جاحظ، عمرو بن بحر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: گردآورنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[شرح علی المائة كلمة لأميرالمومنين علی بن أبی‌طالب | [[شرح علی المائة كلمة لأميرالمومنين علی بن أبی‌طالب علیه‌السلام (ابن میثم - عبدالوهاب -وطواط)]] | ||
[[رسائل الجاحظ]] | [[رسائل الجاحظ]] | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
[[البيان و التبيين و أهم الرسائل]] | [[البيان و التبيين و أهم الرسائل]] | ||
[[صد کلمه منظوم (فارسی) از سخنان گزیده حضرت علی | [[صد کلمه منظوم (فارسی) از سخنان گزیده حضرت علی علیه‌السلام]] | ||
[[کلمات قصار امام علی(ع)]] | [[کلمات قصار امام علی(ع)]] | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۰۱
| نام | جاحظ، عمرو بن بحر |
|---|---|
| نام های دیگر | جاحظ، ابوعثمان عمرو بن بحر
جاحظ البصری عمرو بن بحر الجاحظ ابی‌عثمان عمرو بن بحر بن محبوب |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 255 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2166AUTHORCODE |
ابوعثمان عمر بن بحر معروف به جاحظ، متكلم و اديب معتزلى در بصره زاده شد.در تعيين تاريخ ولادت او بين سال‌هاى 146،150 و 160 ق اختلاف نظر وجود دارد.وى در لغت و ادبيات شاگرد ابوعبيده، اصمعى و ابوزيد انصارى و در كلام شاگرد نظّام و مصاحب و هم مباحثۀ حنين بن اسحاق و سلمويه مى‌باشد.جاحظ گرايش سياسى مشخصى نداشت و غالبا تابع جريان‌هاى حاكم بود. كتابهاى خود را به درباريان تقديم كرده،صله مى‌گرفت و تا آخر عمر به اين روش ارتزاق نمود.او در جوانى در بغداد و مدتى نيز در سامرا اقامت كرد و سپس به بصره بازگشت، همچنين به دمشق و انطاكيه نيز سفر كرد. جاحظ داراى هوش بسيار و حافظه‌اى قوى بود. به گفته مبرّد، وى شيفتۀ مطالعه بود و وقتى كتابى به دست مى‌گرفت تا تمام آن را نمى‌خواند كنارش نمى‌گذاشت. جاحظ در كلام، ادبيات عرب، حديث، تفسير، تاريخ و حتى علوم طبيعى سرآمد و در فنون گوناگون صاحب تأليف بود.وى توان آن را داشت كه بصورت مستدل با زيركى به اثبات مطلبى بپردازد و سپس با همان روش به ردّ آن اقدام نمايد. جاحظ به دروغ‌پردازى شهرت داشت و احاديث را به سخره مى‌گرفت. خواهرزاده‌اش،يموت بن مزرّع او را بى‌دين خوانده است. با وجود اين گفته‌اند كتابهايش داراى الفاظى شيوا و ساده است و در آنها تناسب معنا و لفظ از هرنوعى(عاميانه، ادبى و غيره)حفظ شده است و با داشتن برخى انحرافات، نقش مهمى در روشن‌سازى اذهان دارد.جاحظ به محتواى برخى آثارى كه مى‌نگاشت هيچگونه اعتقادى نداشت و صرفا در قبال پولى كه دريافت مى‌كرد به نگارش آنها اقدام مى‌نمود. كتاب «العثمانيه» كه بعداً خود مؤلف نقض آن را نوشت و نيز «كتاب النساء» که در برترى زنان نوشته از اين دسته‌اند. از جاحظ بيش از صد اثر برجاى مانده كه به موضوعات مختلف دينى، سياسى، تاريخى، علم اخلاق، پيشه‌ها و اصناف، حيوانات، جغرافيا،جدل، بازيها،قصه و غيره مى‌پردازد.
جاحظ در محرم سال 255 يا 256 ق بر اثر بيمارى فلج و نقرس در بصره درگذشت.