جمالی دهلوی، حامد بن فضلالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''حامد بن فضل اللّه جمالى دهلوى'''، شاعر، تذكره‌نويس و از مشايخ سهرورديه هند است. وى به شيخ جمالى كَنْبَوى، درويش جمالى، ملاجمالى، شاه فضل اللّه جمالى و | '''حامد بن فضل اللّه جمالى دهلوى'''، شاعر، تذكره‌نويس و از مشايخ سهرورديه هند است. وى به شيخ جمالى كَنْبَوى، درويش جمالى، ملاجمالى، شاه فضل اللّه جمالى و جمال‌الدين فضل اللّه نيز شهرت دارد. | ||
جمالى از قوم كنبو/ كَنْبوه بود كه در پنجاب و اطراف دهلى زندگى مى‌كردند. تاريخ تولد وى احتمالاً 862 است. | جمالى از قوم كنبو/ كَنْبوه بود كه در پنجاب و اطراف دهلى زندگى مى‌كردند. تاريخ تولد وى احتمالاً 862 است. | ||
درباره دوران كودكى، تعليم و تربيت و استادان او در علوم ظاهرى اطلاع چندانى در دست نيست. در تصوف مريد سماءالدين كَنْبوى دهلوى شد. | درباره دوران كودكى، تعليم و تربيت و استادان او در علوم ظاهرى اطلاع چندانى در دست نيست. در تصوف مريد سماءالدين كَنْبوى دهلوى شد. سماءالدين از سلسله سهرورديه و خليفه كبيرالدين اسماعيل بخارى بود. | ||
جمالى در هندوستان و كشورهاى اسلامى به سير و سياحت پرداخت و در اين سفرها با عارفان و شاعران بسيارى، از جمله با [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمان جامى]]، ديدار كرد. وى نزد سلطان سكندر لودى، ظهيرالدين محمد بابر و همايون شاه محترم بود. سال وفات او را 942ق ذكر كرده‌اند. مقبره وى در دهلى و سالروز وفات وى در دهم ذيقعده است. | جمالى در هندوستان و كشورهاى اسلامى به سير و سياحت پرداخت و در اين سفرها با عارفان و شاعران بسيارى، از جمله با [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمان جامى]]، ديدار كرد. وى نزد سلطان سكندر لودى، ظهيرالدين محمد بابر و همايون شاه محترم بود. سال وفات او را 942ق ذكر كرده‌اند. مقبره وى در دهلى و سالروز وفات وى در دهم ذيقعده است. | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۴:۰۵
| نام | جمالی دهلوی، حامد بن فضلالله |
|---|---|
| نام های دیگر | جمالی دهلوی، جلالخان
شیخ جمالی کنبوی درویش جمالی ملا جمالی شاه فضلالله جمالی جمال‌الدین فضلالله |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 942 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مرآت المعانی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3828AUTHORCODE |
حامد بن فضل اللّه جمالى دهلوى، شاعر، تذكره‌نويس و از مشايخ سهرورديه هند است. وى به شيخ جمالى كَنْبَوى، درويش جمالى، ملاجمالى، شاه فضل اللّه جمالى و جمال‌الدين فضل اللّه نيز شهرت دارد.
جمالى از قوم كنبو/ كَنْبوه بود كه در پنجاب و اطراف دهلى زندگى مى‌كردند. تاريخ تولد وى احتمالاً 862 است.
درباره دوران كودكى، تعليم و تربيت و استادان او در علوم ظاهرى اطلاع چندانى در دست نيست. در تصوف مريد سماءالدين كَنْبوى دهلوى شد. سماءالدين از سلسله سهرورديه و خليفه كبيرالدين اسماعيل بخارى بود.
جمالى در هندوستان و كشورهاى اسلامى به سير و سياحت پرداخت و در اين سفرها با عارفان و شاعران بسيارى، از جمله با عبدالرحمان جامى، ديدار كرد. وى نزد سلطان سكندر لودى، ظهيرالدين محمد بابر و همايون شاه محترم بود. سال وفات او را 942ق ذكر كرده‌اند. مقبره وى در دهلى و سالروز وفات وى در دهم ذيقعده است.
جمالى سه فرزند داشت: حسن كه در ابتداى جوانى درگذشت و جمالى مرثيه‌اى براى وى سرود؛ عبدالحى حياتى، كه شاعر بود؛ و عبدالرحمان، متخلص به گدايى، كه او نيز عارف و شاعر بود.
آثار
آثار جمالى‌عبارت‌اند از:
- تذكرة سيرالعارفين؛
- مرآة المعانى، (مثنوى‌عرفانى به فارسى)؛
- مهر و ماه، (بلندترين مثنوى جمالى)؛
- ديوان اشعار به فارسى.
به جمالى آثار ديگرى نيز نسبت داده‌اند، از جمله: بيان الحقايق، و محبوب الصادقين است.