استرآبادی، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
'''محمد بن على بن ابراهيم''' معروف به '''ميرزا محمد استرآبادى'''، يكى از اعلام معروف شيعه در اوايل قرن يازدهم از اهالى گرگان است. ميرزا، فقيهى محدث و عالمى ثقه و دانشمندى متقى و دين‌دار بود. او معرف رجال احاديث مسلمانان است. شيخ حر وى را عالمى فاضل، محققى با دقت و پارسائى پرهيزكار و مورد اطمينان معرفى مى‌كند. | '''محمد بن على بن ابراهيم''' معروف به '''ميرزا محمد استرآبادى'''، يكى از اعلام معروف شيعه در اوايل قرن يازدهم از اهالى گرگان است. ميرزا، فقيهى محدث و عالمى ثقه و دانشمندى متقى و دين‌دار بود. او معرف رجال احاديث مسلمانان است. شيخ حر وى را عالمى فاضل، محققى با دقت و پارسائى پرهيزكار و مورد اطمينان معرفى مى‌كند. | ||
علامه نورى صاحب [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك]] مى‌نويسد: ميرزا محمد فرزند سيد على خود از دودمان ائمه اطهار(ع) بوده و «منهج الرجال» او خيلى مورد توجه [[وحید بهبهانی، | علامه نورى صاحب [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك]] مى‌نويسد: ميرزا محمد فرزند سيد على خود از دودمان ائمه اطهار(ع) بوده و «منهج الرجال» او خيلى مورد توجه [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] قدس سره الشريف قرار گرفت و تحقيقات رجالى خود را بر پايه کتاب ميرزاى مذكور استوار نمود. | ||
== اساتید == | == اساتید == | ||
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۰:۴۵
| نام | استرآبادی، محمد بن علی |
|---|---|
| نام های دیگر | ميرزا محمد استرآبادى |
| نام پدر | علی |
| متولد | نامشخص |
| محل تولد | گرگان |
| رحلت | ۱۳ ذی الحجه و یا ۳ ذی قعده سال 1028ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | منهج المقال في تحقیق أحوال الرجال |
| کد مؤلف | AUTHORCODE5112AUTHORCODE |
معرفی اجمالی
محمد بن على بن ابراهيم معروف به ميرزا محمد استرآبادى، يكى از اعلام معروف شيعه در اوايل قرن يازدهم از اهالى گرگان است. ميرزا، فقيهى محدث و عالمى ثقه و دانشمندى متقى و دين‌دار بود. او معرف رجال احاديث مسلمانان است. شيخ حر وى را عالمى فاضل، محققى با دقت و پارسائى پرهيزكار و مورد اطمينان معرفى مى‌كند.
علامه نورى صاحب مستدرك مى‌نويسد: ميرزا محمد فرزند سيد على خود از دودمان ائمه اطهار(ع) بوده و «منهج الرجال» او خيلى مورد توجه وحيد بهبهانى قدس سره الشريف قرار گرفت و تحقيقات رجالى خود را بر پايه کتاب ميرزاى مذكور استوار نمود.
اساتید
- احمد بن محمد اردبیلی مشهور به مقدس اردبیلی صاحب کتاب مجمع الفائدة و البرهان متوفای صفر سال 993ق و مدفون در روضه مقدس امام علی ع.[۱]
- شیخ ظهیرالدین ابواسحاق ابراهیم بن شیخ نورالدین علی بن عبدالعالی مشهور به ابن مفلح عاملی میسی (متوفای سال 1032ق).[۲]
- سید یوسف بن محمد بن محمد بن رین‌الدین حسینی عاملی شامی صاحب کتاب ترتیب اختیار کشی و کتاب جامع الاقوال
- سید ابومحمد محسن بن میر شرف‌الدین علی بن میر غیاث الدین منصور بن میر صدرالدین محمد حسینی شیرازی دشتکی.[۳]
شاگردان
- محمد امین بن محمد شریف اخباری استرآبادی صاحب کتاب فوائد مدنیه (متوفای 1033 ق) داماد میرزای استرآبادی.[۴]
- شیخ فخر الدین ابوجعفر محمد بن شیخ حسن بن شیخ زین‌الدین شهید ثانی صاحب کتاب استقصاء الاعتبار (متوفای 1030 ق)
- ابوالحسن بن عبدالله شیرازی ناسخ منهج المقال در سال 1051ق و به آن فوائد رجالیه را ملحق کرده است.
- سید شرف الدین علی بن حجة الله بن شرف الدین علی بن عبدالله بن حسین بن محمد بن عبدالملک طباطبایی حسنی حسینی شولستانی مؤلف کتاب توضیح المقال فی شرح الاثنی عشریه فی الصلاه (متوفای 1060ق و نیز گفته شده 1065 ق).
- محدث رجالی شیخ محمد بن جابر بن عباس نجفی
- ملا محمد تونی(متوفای قبل از سال 1060)
- محمد علی بن میر ولی حسینی اصفهانی
- علی رضا بن آقا جانی
- زین‌الدین علی بن سید بدرالدین حسن بن سید نورالدین علی بن حسن بن علی بن شدقم معروف به سبد بن شدقم (متوفای مدینه درسال 1033 ق).[۵]
تألیفات
- منهج المقال فی تحقیق الرجال معروف به رجال کبیر که در سه جزء بوده است.جزء اول کتاب را در 12 ربیع الآخر سال 984ق به پایان رسانید و جزء دوم را در شوال سال 985ق و جزء سوم را در اواخر صفر سال 986ق در نجف اشرف به پایان رسانده است.
- تلخیص المقالا (الاقوال) فی معرفة الرجال صغیر
- توضیح المقال موسوم به وجیز معروف به رجال صغیر
- آیات الاحکام
- حاشیه علی التهذیب.
- حاشیه علی الاستبصار
- رساله‌ای در احوالات زید شهید(رضوان الله تعالی علیه).[۶]
وفات
جناب ميرزا استرآبادى از اهالى شمال (گرگان) بود اما بيشتر سنوات عمرش پس از خاتمه تحصيل در مكه معظمه سپرى شد و تا آخر عمر در آن‌جا اقامت داشت و سرانجام در قبرستان حجون، در كنار قبر خديجه كبرى(س) در ۱۳ ذی الحجه و یا ۳ ذی قعده سال 1028ق مدفون گرديد.
آثار وى عبارتند از: «منهج المقال في تحقيق احوال الرجال» و «آيات الاحكام».
پانویس