قضاة دمشق الثغر البسام في ذكر من ولي قضاء الشام: تفاوت میان نسخه‌ها

نعیمی در نوشتن شرح حال قضات شافعی، همان روشی را در پیش گرفته که در کتاب دیگرش «تنبيه الطالب» از آن بهره برده که عبارت است از نقل تواریخ گذشتگان. بیشترین نقل وی از افرادی نظیر ابوشامه، ابن کثیر، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] و مخصوصا تقی‌الدین اسدی معروف به قاضی شهبه می‌باشد؛ وی مطالب مربوط به قضات را از کتب این مورخین گردآوری نموده است. به همین واسطه، اسلوب کتاب، به‌واسطه اختلاف مصدر، مختلف شده است؛ بدین معنا که ابتدای کتاب که مطالب نعیمی می‌باشد، اطلاعات مجملی از قضات ارائه گردیده است <ref>همان، ص8</ref>.

ابن طولون نیز از روش استاد خویش تبعیت نموده، اما مطالب را مفصل‌تر نوشته و اطلاعات بیشتری از قضات، ارائه نموده است. وی در نگارش مطالب خویش، بر نوشته‌های ابن کثیر، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]]، ابن مفلح و مخصوصا علی بن قاضی شهبه اعتماد نموده است <ref>همان، ص9</ref>.