مستوفی، حمدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۳۴: خط ۳۴:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    حمدالله مستوفی


    '''حمدالله مستوفی'''، با نام کامل حمدالله (حمد) بن تاج‌الدین، ابوبکر بن زین‌الدین احمد (حمد) بن امین‌الدین ابونصر مستوفى قزوینى، از اعضاى خاندان مشهور «مستوفیان» قزوین است که نسبشان به تصریح خود وی در مواضع متعدد، به حر بن یزید ریاحى، سردار مشهور و آزاده عرب مى‏رسد. جد اعلاى او [به اصطلاح خودش، چهاردهم پدرش‏] فخر‌الدوله، ابومنصور کوفى است که در سال 223ق، به سرکردگى سپاهیان عرب به قزوین آمد. تمامى پسران ابومنصور کوفى نیز لقب «فخرالدوله» داشته‏اند. دوره امارت این فخرالدوله‌ها از جانب خلفا، بیست‌وهشت سال به طول انجامید.


    '''خواجه حمدالله بن تاج الدين ابى بكر مستوفى قزوينى''' موسوم به '''حمدالله مستوفى''' از مورخان و شعراى معروف ايران در عهد ايلخانان مغول به شمار مى‌رود.
    در باب شرح احوال و سوانح ایام زندگانى وی جز آنچه خود او در ضمن آثارش بیان داشته است، مطلب قابل اعتناى دیگرى از منابع دیگر، چه هم‌زمان و چه متأخر بر او، در دست نیست.


    وى در سال ق درقزوين به دنيا آمد. خاندان وى از مستوفيان قديمى قزوين بودند كه از قرن پنجم هجرى مقام رياست خزانه دارى (مستوفى) ولايت قزوين را بگونه‌اى موروثى در اختيار داشتند. مستوفيان نسب خود را به حربن يزيد رياحى مى‌رساندند ولى از قرنها پيش در قزوين اقامت گزيده و جذب مشاغل ديوانى شده بودند. دوران كودكى و نوجوانى حمدالله چندان مشخص نيست ولى ظاهرا وى در زادگاه خود به كسب علم و دانش پرداخته و از نوجوانى سرايش اشعار خويش را آغاز كرده است. حمدالله مستوفى در جوانى عليرغم علاقه فراوان به تاريخ و جغرافيا و شعر و ادب، همانند اسلاف خويش جذب مشاغل ديوانى گشت و به خدمت خواجه رشيدالدين فضل الله همدانى درآمد و در زمره خواص و كتاب خواجه قرار گرفت. خواجه رشيدالدين در سال حكومت و استيفاى شهرهاى ابهر و قزوين و زنجان و طارم را به حمدالله مستوفى واگذار نمود. وى پس از قتل خواجه رشيدالدين چندى نيز در سلك ملازمان خواجه غياث الدين محمد پسر خواجه رشيدالدين درآمد. اين مورخ جليل القدر از شعرا و منشيان مطلع زبان فارسى و از علاقه مندان به وطن خود ايران بود و از جوانى علاقه فراوانى به گردآورى اطلاعات تاريخى و مباحثه با فضلا و دانشمندان داشت و اغلب در مجالس و محافل علمى و ادبى شركت مى‌جست. وى در دوران خدمت در نزد خواجه رشيدالدين فضل الله با بسيارى از دانشمندان زمان خود آشنا شد كه اين آشنايى تأثير فراوانى در شكل گيرى استعدادهاى نهفته وى داشت.
    آن‌گونه که خود او بیان داشته است، از جوانى شوق فراوان به مصاحبت و مجالست با اهل فضل و کسب اطلاعات و وقوف بر مباحث علمى رایج زمان خود داشته و در عین پرداختن به شغل آبا و اجدادی‌اش، یعنى استیفا، در دستگاه خواجه بزرگ، رشیدالدین فضل‌الله، که مرکز تجمع مشاهیر فضلا و ادباى عصر بوده، وارد شده، خود را در عداد خواص و کتاب و حواشى آن خواجه بزرگوار قرار داد؛ به‌نحوى که در سال 711ق، به دنبال قتل سعدالدین ساوجى صاحب دیوان و استقلال خواجه رشیدالدین در امور، از جانب وى حکومت و استیفاى ابهر و زنجان و طارمین را برعهده گرفت. حتى پس از قتل خواجه، به حکم سابقه خدمتگزارى آن خاندان، به جمع ملازمان پسر خواجه (غیاث‌الدین‏ محمد) پیوست.


    == آثار==
    از حجم عظیم آثار و نوشته‏هاى متعدد او چنین برمى‏آید که وى را فراغتى بسیار در دستگاه خواجه و پسرش بوده و او با اغتنام این فرصت‏ها و پرهیز از کشمکش‌هاى معمول و اجتناب‏ناپذیر در دستگاه حکومتى آن عصر به خلق آثارى خطیر توفیق یافت.


