حسینآبادی جرقویهای، محمدرضا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
پدرش از علماى معروف به زهد و تقوى بوده و مادرش دختر حاج ملا حسن شاتورى بود. | پدرش از علماى معروف به زهد و تقوى بوده و مادرش دختر حاج ملا حسن شاتورى بود. | ||
ايشان در مدت اقامتشان در اصفهان، از محضر اساتيدى همچون: سيد | ايشان در مدت اقامتشان در اصفهان، از محضر اساتيدى همچون: سيد محمدباقر درچه‌اى، آخوند كاشى، آخوند ملاحسين فشاركى، استفاده كرده و سپس براى ادامه تحصيل به نجف اشرف مهاجرت نمود و از اكابر آنجا از قبيل: [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] (صاحب ال[[العروة الوثقی]])، [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ الشريعة اصفهانى]] و نائينى استفاده برده و به درجات بالاى علمى رسيد. | ||
وى پس از مدتى به اصفهان بازگشته و ابتدا در منزل و سپس در مدرسه صدر، مشغول به تدريس فقه، اصول، فلسفه و كلام گرديد. | وى پس از مدتى به اصفهان بازگشته و ابتدا در منزل و سپس در مدرسه صدر، مشغول به تدريس فقه، اصول، فلسفه و كلام گرديد. | ||
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۲:۰۳
| نام | حسینآبادی جرقویهای، محمدرضا |
|---|---|
| نام های دیگر | ص‍ل‍ص‍ال‍ی حسینآبادی، محمدرضا
ص‍ل‍ص‍ال‍ی جرقویهای، محمدرضا حسینآبادی، محمدرضا جرقویئی، محمدرضا |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1370 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | رسالة في الشبهات المقرونة بالعلم الاجمالی و القبلة
رسالة في الطهارة و في حکم المجنب المتیمم المحدث بالحدث الاصغر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE4443AUTHORCODE |
«آيت‌الله شيخ محمد رضا حسين‌آبادى جرقويى» فرزند حاج ملاعلى، در 26 ذى‌الحجه 1309، در حسين‌آباد، از توابع اصفهان، ديده به جهان گشود و در هشتم محرم 1372ق، در اصفهان، وفات يافت و در قبرستان تخت پولاد به خاك سپرده شد.
پدرش از علماى معروف به زهد و تقوى بوده و مادرش دختر حاج ملا حسن شاتورى بود.
ايشان در مدت اقامتشان در اصفهان، از محضر اساتيدى همچون: سيد محمدباقر درچه‌اى، آخوند كاشى، آخوند ملاحسين فشاركى، استفاده كرده و سپس براى ادامه تحصيل به نجف اشرف مهاجرت نمود و از اكابر آنجا از قبيل: سيد محمد كاظم يزدى (صاحب الالعروة الوثقی)، شيخ الشريعة اصفهانى و نائينى استفاده برده و به درجات بالاى علمى رسيد.
وى پس از مدتى به اصفهان بازگشته و ابتدا در منزل و سپس در مدرسه صدر، مشغول به تدريس فقه، اصول، فلسفه و كلام گرديد.
ايشان از مرحوم فشاركى و ميرزاى نائينى، اجازه روايت دريافت نموده است.
وى از حسن معاشرت، مناعت طبع و عزت نفس برخوردار بود؛ با طلاب و مردم عادى، با تواضع و فروتنى برخورد مى‌نمود. به اهل بيت(ع) ارادت فراوان مى‌ورزيد و همواره مجالس تعزيه برپا مى‌نمود.
ايشان علاوه بر اهتمام فراوان به تدريس و تحقيق، به مسائل سياسى و اجتماعى نيز اهميت داده و با استبداد، منكرات و انحرافات دينى مبارزه مى‌كرد. وى در جريان ملى شدن نفت، از فعالان در اصفهان بود.
آثار
1- تقريرات فقه و اصول مرحوم درچه‌اى.
2- تقريرات دروس مرحوم سيد محمد كاظم يزدى.
3- رسالة في الشبهات المقرون بالعلم الإجمالي و القبله.
4- رسالة في المعاملة و الإختلاف بين المتعاقدين.
5- رسالة في الطهارة و في حكم المجنب المتيمم المحدث بالحدث الاصغر.