۶۱٬۱۸۹
ویرایش
معادن الحكمة في مكاتيب الائمة عليهم‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۸:۳۰
، ۲۳ اکتبر ۲۰۱۷جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
== معرفى اجمالى == | == معرفى اجمالى == | ||
'''معادن الحكمة في مكاتيب الأئمة(ع)'''، تأليف [[علم‌الهدی، محمد بن محسن|علم‌الهدى محمّد بن محسن فيض كاشانى]] | '''معادن الحكمة في مكاتيب الأئمة(ع)'''، تأليف [[علم‌الهدی، محمد بن محسن|علم‌الهدى محمّد بن محسن فيض كاشانى]] (1123ق)، اثرى است حديثى با ابتكار در موضوع، كه تا زمان نگارش آن، كتابى در اين موضوع منتشر نشده بود. نويسنده اين كتاب به جمع‌آورى نامه‌هاى ائمه(ع) به افراد مختلف پرداخته و در سال 1103ق، از تأليف آن فارغ شده است<ref>مقدمه، ص 110</ref>كتاب به زبان عربى در دو جلد به‌همراه تعليقات [[احمدی میانجی، علی|آيت‌الله احمدى ميانجى]] تأليف شده كه در برنامه، تنها جلد اول آن موجود است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
مرحوم [[مرعشی، شهاب‌الدین|آيت‌الله مرعشى نجفى]]، در مقدمه مفصلى، زندگى‌نامه، علما و نوابغ از خاندان وى، اساتيد، شاگردان و آثار محمد بن مرتضى كاشانى را مورد بررسى قرار داده است<ref>مقدمه، ص 5 - 114</ref> | مرحوم [[مرعشی، شهاب‌الدین|آيت‌الله مرعشى نجفى]]، در مقدمه مفصلى، زندگى‌نامه، علما و نوابغ از خاندان وى، اساتيد، شاگردان و آثار محمد بن مرتضى كاشانى را مورد بررسى قرار داده است<ref>مقدمه، ص 5 - 114</ref> | ||
جلد اول حاوى 89 نامه و برخى وصاياى [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] | جلد اول حاوى 89 نامه و برخى وصاياى [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] است كه سه نام نخست از كتاب «رسائل الأئمة(ع)»، تأليف [[کلینی، محمد بن یعقوب|ثقةالاسلام كلينى]] و بقيه از منابع مختلف و بيشتر از «نهج‌البلاغة» نقل شده است. با اين تفاوت كه در «نهج‌البلاغة» سخنانى آورده شده است كه از نظر ادبى بليغ و فصيح و از منظر محتوا و معنا بيشتر اجتماعى و سياسى بوده‌اند. گويا مشاغل سياسى و اجتماعى [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] در اين انتخاب مؤثر بوده و ايشان در اين راه نيز مصالح مهم اجتماعى مسلمانان را لحاظ كرده است، اما علم‌الهدى كاشانى در «معادن الحكمة» بيشتر نامه‌هايى را ذكر كرده كه محتواى اعتقادى دارند و بلندتر و رساتر از همه، نامه چهارم است. بر همين مبنا، نامه [[امام على(ع)]] به ابوبكر نقل شده و در توضيح آن، خطبه بلند حضرت فاطمه زهرا(س) در مسجدالنبى و... روايت شده است، كه نظير چنين نامه‌هايى هرگز در «نهج‌البلاغة» نقل نشده است<ref>صحتى سردرودى، محمد</ref> | ||
جلد دوم شامل 127 نامه و توقيع از امامان معصوم(ع) است كه به ترتيب هفت نامه از امام حسن مجتبى(ع)، هشت نامه از امام حسين(ع)، دو نامه و يك موعظه از امام زين‌العابدين(ع)، دو نامه از امام محمد باقر(ع)، هجده نامه از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، نه نامه از امام كاظم(ع)، چهارده نامه از [[امام رضا(ع)]]، | جلد دوم شامل 127 نامه و توقيع از امامان معصوم(ع) است كه به ترتيب هفت نامه از امام حسن مجتبى(ع)، هشت نامه از امام حسين(ع)، دو نامه و يك موعظه از امام زين‌العابدين(ع)، دو نامه از امام محمد باقر(ع)، هجده نامه از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، نه نامه از امام كاظم(ع)، چهارده نامه از [[امام رضا(ع)]]، پنج نامه از امام جواد(ع)، نوزده نامه از امام هادى(ع)، 21 نامه از [[امام حسن عسکری(ع)]]، 22 نامه و توقيع از امام زمان(عج) ثبت شده است. | ||
البته مؤلف به صرف ترتيب و تنظيم نامه‌ها بسنده نكرده و گاهى متون مختلف را در نظر داشته و متن منابع را با هم مقايسه كرده و گاه چند متن را از يك نامه آورده است كه اين كار در بيشتر نامه‌ها ديده مى‌شود. در چند مورد هم در توضيح برخى نامه‌ها به‌صورت مفصل و ممتد و مفيد بحث كرده كه مباحث مطرح‌شده در باره صلح امام حسن(ع) در زير عناوين «إن قيل» و «إن قال»، «قُلنا»، گسترده‌تر از همه است<ref>همان</ref> | البته مؤلف به صرف ترتيب و تنظيم نامه‌ها بسنده نكرده و گاهى متون مختلف را در نظر داشته و متن منابع را با هم مقايسه كرده و گاه چند متن را از يك نامه آورده است كه اين كار در بيشتر نامه‌ها ديده مى‌شود. در چند مورد هم در توضيح برخى نامه‌ها به‌صورت مفصل و ممتد و مفيد بحث كرده كه مباحث مطرح‌شده در باره صلح امام حسن(ع) در زير عناوين «إن قيل» و «إن قال»، «قُلنا»، گسترده‌تر از همه است<ref>همان</ref> | ||
