المجالس المؤيدية: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR11809J1.jpg|بندانگش» ایجاد کرد.) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==معرفى اجمالى | ==معرفى اجمالى== | ||
"المجالس المويدية" اثر مويد الدين هبة الله شيرازى داعى الدعاۀ است كه به زبان عربى در مورد مجالس هشتصدگانه مويدالدين است كه به نام المجالس المويدية معروف شده و از آثار مهم علمى و كلامى اسماعيليه به شمار است. | "المجالس المويدية" اثر مويد الدين هبة الله شيرازى داعى الدعاۀ است كه به زبان عربى در مورد مجالس هشتصدگانه مويدالدين است كه به نام المجالس المويدية معروف شده و از آثار مهم علمى و كلامى اسماعيليه به شمار است. | ||
==ساختار | ==ساختار== | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
در المجالس المؤيدية، ابن ريوندى كسى است كه براهينى بر ضد نبوت به نقل از براهمه بيان مى‌كند؛ اما در التوحيد، كسى است كه بر وجود نبوت استدلال كرده است. | در المجالس المؤيدية، ابن ريوندى كسى است كه براهينى بر ضد نبوت به نقل از براهمه بيان مى‌كند؛ اما در التوحيد، كسى است كه بر وجود نبوت استدلال كرده است. | ||
==وضعيت | ==وضعيت == | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
[[رده:کلیات]] | [[رده:کلیات]] | ||
[[رده:داستان های دینی. قصه های مذهبی. مقاله ها و سخنرانی ها. مجالس و منابر. متون وعظ و خطابه]] | [[رده:داستان های دینی. قصه های مذهبی. مقاله ها و سخنرانی ها. مجالس و منابر. متون وعظ و خطابه]] | ||
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۸:۰۷
| نام کتاب | المجالس المؤیدیة |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | غالب، مصطفی (محقق)
موید فی الدین، هبه الله بن موسی (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 10/5 /م8م3 |
| موضوع | اندرز نامهها
موید فی الدین، هبه الله بن موسی، - 470ق. - وعظ وعظ - متون قدیمی تا قرن 14 وعظ اسماعلیه |
| ناشر | دار الأندلس |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 470 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | 11809 |
معرفى اجمالى
"المجالس المويدية" اثر مويد الدين هبة الله شيرازى داعى الدعاۀ است كه به زبان عربى در مورد مجالس هشتصدگانه مويدالدين است كه به نام المجالس المويدية معروف شده و از آثار مهم علمى و كلامى اسماعيليه به شمار است.
ساختار
پس از مقدمه‌اى از محقق كتاب، مجالس مويدالدين به ترتيب حروف الفبا شروع مى‌گردد.
گزارش محتوا
مؤيد ادعا دارد كه منبعش رديه‌اى است بر الزمرد كه يك داعى و مبلّغ اسماعيلى آن را نگاشته است. اين رديه، شامل استدلال‌هايى بر ضد نبوت است، كه از الزمرد اخذ شده است؛ و پاسخ‌هايى به اين استدلال‌ها كه خود داعى نگاشته است، مى‌باشد. البته الزمرد نيز استدلال‌هايى بر وجود نبوت داشته است، و داعى تنها استدلال‌هاى خود را ذكر كرده است.
مؤيد در كتاب خود، برخى براهين كتاب الزمرد را با تفصيل بيان كرده و شناسانده است. مؤيد اشاره نكرده كه متن الزمرد را در اختيار داشته است يا خير، بلكه ادعا دارد، نقل قول‌ها را از يك رديه بر الزمرد، كه داعى اسماعيلى نگاشته است، بيان مى‌دارد و مى‌نويسد: به ما خبر رسيده كه ابن ريوندى رساله‌اى نگاشته و آن را الزمرد؛ ناميده است و در آن شبهه‌اى درباره رد نبوت، منسوب به براهمه، بيان كرده است. همچنين از ياد شدن براهين كسانى كه نبوت را اثبات يا نفى مى‌كنند، در الزمرد ياد مى‌كند.
گفت و گوى ثبت شده در المجالس المؤيدية بيشتر نشانه گفت و گويى به روش الزمرد است. مؤيد عبارتى از الزمرد نقل كرده است كه نشان مى‌دهد كه الزمرد به شكل گفت و گويى بين دو رقيب تأليف شده است؛ شخصى بر وجود انبيا برهان مى‌آورد و ديگرى آن براهين را رد مى‌كند.
در المجالس المؤيدية، ابن ريوندى كسى است كه براهينى بر ضد نبوت به نقل از براهمه بيان مى‌كند؛ اما در التوحيد، كسى است كه بر وجود نبوت استدلال كرده است.
وضعيت
در پايان كتاب فهرست محتويات كتاب مرقوم شده است.
محقق و مقدمه نويس كتاب آقاى مصطفى غالب مى‌باشد.
منابع مقاله
متن و مقدمه كتاب