حائری قمی، محمدعلی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: حاشيه نويس' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' (س)' به '(س)') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در سال 1325ق به سامرا و بعد از جنگ جهانى اول به كاظمين رفت. سپس از جانب آيتالله [[شیرازی، محمدتقی بن محبعلی|ميرزا محمد تقى شيرازى]] به كربلا احضار شد و پس از چند سال توقف به قصد زيارت مشهد به ايران برگشت و تا اواخر دوران آيتالله حايرى يزدى، در قم ساكن شد و حوزهى درسى داير كرد. ساختمان مسجد نو قم را او تاسيس كرد. بعد از آيتالله حايرى، ايشان را از حيث مقام علميت و تقوا و زهد و صيانت نفس، شايسته زعامت حوزهى علميهى قم مىدانستند. | در سال 1325ق به سامرا و بعد از جنگ جهانى اول به كاظمين رفت. سپس از جانب آيتالله [[شیرازی، محمدتقی بن محبعلی|ميرزا محمد تقى شيرازى]] به كربلا احضار شد و پس از چند سال توقف به قصد زيارت مشهد به ايران برگشت و تا اواخر دوران آيتالله حايرى يزدى، در قم ساكن شد و حوزهى درسى داير كرد. ساختمان مسجد نو قم را او تاسيس كرد. بعد از آيتالله حايرى، ايشان را از حيث مقام علميت و تقوا و زهد و صيانت نفس، شايسته زعامت حوزهى علميهى قم مىدانستند. | ||
وى در پى كسالتى چندين ساله در سال 1358ق درگذشت و در حرم حضرت معصومه (س) دفن شد. | وى در پى كسالتى چندين ساله در سال 1358ق درگذشت و در حرم حضرت معصومه(س) دفن شد. | ||
== آثار== | == آثار== |
نسخهٔ ۱۵ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۰:۴۵
نام | حائری قمی، محمدعلی |
---|---|
نام های دیگر | حایری، محمدعلی بن محمدجعفر
قمی، محمدعلی بن محمدجعفر |
نام پدر | |
متولد | 1252 هـ.ش |
محل تولد | قم |
رحلت | 1317 هـ.ش یا 1358 هـ.ق |
اساتید | |
برخی آثار | المختارات في الأصول |
کد مؤلف | AUTHORCODE2491AUTHORCODE |
معرفى اجمالى
«آيتالله محمد على حائرى قمى» در سال 1299ق در قم متولد شد. و پس از طى مقدمات به تهران رفت و در خدمت ميرزا حسن آشتيانى شاگردى كرد. پس از آن در سال 1318ق به نجف اشرف مهاجرت كرد و از محضر آيات عظام آنجا: آيتالله خراسانى و آيتالله يزدى كسب فيض كرد.
در سال 1325ق به سامرا و بعد از جنگ جهانى اول به كاظمين رفت. سپس از جانب آيتالله ميرزا محمد تقى شيرازى به كربلا احضار شد و پس از چند سال توقف به قصد زيارت مشهد به ايران برگشت و تا اواخر دوران آيتالله حايرى يزدى، در قم ساكن شد و حوزهى درسى داير كرد. ساختمان مسجد نو قم را او تاسيس كرد. بعد از آيتالله حايرى، ايشان را از حيث مقام علميت و تقوا و زهد و صيانت نفس، شايسته زعامت حوزهى علميهى قم مىدانستند.
وى در پى كسالتى چندين ساله در سال 1358ق درگذشت و در حرم حضرت معصومه(س) دفن شد.
آثار
1- مختارات
2- حاشية على الكفاية
3- رد وهابيه