ديدگاه علم‌الهدى در اين كتاب بيشتر به مباحث كلامى و تاريخى معطوف است. به همين دليل، در جلد اول از شرح نهج‌البلاغة [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم بحرانى]] | ديدگاه علم‌الهدى در اين كتاب بيشتر به مباحث كلامى و تاريخى معطوف است. به همين دليل، در جلد اول از شرح نهج‌البلاغة [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم بحرانى]] و ابن ابى‌الحديد معتزلى فراوان سود برده است. | ||
از لابه‌لاى مطالب «معادن الحكمة» پيداست كه گردآورنده آن به اهل‌بيت(ع) عشق مى‌ورزيد و از ستمگران به آل على با تمام وجود تبرا مى‌جست. نوشته‌هاى رسا و قاطع وى پس از نقل نامه 127 در اين باره خواندنى است. مؤلف معمولاً پس از نامه‌ها، آرا و عقايد خود را از زير عنوان «أقول» اظهار مى‌كند و گاه نيز مباحث مفصلى را از موضوعات مختلف به ميان مى‌آورد، مانند آنكه بحث مبسوطى را در باره انواع استخاره در زير نامه 151 مطرح مى‌كند و نظرش هميشه معطوف به احاديث و اخبار است و سعى مى‌كند متن نامه‌ها را با نقل روايت‌هاى مشابه و قريب‌المعنى توضيح دهد و تفسير كند. | از لابه‌لاى مطالب «معادن الحكمة» پيداست كه گردآورنده آن به اهل‌بيت(ع) عشق مى‌ورزيد و از ستمگران به آل على با تمام وجود تبرا مى‌جست. نوشته‌هاى رسا و قاطع وى پس از نقل نامه 127 در اين باره خواندنى است. مؤلف معمولاً پس از نامه‌ها، آرا و عقايد خود را از زير عنوان «أقول» اظهار مى‌كند و گاه نيز مباحث مفصلى را از موضوعات مختلف به ميان مى‌آورد، مانند آنكه بحث مبسوطى را در باره انواع استخاره در زير نامه 151 مطرح مى‌كند و نظرش هميشه معطوف به احاديث و اخبار است و سعى مى‌كند متن نامه‌ها را با نقل روايت‌هاى مشابه و قريب‌المعنى توضيح دهد و تفسير كند. | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
علم‌الهدى در تدوين «معادن الحكمة» از منابع فراوانى سود برده و بيشتر از متون متقدم روايت كرده است، اما از فحواى سخنانى كه در صدر نامه 150 به هنگام نقل اسناد نامه گفته، پيداست كه برخلاف احتمال [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شيخ آقابزرگ تهرانى]]، علم‌الهدى به كتاب «رسائل الأئمة(ع)» نوشته [[کلینی، محمد بن یعقوب|ثقةالاسلام كلينى]](ره) دسترسى نداشته و با واسطه از آن نقل كرده است. در جايى نيز ديده شد كه از كتاب [[الإختصاص]]، منسوب به [[شيخ مفيد]]، نامه‌اى را نقل كرده و از او با لقب «قوام الإيمان» نام برده است. | علم‌الهدى در تدوين «معادن الحكمة» از منابع فراوانى سود برده و بيشتر از متون متقدم روايت كرده است، اما از فحواى سخنانى كه در صدر نامه 150 به هنگام نقل اسناد نامه گفته، پيداست كه برخلاف احتمال [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شيخ آقابزرگ تهرانى]]، علم‌الهدى به كتاب «رسائل الأئمة(ع)» نوشته [[کلینی، محمد بن یعقوب|ثقةالاسلام كلينى]](ره) دسترسى نداشته و با واسطه از آن نقل كرده است. در جايى نيز ديده شد كه از كتاب [[الإختصاص]]، منسوب به [[شيخ مفيد]]، نامه‌اى را نقل كرده و از او با لقب «قوام الإيمان» نام برده است. | ||
ناگفته نماند كه چند تن از دانشوران در تحقيق و تصحيح و استخراج و مقابله منابع و مصادر معادن الحكمة كار كرده‌اند كه نامشان در صفحه چهارم جلد اول ثبت شده است. مسانيد معادن الحكمة هم به قلم [[احمدی میانجی، علی|آيت‌الله احمدى ميانجى]] | ناگفته نماند كه چند تن از دانشوران در تحقيق و تصحيح و استخراج و مقابله منابع و مصادر معادن الحكمة كار كرده‌اند كه نامشان در صفحه چهارم جلد اول ثبت شده است. مسانيد معادن الحكمة هم به قلم [[احمدی میانجی، علی|آيت‌الله احمدى ميانجى]] تدوين شده كه تحت عنوان «تعليقات على معادن الحكمة» به پيوست در آخر هر دو جلد كتاب آورده شده است و خوانندگان معادن الحكمة از اين تعليقات كه به‌صورت تفصيلى تدارك ديده شده و فوايد فراوانى دارد، هرگز بى‌نياز نيستند<ref>همان</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||