موسوی کماری، سید مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسين' به 'محمدحسین') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''سيد مهدى موسوى كمارى'''، در سال 1323ق، در تبريز متولد شد. نسبت وى به 26 واسطه، به امام هفتم(ع) مى‌رسد. پدرش، آیت‌الله سيد محمد كمارى از علماى معروف تبريز بود. او، ميان خانواده‌اى از اهل علم و كمال پرورش يافت. | '''سيد مهدى موسوى كمارى'''، در سال 1323ق، در تبريز متولد شد. نسبت وى به 26 واسطه، به امام هفتم(ع) مى‌رسد. پدرش، آیت‌الله سيد محمد كمارى از علماى معروف تبريز بود. او، ميان خانواده‌اى از اهل علم و كمال پرورش يافت. | ||
پس از فراگيرى مقدمات، سطوح را در خدمت حاج مولانا و ميرزا ابوالحسن انگجى و حاج سيد موسى خسروشاهى و حاج ميرزا على اصغر ملكى خواند. در سال 1346ق، به قم رفت و در خدمت ميرزا محمد همدانى و آیت‌الله شيخ محمد على حائرى قمى و آیت‌الله [[حائری یزدی، عبدالکریم|حائرى يزدى]] و [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجت]] تلمذ نمود. در سال 1350ق، به نجف مهاجرت كرد و حدود ده سال از محضر آیت‌الله ميرزا | پس از فراگيرى مقدمات، سطوح را در خدمت حاج مولانا و ميرزا ابوالحسن انگجى و حاج سيد موسى خسروشاهى و حاج ميرزا على اصغر ملكى خواند. در سال 1346ق، به قم رفت و در خدمت ميرزا محمد همدانى و آیت‌الله شيخ محمد على حائرى قمى و آیت‌الله [[حائری یزدی، عبدالکریم|حائرى يزدى]] و [[حجت کوه‌کمری، محمد|آیت‌الله حجت]] تلمذ نمود. در سال 1350ق، به نجف مهاجرت كرد و حدود ده سال از محضر آیت‌الله ميرزا محمدحسین نايينى و آيت‌الله [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]] و آيت‌الله آقا [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] استفاده برد. در سال 1360ق، با دريافت اجازه اجتهاد از استادانش در نجف، به تهران آمد و به تدريس و امامت و انجام وظايف دينى پرداخت. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۸:۳۶
| نام | موسوی کماری، مهدی |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1400 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2610AUTHORCODE |
معرفى اجمالى
سيد مهدى موسوى كمارى، در سال 1323ق، در تبريز متولد شد. نسبت وى به 26 واسطه، به امام هفتم(ع) مى‌رسد. پدرش، آیت‌الله سيد محمد كمارى از علماى معروف تبريز بود. او، ميان خانواده‌اى از اهل علم و كمال پرورش يافت.
پس از فراگيرى مقدمات، سطوح را در خدمت حاج مولانا و ميرزا ابوالحسن انگجى و حاج سيد موسى خسروشاهى و حاج ميرزا على اصغر ملكى خواند. در سال 1346ق، به قم رفت و در خدمت ميرزا محمد همدانى و آیت‌الله شيخ محمد على حائرى قمى و آیت‌الله حائرى يزدى و آیت‌الله حجت تلمذ نمود. در سال 1350ق، به نجف مهاجرت كرد و حدود ده سال از محضر آیت‌الله ميرزا محمدحسین نايينى و آيت‌الله آقا ضياءالدين عراقى و آيت‌الله آقا سيد ابوالحسن اصفهانى استفاده برد. در سال 1360ق، با دريافت اجازه اجتهاد از استادانش در نجف، به تهران آمد و به تدريس و امامت و انجام وظايف دينى پرداخت.
آثار
- رسالة فى قاعده لا ضرر و لا ضرار؛
- مباحث الفاظ(در دو مجلد)؛
- مباحث عقليه(در دو مجلد)؛
- رساله‌اى در اجاره؛
- كتابى علمى و استدلالى در حج و مناسك آن؛
- شرحى بر كتاب وسيله.