعية؛
11. الحاشية على العروة الوثقى؛
12. الاحتجاجات العشرة؛
13. الامامة و الشيعة؛
14. پوشش زن از ديدگاه اسلام؛
15. امام و امامت از ديدگاه اسلام؛
16. مناظرات ده‌گانه با علماى اهل سنت؛
17. ذخيرة الصالحين؛
18. توضيح المسائل؛
19. مناسك حج؛
20. انيس المقلدين.

وابسته‌ها

عمدة الوسائل في الحاشیة علی الرسائل

رسالة في الترتب

الامامة و الشیعة

مناظرات دهگانه با علماء اهل سنت در مکه مکرمه و مدينه منوره

الاحتجاجات العشرة مع العلماء في مکة المکرمة و المدينة المنورة

پوشش زن از دیدگاه اسلام

کتاب القضاء