    از سال 736هجرى به بعد از احوال حمدالله مستوفى اطلاع درستى در دست نیست‏.


    مستوفى در طول زندگانى خود علاوه بر فعاليت ها و خدمات ادارى و ديوانى، سه اثر بزرگ را به تاريخ و ادب ايران زمين تقديم نمود. اولين كتاب مهم وى «تاريخ گزيده» بود كه در سال ق آن را به خواجه غياث الدين محمد تقديم و به نام وى تأليف نمود.
    ==آثار==
    # تاریخ گزیده؛
    # نزهة القلوب؛
    # ظفرنامه<ref>مداینی، مهدی، صفحه هـ تا یز</ref>.


    حمدالله مستوفى دومين شاهكار ادبى خود به نام «ظفرنامه» را كه منظومه اى در بحر متقارب مشتمل بر هفتاد و پنج هزار بيت شعر است در سال ق به پايان رسانيد. ظاهر حمدالله مستوفى شانزده سال از عمر خويش را صرف سرايش اين كتاب حماسى نموده است.
    آثـار دیگری را نیز به وی منتسب می‌کنند، از جمله مفاخر التواريخ یا مواخر التواريخ در 25 باب که به سال 724ق، تألیف شده و در آن به اضافاتی در‌ تاریخ گزیده‌ اشاره‌ شده اسـت. از کـتاب مزبور‌ فعلا اثری‌ در‌ دست نیست.


    اين اديب نامور در سال و در اواخر عمر آخرين كتاب بزرگ خود «نزهت القلوب» را در علم هيئت و جغرافيا به پايان رسانيد.
    اثر دیگر عبارت است از: تـرجمه کتاب «نهاية الأدب في أخبار الفرس و العرب» تحت عنوان «تجارب الأمم في أخبار ملوك العرب و العجم» متنی مربوط‌ به قرن‌ اول‌ هجری که پس از مراحلی به دستور نصرت‌الدین‌ احـمد ‌(723ق)، توسط حمدالله مستوفی از عربی بـه فـارسی ترجمه شده است<ref>قاسمی، نصرت‌الله، ص31</ref>.
     
    == وفات==
    تاریخ وفات او همچون تاریخ تولد او مشخص نیست، ولی با توجه به تألیف نزهة القلوب در سال 740ق و ذیل ظفرنامه که مربوط به وقایع سال‌های 739-744ق است، می‌توان در این سال‌ها‌ دانست‌؛ چراکـه پسرش زین‌الدین نیز در ذیل تاریخ گزیده، اشاره‌ای به وفات‌ پدرش‌ تحت عنوان مرحوم پدرم می‌کند. برخی منابع، درگذشت او را 750ق، ذکر‌ کرده‌اند‌. درباره تاریخ تولد او نیز لازم به ذکر است که بنا بر اشاره او در مقدمه تاریخ‌ گزیده‌ که به‌ چهل سالگی خود در آغـاز سـرودن منظومه ظفرنامه (تألیف بین 720-735) اشاره می‌کند، حدود سال 680ق و پیش از آن می‌توان دانست<ref>ر.ک: همان، ص27 و 28</ref>.
     
    ==پانویس ==
     
    <references />
     
     
    ==منابع مقاله==
    # مداینی، مهدی، «ظفرنامه قسم الإسلامية» تألیف حمدالله مستوفی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، چاپ اول، تهران، 1380ش.
    # قاسمی، نصرت‌الله، زندگی و آثار حمدالله مستوفی، رشد آموزش تاریخ، بهار 1391، شماره 46، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)، به آدرس:
    http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/883135


    این دانشمند برجسته در سال ۷۵۰ق در قزوین درگذشت.


    == وابسته‌ها ==
    == وابسته‌ها ==

    نسخهٔ ‏۱۳ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۵۴

    حمد الله مستوفی، حمد الله بن ابیبکر
    نام حمد الله مستوفی، حمد الله بن ابیبکر
    نام های دیگر ح‍م‍د ال‍ل‍ه‌ م‍س‍ت‍وف‍ی‌، ح‍م‍د ب‍ن‌ اب‍ی ‌ب‍ک‍ر

    م‍س‍ت‍وف‍ی‌، ح‍م‍د ال‍ل‍ه

    م‍س‍ت‍وف‍ی‌ ق‍زوی‍ن‍ی‌، ح‍م‍د ال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ اب‍ی ‌ب‍ک‍ر

    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت 750 هـ.ق
    اساتید
    برخی آثار
    کد مولف AUTHORCODE3629AUTHORCODE

    حمدالله مستوفی

    حمدالله مستوفی، با نام کامل حمدالله (حمد) بن تاج‌الدین، ابوبکر بن زین‌الدین احمد (حمد) بن امین‌الدین ابونصر مستوفى قزوینى، از اعضاى خاندان مشهور «مستوفیان» قزوین است که نسبشان به تصریح خود وی در مواضع متعدد، به حر بن یزید ریاحى، سردار مشهور و آزاده عرب مى‏رسد. جد اعلاى او [به اصطلاح خودش، چهاردهم پدرش‏] فخر‌الدوله، ابومنصور کوفى است که در سال 223ق، به سرکردگى سپاهیان عرب به قزوین آمد. تمامى پسران ابومنصور کوفى نیز لقب «فخرالدوله» داشته‏اند. دوره امارت این فخرالدوله‌ها از جانب خلفا، بیست‌وهشت سال به طول انجامید.

