شهرستانی، سید محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
'''ميرزا محمدحسین حسينى مرعشى شهرستانى'''، از علما و مشاهير بزرگ علوم اسلامى در سال 1256ق، در کرمان‌شاه، به دنيا آمد. وى، از كودكى، علوم دينى و اسلامى را به خوبى فراگرفت و در جوانى به درجه‌ى اجتهاد رسيد. وى، از دوازده سالگى شروع به تأليف نمود. | '''ميرزا محمدحسین حسينى مرعشى شهرستانى'''، از علما و مشاهير بزرگ علوم اسلامى در سال 1256ق، در کرمان‌شاه، به دنيا آمد. وى، از كودكى، علوم دينى و اسلامى را به خوبى فراگرفت و در جوانى به درجه‌ى اجتهاد رسيد. وى، از دوازده سالگى شروع به تأليف نمود. | ||
پدرش، از سادات عظام خاندان مرعشى و نسب شريفش به حضرت سجاد(ع) منتهى مى‌شود و مادرش نوه [[وحید بهبهانی، | پدرش، از سادات عظام خاندان مرعشى و نسب شريفش به حضرت سجاد(ع) منتهى مى‌شود و مادرش نوه [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] است. از اوايل كودكى و نوجوانى به دنبال تحصيل دانش‌هاى دينى و اسلامى بود و سال‌ها از اساتيد متعدد در عتبات عاليات برخوردار گشت، ولى بيشتر از محضر علامه اردكانى استفاده كرد و سرانجام يكى از اساتيد بزرگ عراق گرديد كه شهرت و آوازه تدريس او به همه‌جا پيچيد. | ||
== آثار== | == آثار== | ||
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۶:۳۹
| نام | شهرستانی، محمد حسین بن محمد علی |
|---|---|
| نام های دیگر | آی‍ت ال‍ل‍ه شهرستانی
ح‍ائ‍ری، محمد حسین ح‍س‍ی‍ن‍ی ال‍م‍رع‍ش‍ی ال‍ح‍ائ‍ری، محمد حسین م‍رع‍ش‍ی ال‍ح‍ائ‍ری، محمد حسین |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1315 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | غاية المسئول في علم الأصول
اشک روان بر امیر کاروان: ترجمه الخصائص الحسینیه = دمع الحسین علی خصائص الحسین(ع) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE7927AUTHORCODE |
معرفى اجمالى
ميرزا محمدحسین حسينى مرعشى شهرستانى، از علما و مشاهير بزرگ علوم اسلامى در سال 1256ق، در کرمان‌شاه، به دنيا آمد. وى، از كودكى، علوم دينى و اسلامى را به خوبى فراگرفت و در جوانى به درجه‌ى اجتهاد رسيد. وى، از دوازده سالگى شروع به تأليف نمود.
پدرش، از سادات عظام خاندان مرعشى و نسب شريفش به حضرت سجاد(ع) منتهى مى‌شود و مادرش نوه وحيد بهبهانى است. از اوايل كودكى و نوجوانى به دنبال تحصيل دانش‌هاى دينى و اسلامى بود و سال‌ها از اساتيد متعدد در عتبات عاليات برخوردار گشت، ولى بيشتر از محضر علامه اردكانى استفاده كرد و سرانجام يكى از اساتيد بزرگ عراق گرديد كه شهرت و آوازه تدريس او به همه‌جا پيچيد.
آثار
- غاية المسئول در اصول فقه؛
- كتاب شوارع در شرح شرايع؛
- لباب الاجتهاد در تحقيق ادله؛
- جنة النعيم در اثبات امام منتظر؛
- الدر النضيد؛
- تلخيص و تلويح؛
- الكوكب الدرى؛
- الصحيفة الحسنية؛
- مواقع النجوم؛
- الموائد؛
- سبيل الرشاد؛
- عنصر متين؛
- ارشاد عوام؛
- تذكرة النفس؛
و...
اهل علم، سال‌ها در نجف اشرف، از حوزه درس او بهره‌ها بردند و از خرمن وجودش خوشه‌هاى مختلف چيدند و اكثر صاحب تراجم علما، در اوصافش قلم‌فرسايى‌ها نمودند. اين عالم ربانى در اواخر عمر، پس از سفرى كه به مشهد و تهران داشت، راهى كربلا گرديد و در آن ديار مقدس، مرجعيت جمعى از شيعيان را بر عهده گرفت. سرانجام، در 59 سالگى در سال 1315 در كربلا درگذشت و در رواق حسينى به خاك سپرده شد.
وابسته‌ها
اشک روان بر امير کاروان: ترجمه الخصائص الحسينية (دمع الحسين علي خصائص الحسين عليه‌السلام)