شکوفه‌های خرد یا سخنان علی عليه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۴۰: خط ۴۰:
    |-
    |-
    |سال نشر  
    |سال نشر  
    |data-type='publishYear'|1371 هـ.ش
    |data-type='publishYear'| 1363 هـ.ش  
    |-class='articleCode'
    |-class='articleCode'
    |کد اتوماسیون  
    |کد اتوماسیون  
    خط ۸۷: خط ۸۷:
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:سرگذشت‌نامه‌ها]]
    [[رده:سرگذشت‌ نامه‌ها]]
    [[رده:سرگذشت‌نامه‌های فردی]]
    [[رده:سرگذشت‌ نامه‌های فردی]]
    [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]]
    [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]]
    [[رده:حالات فردی]]
    [[رده:حالات فردی]]
    [[رده:علی بن ابی طالب (ع)]]
    [[رده:علی بن ابی طالب (ع)]]

    نسخهٔ ‏۲۸ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۰۶

    شکوفه‏های خرد یا سخنان علی عليه السلام
    نام کتاب شکوفه‏های خرد یا سخنان علی عليه السلام
    نام های دیگر کتاب سخنان علی (ع)

    با ترجمه فارسی و انگلیسی و رباعیات فارسی

    نهج البلاغه. برگزیده. چندزبانه

    پدیدآورندگان حالت، ابو القاسم (نويسنده)
    زبان فارسی

    عربی

    انگلیسی

    کد کنگره ‏BP‎‏ ‎‏38‎‏/‎‏04‎‏ ‎‏/‎‏ح‎‏2‎‏ش‎‏8‎‏
    موضوع شعر آموزنده فارسی - قرن 14

    شعر فارسی - قرن 14

    علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار

    ناشر علمی
    مکان نشر تهران - ایران
    سال نشر 1363 هـ.ش
    کد اتوماسیون 3479


    معرفى اجمالى:

    «شكوفه‌هاى خرد يا سخنان على(ع)»، تأليف ابوالقاسم حالت(م 1298ش) به زبان فارسى است. در اين اثر بيش از 1200 مورد از كلمات گهربار اميرالمؤمنين على(ع) گردآورى شده و به همراه ترجمه‌اى روان و يك رباعى از نويسنده آمده است. در بين ترجمه‌هاى منظومى كه از نهج‌البلاغه صورت گرفته است، ترجمه ابوالقاسم حالت ممتاز است و اى كاش به ترجمه بخشى از نهج‌البلاغه اكتفا نمى‌كرد و تمامى اين كتاب شريف را به نظم در مى‌آورد.

    از خصوصيات اشعار ابوالقاسم حالت سادگى و روانى و در عين حالت انقياد كامل بر اصول شعرنويسى و اوزان و سبك‌هاى شعر است. علاقه به مسائل دينى سبب شد كه حالت كه نويسنده و شاعرى طنزپرداز است، از سال 1323(ش) هر هفته چند رباعى جدّى كه ترجمه‌اى از كلمات قصار حضرت على(ع) بود، در مجله «آئين‌اسلام» چاپ كند.

    وى داراى طبعى روان و قريحه‌اى سيّال است، به گونه‌اى كه در بديهه‌گويى و ارتجال در رديف سخنوران بزرگ قرار دارد. زين‌العابدين مؤتمن ضمن مقدمه‌اى كه بر ديوان وى نگاشته، مى‌نويسد: «طبع سرشار حالت به مثابه‌ى چشمه فيّاضى است كه على‌الدّوام مى‌زايد و هرگز نقصانى در آن راه نمى‌يابد. حالت طبعى روان و قريحه‌اى سيّال دارد و از لحاظ بديهه‌گويى و ارتجال نيز گوينده‌اى تواناست».

    «سوءظنّ» مداوم نوع بيمارى روانى است كه درد و رنج مداومى را ايجاد مى‌كند و اضطراب و تشويش و نگرانى به بار مى‌آورد، در حالى‌كه «حسن ظنّ» نشانه اعتماد و اطمينان و موجب آسايش و آرامش خاطر است. اين دو موضوع در نهج‌البلاغه در موارد مختلف به طور وضوح بيان شده و مورد تأكيد قرار گرفته است كه به دو نمونه از كلمات گهربار كه به زيبايى در قالب نظم درآمده است، اشاره مى‌شود:

    1- «حُسنُ الظنِّ راحَة القَلْبْ وَ سَلامَةُ البَدن»: حسن ظنّ مايه آرامش دل و سلامت بدن است.

    ابوالقاسم حالت اين سخن را در يك رباعى فارسى چنين آورده است:

    «يك چند اگر كنى به خوش‌بينى زيست دانى كه خوشى به غير خوش‌بينى نيست

    گر صحت جس‍-م است وگر راحت دل هر دو بر و برگ شاخه خوش‌بينى است».

    2- «مَنْ حَسُنَ ظَنُّه بِالنّاسِ حازَ منْهُمُ المَحَبَّةَ»: هر كس به مردم حسن ظنّ داشته باشد، دوستى آنان را به دست مى‌آورد.

    و اما در دو بيتى به زيبايى چنين مى‌سرايد:

    «بدبين كه به چشمش همه كس همچو عدوست گر بى‌كس و تنهاست، ز بدبينى اوست

    با اهل زمانه هر كه خوشبين‌تر شد، از اهل زمانه بيشتر گيرد دوست».

    منابع مقاله:

    1- متن كتاب

    2- مجله آموزش زبان و ادب فارسى، سال هفدهم، 1382، شماره 68، ص 18


    پیوندها