۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' (س)' به '(س)'
جز (جایگزینی متن - '»ا' به '» ا') |
جز (جایگزینی متن - ' (س)' به '(س)') |
||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
#اهميت كتاب: همچنانكه گفته شد، اين كتاب در بين آثار مولف از برجستگى خاصى برخوردار است. از اين رو هم او و هم ديگر متكلمين بر اين كتاب استناد كرده‌اند و [[علامه مجلسى]] اين كتاب را يكى از منابع بحار معرفى مى‌كند. | #اهميت كتاب: همچنانكه گفته شد، اين كتاب در بين آثار مولف از برجستگى خاصى برخوردار است. از اين رو هم او و هم ديگر متكلمين بر اين كتاب استناد كرده‌اند و [[علامه مجلسى]] اين كتاب را يكى از منابع بحار معرفى مى‌كند. | ||
#جمع بين حكماء و متكلمين: مولف در اين كتاب بين شيوۀ متكلمين و حكماء جمع مى‌كند. او در بحث اعراض ابتداء برطبق نظر متكلمين اعراض را 19 تا مى‌داند و در بحث از آنها همچون متكلمين سخن مى‌گويد. سپس اعراض را برطبق نظر حكماء به 9 عرض تقسيم كرده و مباحثى را كه نتوانسته در تقسيم نخست بيان كند در ذيل تقسيم دوم مطرح مى‌كند. | #جمع بين حكماء و متكلمين: مولف در اين كتاب بين شيوۀ متكلمين و حكماء جمع مى‌كند. او در بحث اعراض ابتداء برطبق نظر متكلمين اعراض را 19 تا مى‌داند و در بحث از آنها همچون متكلمين سخن مى‌گويد. سپس اعراض را برطبق نظر حكماء به 9 عرض تقسيم كرده و مباحثى را كه نتوانسته در تقسيم نخست بيان كند در ذيل تقسيم دوم مطرح مى‌كند. | ||
#عصمت حضرت فاطمه(س): يكى از اعتقادات شيعه عصمت حضرت صديقه(س) مى‌باشد. مولف در ذيل مباحث امامت طى مسأله‌اى عصمت آن حضرت را اثبات مى‌كنند. ايشان براى اثبات عصمت حضرت زهرا (س) به آيۀ تطهير و حديث «فاطمة بضعة منى...» استناد مى‌كنند.<ref>ص 484</ref> | #عصمت حضرت فاطمه(س): يكى از اعتقادات شيعه عصمت حضرت صديقه(س) مى‌باشد. مولف در ذيل مباحث امامت طى مسأله‌اى عصمت آن حضرت را اثبات مى‌كنند. ايشان براى اثبات عصمت حضرت زهرا(س) به آيۀ تطهير و حديث «فاطمة بضعة منى...» استناد مى‌كنند.<ref>ص 484</ref> | ||
#صريح نبودن نظرات و آراء مولف: يكى از مشكلات اين كتاب روشن نبودن آراء مولف مى‌باشد. مولف افكار و آراء ديگران را بيان كرده و گاه به بعضى از آنها انتقاد مى‌كند، اما مشخص نمى‌كند كه نظر خود او در مسأله چه مى‌باشد. | #صريح نبودن نظرات و آراء مولف: يكى از مشكلات اين كتاب روشن نبودن آراء مولف مى‌باشد. مولف افكار و آراء ديگران را بيان كرده و گاه به بعضى از آنها انتقاد مى‌كند، اما مشخص نمى‌كند كه نظر خود او در مسأله چه مى‌باشد. | ||