    در باب شرح احوال و سوانح ایام زندگانى وی جز آنچه خود او در ضمن آثارش بیان داشته است، مطلب قابل اعتناى دیگرى از منابع دیگر، چه هم‌زمان و چه متأخر بر او، در دست نیست.

    آن‌گونه که خود او بیان داشته است، از جوانى شوق فراوان به مصاحبت و مجالست با اهل فضل و کسب اطلاعات و وقوف بر مباحث علمى رایج زمان خود داشته و در عین پرداختن به شغل آبا و اجدادی‌اش، یعنى استیفا، در دستگاه خواجه بزرگ، رشیدالدین فضل‌الله، که مرکز تجمع مشاهیر فضلا و ادباى عصر بوده، وارد شده، خود را در عداد خواص و کتاب و حواشى آن خواجه بزرگوار قرار داد؛ به‌نحوى که در سال 711ق، به دنبال قتل سعدالدین ساوجى صاحب دیوان و استقلال خواجه رشیدالدین در امور، از جانب وى حکومت و استیفاى ابهر و زنجان و طارمین را برعهده گرفت. حتى پس از قتل خواجه، به حکم سابقه خدمتگزارى آن خاندان، به جمع ملازمان پسر خواجه (غیاث‌الدین‏ محمد) پیوست.

    از حجم عظیم آثار و نوشته‏هاى متعدد او چنین برمى‏آید که وى را فراغتى بسیار در دستگاه خواجه و پسرش بوده و او با اغتنام این فرصت‏ها و پرهیز از کشمکش‌هاى معمول و اجتناب‏ناپذیر در دستگاه حکومتى آن عصر به خلق آثارى خطیر توفیق یافت.

    از سال 736هجرى به بعد از احوال حمدالله مستوفى اطلاع درستى در دست نیست‏.

    آثار

    1. تاریخ گزیده؛
    2. نزهة القلوب؛
    3. ظفرنامه[۱].

    آثـار دیگری را نیز به وی منتسب می‌کنند، از جمله مفاخر التواريخ یا مواخر التواريخ در 25 باب که به سال 724ق، تألیف شده و در آن به اضافاتی در‌ تاریخ گزیده‌ اشاره‌ شده اسـت. از کـتاب مزبور‌ فعلا اثری‌ در‌ دست نیست.

    اثر دیگر عبارت است از: تـرجمه کتاب «نهاية الأدب في أخبار الفرس و العرب» تحت عنوان «تجارب الأمم في أخبار ملوك العرب و العجم» متنی مربوط‌ به قرن‌ اول‌ هجری که پس از مراحلی به دستور نصرت‌الدین‌ احـمد ‌(723ق)، توسط حمدالله مستوفی از عربی بـه فـارسی ترجمه شده است[۲].

    وفات

    تاریخ وفات او همچون تاریخ تولد او مشخص نیست، ولی با توجه به تألیف نزهة القلوب در سال 740ق و ذیل ظفرنامه که مربوط به وقایع سال‌های 739-744ق است، می‌توان در این سال‌ها‌ دانست‌؛ چراکـه پسرش زین‌الدین نیز در ذیل تاریخ گزیده، اشاره‌ای به وفات‌ پدرش‌ تحت عنوان مرحوم پدرم می‌کند. برخی منابع، درگذشت او را 750ق، ذکر‌ کرده‌اند‌. درباره تاریخ تولد او نیز لازم به ذکر است که بنا بر اشاره او در مقدمه تاریخ‌ گزیده‌ که به‌ چهل سالگی خود در آغـاز سـرودن منظومه ظفرنامه (تألیف بین 720-735) اشاره می‌کند، حدود سال 680ق و پیش از آن می‌توان دانست[۳].

    پانویس

    1. مداینی، مهدی، صفحه هـ تا یز
    2. قاسمی، نصرت‌الله، ص31
    3. ر.ک: همان، ص27 و 28


    منابع مقاله

    1. مداینی، مهدی، «ظفرنامه قسم الإسلامية» تألیف حمدالله مستوفی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، چاپ اول، تهران، 1380ش.
    2. قاسمی، نصرت‌الله، زندگی و آثار حمدالله مستوفی، رشد آموزش تاریخ، بهار 1391، شماره 46، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)، به آدرس:

    http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/883135


    وابسته‌ها