کازاما، آکی‌ئو: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ش ' به 'ش ') |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|data-type='authorWritings'|[[سفرنامه کازاما]] / نوع اثر: کتاب / نقش: خاطرات | |data-type='authorWritings'|[[سفرنامه کازاما]] / نوع اثر: کتاب / نقش: خاطرات | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE7358AUTHORCODE | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE7358AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
نسخهٔ ۱۴ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۰۳
| نام | کازاما، آکی ئو |
|---|---|
| نام های دیگر | کازاما، آکی ی‍و
ک‍اس‍ام‍ا، آگ‍ی‍و |
| نام پدر | |
| متولد | 1885 م |
| محل تولد | |
| رحلت | 1945 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | سفرنامه کازاما / نوع اثر: کتاب / نقش: خاطرات |
| کد مؤلف | AUTHORCODE7358AUTHORCODE |
آكى ئوكازاما نخستين وزير مختار ژاپن در ايران در فاصله سال‌هاى 1308 تا 1311ش يعنى اواسط دوران رضاشاه است. وى در سال 1929م/ 1308ش به عنوان وزير مختار ژاپن تعيين و روانه ايران گرديد. وى در تاريخ 10 دسامبر 1929م (19 آذر 1308ش) به تهران رسيد و تا 23 اكتبر 1932م (1 آبان 1311ش) در ايران مقيم و مأمور بود. او مردى اهل فضل، محقق، تاريخدان و صاحب قلم بود كه پس از پايان مأموريتش از ايران، خاطره‌ها و يافته‌هاى خود را در كتابى گردآورد.
در سال 1937 كتاب ديگرى، به نام «توءزاى زاكى چو» از كازاما در توكيو منتشر شد و پس از آن، در سال‌هاى 1939 تا 1941، يك دوره كتاب در سه جلد با عنوان «كاى كيو- تو» (مردم مسلمان) در تحقيق احوال اقوام مسلمان انتشار داد.
زندگى كازاما كه كار ديوانى را با تحقيق و تأليف علمى انبار كرده بود، در سال‌هاى توفانى ميان دو جنگ بزرگ دستخوش حوادث روزگار بود. او پس از مأموريت در ايران، وزير مختار ژاپن در ليسبون پرتقال شد و سپس در ميانه جنگ اقيانوس آرام (1943م) به فرماندارى نظامى- سياسى ويتنام كه به اشغال ژاپن درآمده بود، در هانوى منصوب شد. در ماه آوريل 1945م (بهار 1324ش)، چندماهى پيش از پايان جنگ، كه كازاما بر كشتى آوامارو روانه ژاپن بود، اين كشتى ژاپنى در غرب درياى چين هدف اژدرافكن امريكايى قرار گرفت و غرق شد. در اين حادثه، كازاما هم جانش را از دست داد.
در دوران اقامت كازاما در ايران كه كمتر از سه سال به درازا انجاميد، او شيفته فرهنگ و تمدّن ايران شد. درباره تاريخ ايران به مطالعه پرداخت، ذوق و هنر ايرانيان را ستود و به ادب فارسى دل بست. به حافظ، خيّام و فردوسى عشق ورزيد. از هر جا كه گذر كرد، ديده‌ها و شنيده‌هاى خود را يادداشت نمود و به عنوان سياستمدارى كارآمد، وضع ايران را بررسى كرد و چون به وطن خود برگشت، يادداشت‌هاى خود را به صورت مدوّن تحت عنوان: «سرزمين‌هاى ايران، عربستان و تركيه» به چاپ رسانيد.