عبادی، مظفر بن اردشیر: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR03421.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
</div> | </div> | ||
==ولادت== | |||
«قطب الدين ابوالمظفر منصور بن اردشير عبادى مروزى»، ملقب به امير و معروف به امير قطب الدين يا قطب عبادى (491-547ق) و مشهور به واعظ، فقيه و محدث، در روستاى سنج عباد، از قراء مرو، به دنيا آمد و بدين جهت به عبادى مشهور شد. وى از نصر الله خُشنامى و عبد الغفار شيروى و عده‌اى ديگر حديث شنيد. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام مى‌نمودند. او در جامع قصر املاءِ حديث مى‌كرد. ابن اخضر و حمزة بن قبيطى و محمدبن مكرم از وى حديث روايت كرده‌اند. نيكوئى و حسن وعظ وى ضرب‌المثل بود. ابن جوزى گويد كه او زيبا كلام بود و از مواعظ او مجلداتى گردآورى كرده‌اند. | «قطب الدين ابوالمظفر منصور بن اردشير عبادى مروزى»، ملقب به امير و معروف به امير قطب الدين يا قطب عبادى (491-547ق) و مشهور به واعظ، فقيه و محدث، در روستاى سنج عباد، از قراء مرو، به دنيا آمد و بدين جهت به عبادى مشهور شد. | ||
وى از نصر الله خُشنامى و عبد الغفار شيروى و عده‌اى ديگر حديث شنيد. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام مى‌نمودند. او در جامع قصر املاءِ حديث مى‌كرد. ابن اخضر و حمزة بن قبيطى و محمدبن مكرم از وى حديث روايت كرده‌اند. نيكوئى و حسن وعظ وى ضرب‌المثل بود. ابن جوزى گويد كه او زيبا كلام بود و از مواعظ او مجلداتى گردآورى كرده‌اند. | |||
== آثار:== | == آثار:== | ||
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۳۵
| نام | عبادی، مظفر بن اردشیر |
|---|---|
| نام های دیگر | عبادی، اب‍و ال‍م‍ظف‍ر منصور
عبادی، اب‍و منصور مظفر عبادی، قطب ال‍دی‍ن |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 547 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | صوفی‌نامه : التصفیه فی احوال المتصوفه / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
مناقب الصوفیه / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده |
| کد مولف | 3421 |
ولادت
«قطب الدين ابوالمظفر منصور بن اردشير عبادى مروزى»، ملقب به امير و معروف به امير قطب الدين يا قطب عبادى (491-547ق) و مشهور به واعظ، فقيه و محدث، در روستاى سنج عباد، از قراء مرو، به دنيا آمد و بدين جهت به عبادى مشهور شد.
وى از نصر الله خُشنامى و عبد الغفار شيروى و عده‌اى ديگر حديث شنيد. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام مى‌نمودند. او در جامع قصر املاءِ حديث مى‌كرد. ابن اخضر و حمزة بن قبيطى و محمدبن مكرم از وى حديث روايت كرده‌اند. نيكوئى و حسن وعظ وى ضرب‌المثل بود. ابن جوزى گويد كه او زيبا كلام بود و از مواعظ او مجلداتى گردآورى كرده‌اند.
آثار:
ابوسعيد سمعانى گويد كه از او رساله‌اى در «شرب الخمر» ديده است. همچنين مناقب الصوفية و صوفى‌نامه از وى مى‌باشد.
عبادى در عسكر مكرم خوزستان درگذشت.
وابسته‌ها
مناقب الصوفیه / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
صوفی نامه التضقیة فی احوال المتصوفة / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
مناقب الصوفیة / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده