ابوالشیخ، عبدالله بن محمد

ابوالشیخ، عبدالله بن محمد

نام	ابوالشیخ، عبدالله بن محمد
نام‌های دیگر	اب‍ن‌ ح‍ی‍ان‌، اب‍وم‍ح‍م‍د ع‍ب‍د ال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د اب‍ن‌ ح‍ب‍ان‌، ع‍ب‍د ال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د اب‍ن‌ ح‍ی‍ان‌ الاص‍ب‍ه‍ان‍ی اب‍و ال‍ش‍ی‍خ‌، اب‍وم‍ح‍م‍د ع‍ب‍د ال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د اب‍و ال‍ش‍ی‍خ‌ الانصاری
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت	369 هـ.ق
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE3590AUTHORCODE

«ابوالشيخ اصفهانى، ابومحمد عبدالله بن محمد بن جعفر بن حيان»، (274 - آخر محرم 369ق / 887 - 27 اوت 979م)، محدث و مورخ نامى از اعلام اصفهان است. وى را با انتساب به جدش، حيانى نيز خوانده‌اند. برخى او را ابن حبان نيز خوانده‌اند. ابوالشيخ در خاندانى اهل علم و آشنا به حديث تولد و رشد يافت. وى پس از آموزش‌هاى مقدماتى در اصفهان، براى استماع حديث به شهرهاى مختلف بصره، بغداد موصل، مكه و مدينه سفر كرد.

وى نزد مشايخ بسيارى به فراگيرى دانش پرداخت. او در طبقه 10 و 11 طبقات المحدثين، شمار بسيارى از مشايخ نام‌آور خود را چون ابوالقاسم بغوى، ابن ابى‌حاتم رازى، ابوبكر جعفر بن محمد فريابى، ابويعلى موصلى، ابوبكر بزّاز، محمد بن يحيى ابن منده و ابوالحسن ابن شنبو را برشمرده است.

در ميان شاگردان و راويان ابوالشيخ نيز افراد مشهورى به چشم مى خورند، از جمله ابونعيم اصفهانى، ابوسعد مالينى، محمد بن اسحاق ابن منده، ابن مردويه و نيز نواده‌اش محمد بن عبدالرزاق بن ابى‌الشيخ.

رجال‌شناسانى چون ابونعيم اصفهانى و سمعانى، وى را ثقه دانسته‌اند. تنها ابواحمد عسال اصفهانى به دليلى كه دانسته نيست، وى را تضعيف كرده است. ابوالشيخ در فقه، تفسير و نيز قرائت تبحر داشت.

آثار

1. اخلاق النبى و آدابه؛

2. الامثال في الحديث النبوى؛

3. طبقات المحدثين باصبهان و الواردين عليها؛

4. ذكر القران؛

2. العظمة؛

3. الفوائد؛

...

وى داراى تفسيرى بوده كه مورد استفاده كسانى چون سيوطى در «الدر المنثور» قرار گرفته و ظاهراً مفقود شده است.

وابسته‌ها

طبقات المحدثین بأصبهان و الواردین علیها