السلفيون و الشيعة نحو علاقة أفضل: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | [[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | ||
نسخهٔ ۳ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۳۲
| نام کتاب | السلفيون و الشيعة نحو علاقة أفضل |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | صفار، حسن موسی (نويسنده) |
| زبان | عربي |
| کد کنگره | BP 207/5 /ص7س8 |
| موضوع | اسلام - عقايد
اسلام - فرقهها سلفيه - عقايد شيعه - عقايد |
| ناشر | مؤسسة الإنتشار العربي |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | مجلد1: 2007م |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE15751AUTOMATIONCODE |
معرفی اجمالی
السلفيون و الشيعة نحو علاقة أفضل اثر حسن موسی صفار ، رساله‌ای است مختصر پیرامون رابطه میان سلفیون و شیعه که به زبان عربی و در دوران معاصر نوشته شده است.
ساختار
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب بدون تبویب و فصل‌بندی خاصی، در یک مدخل و هشت عنوان سامان یافته است.
گزارش محتوا
در مقدمه، به این نکته اشاره شده است که بسیاری، امکان ارتباط و رابطه میان سلفیه و شیعه را به دلیل اختلافات و تضاد آن دو در مسائل حساس عقیدتی و نیز وجود تاریخ پرکشمکش و پر از مخاطره میان آن دو، امری بعید و دور از تصور می‌دانند درحالی‌که به عقیده وی، شاید بتوان میان آن دو، رابطه و ارتباطی را تصور نمود[۱].
نویسنده در مدخل به بیان این نکته پرداخته که تاریخ اسلام، همواره شاهد اختلافات و درگیری‌های فکری و مذهبی بوده که در بسیاری از آن‌ها، انگیزه‌های سیاسی دخیل بوده‌اند و تعصب مذهبی، به معنی سعی در فرض رأی خود و رفض و تکفیر رأی مخالف آن، نتیجه برخی از این درگیری‌ها بوده است. به نظر وی این تعدد مذاهب و اختلاف آراء، امری طبیعی و عادی بوده که چاره‌ای از آن نیست[۲].
مطالب کتاب، با پاسخ به این سؤال آغاز شده که آیا ارتباط میان سلفیه و شیعه، ارتباطی نیکو و صحیح است یا نه؟ به اعتقاد نویسنده، بدون شک، وجود حالت تشنج و نزاع داخلی میان امت اسلامی، هیچ نتیجه‌ای جز تضعیف قدرت آن در مقابله با تهدیدات خارجی و سوءاستفاده دشمنان ندارد[۳].
وی در ادامه، ضمن اشاره به نمونه‌های از ارتباط میان سلفیه و شیعه[۴] به توضیح این نکته پرداخته که با توجه به زندگی هر دو گروه در منطقه‌ای واحد و مسلم بودن حق زندگی انسان‌ها و اشتراک آن‌ها در حق حیات، هیچ جایگزینی برای همزیستی مسالمت‌آمیز میان این دو گروه، وجود ندارد[۵].
در پایان کتاب، ضمن ذکر گفتگو با یکی از شیعیان به نام حسن صفار، پیرامون ارتباط میان شیعه و سلفیه[۶]، به معرفی اجمالی و کوتاه مقالاتی که در این زمینه به رشته تحریر درآمده، پرداخته شده است. این مقالات عبارت‌اند از: «نحو علاقة أفضل بين السلفيين و الشيعة» نوشته احمد زمان[۷]؛ «نحو تقارب أفضل بين دعاة السلفية و الشيعة و الأباضية» اثر عبدالله آل سیف[۸] و «مقالة الشيخ الصفار ردّ التحية بمثلها» اثر عبدالحمید انصاری[۹].
وضعیت کتاب
فهرست مطالب، در ابتدای کتاب آمده است.
در پاورقی‌ها به ذکر منابع پرداخته شده است.
پانویس
منابع
مقدمه و متن کتاب.