احمدی شاهرودی، احمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[تقلید الاعلم]] | [[تقلید الاعلم]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۲۹ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۴۴
| نام | احمدی شاهرودی، احمد علی |
|---|---|
| نام های دیگر | شاهرودی، احمد علی بن محمد حسن |
| نام پدر | |
| متولد | 1305 هـ.ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1375 هـ.ش یا 1417 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2598AUTHORCODE |
«شيخ احمد على احمدى شاهرودى» در سال 1305ش (1346ق) در اطراف شاهرود به دنيا آمد. پدرش شيخ محمد حسن يكى از علماى بنام و مشهور منطقه بود كه در علوم مختلف، بالاخص علم طب، اطلاعات زيادى داشت و مردم آن بخش از وجودش استفاده مى‌كردند.
پس از دوران كودكى و تحصيلات ابتدايى در زادگاه خود، به تحصيل علوم دينى رو آورد. مقدمات عربى را نزد والد گراميش فراگرفت و پس از چند سالى كه در محضر پدر بزرگوارش تحت تعليم و تربيت بودند، به همت و سعى پدر به حوزه علميه مشهد مقدس آمده و در جوار حضرت ثامن الائمه(ع)، تحت سرپرستى رئيس وقت حوزه علميه، مرحوم آيت‌اللّه حاج شيخ احمد كفايى قرار گرفت. به مدت ده سال در جوار ملكوتى امام هشتم(ع) اقامت گزيد و دوره مقدمات و ادبيات عرب را نزد استاد توانا، اديب نيشابورى، گذراند و سطوح عاليه را نزد حضرات آيات شيخ هاشم قزوينى، شيخ مجتبى قزوينى، ميرزا كاظم محقق دامغانى و ميرزا احمد مدرسى يزدى فراگرفت.
وى سپس به حوزه علميه قم عزيمت نمود و در آنجا نيز در حلقه درس حضرات آيات: سيد حسين بروجردى، سيد محمد تقى خوانسارى، سيد محمد حجت كوه‌كمره‌اى، سيد صدرالدين صدر و حضرت امام خمينى(ره) جاى گرفت. ايشان پس از اخذ اجتهاد مقيم حوزه‌علميه قم گرديد و به تدريس و تأليف پرداخت.
وى سپس براى بهره‌گيرى از درس بزرگان حوزه نجف اشرف و جستجوى آراء و مبانى فقه و اصول آنان، رهسپار عراق گرديد و پس از زيارت عتبات عاليات و طلب توفيق از آن امامان معصوم(ع)، در نجف اشرف سكنى گزيد. در نجف از محضر اساتيد بزرگوارى همچون: حضرات آيات سيد محسن حكيم، سيد محمود شاهرودى، خويى و سيد عبدالهادى شيرازى، بسيار بهره برد.
ايشان سپس براى تدريس و انجام وظايف فرهنگى به ايران برگشت و در شهر مقدس قم اقامت گزيد و تا آخر عمر شريفش، لحظه‌اى از تبليغ، تدريس و تربيت نسل جوان و مردم كوتاهى نكرد.
اين عالم ربانى در طول جنگ تحميلى، عليرغم كهولت سن، ماه‌ها در جبهه‌هاى جهاد دفاعى با رزمندگان اسلام همراه بود و حضورى روحيه‌بخش داشت.
ايشان سرانجام در 17 دى ماه 1375ش برابر با 25 شعبان 1417ق، در 70 سالگى، در مكه و در جوار بيت‌الله الحرام درگذشت.
تأليفات
1- تقليد الاعلم؛
2- سيرى در عقايد؛
3- به سوى خدا برويد؛
4- جنگ خبير؛
5- انگيزه حق؛
6- تفسير موضوعى قرآن مجيد.