۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ')و' به ') و'
جز (جایگزینی متن - ')و' به ') و') |
|||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
پدرش شيخ على از خطباى بنام كربلا در آن دوران بود.وى در سن پنج سالگى ايشان را براى سواد آموزى به مكتب فرستاد تا خواندن و نوشتن را بياموزد.پس از آن، مقدمات را نزد استاد حاج شيخ على اكبر نائينى و سپس نزد پدرش آموخت.ادبيات و منطق را نزد اساتيد به نام در آن زمان همچون سيد سعيد تنكابنى، آيت ا..[[حسینی شیرازی، محمد|سيد محمد شيرازى]] و شيخ محمد حسين مازندرانى فرا گرفت.دروس فقه و اصول را نزد شيخ محمد كلباسى،شيخ محمد خطيب و سيد حسن حاج آغا مير قزوينى تلمّذ نموده در اين دوره در كنار تحصيل، به تدريس و تحقيق نيز اشتغال داشته در رشته‌هاى ادبى و علمى از محضر ايشان استفاده مى‌نموده‌اند.پس از مدتى با همكارى گروهى از فضلاى حوزه همچون [[حسینی شیرازی، محمد|سيد محمد شيرازى]]، سيد عبدالرضا شهرستانى و شيخ [[محمودی، محمدباقر|محمد باقر محمودى]] دست به تاسيس و نشر ماهنامه‌ايى تحت عنوان «اجوبة المسائل الدينية» زدند كه در آن سئوالهاى دينى مردم پاسخ داده مى‌شد. | پدرش شيخ على از خطباى بنام كربلا در آن دوران بود.وى در سن پنج سالگى ايشان را براى سواد آموزى به مكتب فرستاد تا خواندن و نوشتن را بياموزد.پس از آن، مقدمات را نزد استاد حاج شيخ على اكبر نائينى و سپس نزد پدرش آموخت.ادبيات و منطق را نزد اساتيد به نام در آن زمان همچون سيد سعيد تنكابنى، آيت ا..[[حسینی شیرازی، محمد|سيد محمد شيرازى]] و شيخ محمد حسين مازندرانى فرا گرفت.دروس فقه و اصول را نزد شيخ محمد كلباسى،شيخ محمد خطيب و سيد حسن حاج آغا مير قزوينى تلمّذ نموده در اين دوره در كنار تحصيل، به تدريس و تحقيق نيز اشتغال داشته در رشته‌هاى ادبى و علمى از محضر ايشان استفاده مى‌نموده‌اند.پس از مدتى با همكارى گروهى از فضلاى حوزه همچون [[حسینی شیرازی، محمد|سيد محمد شيرازى]]، سيد عبدالرضا شهرستانى و شيخ [[محمودی، محمدباقر|محمد باقر محمودى]] دست به تاسيس و نشر ماهنامه‌ايى تحت عنوان «اجوبة المسائل الدينية» زدند كه در آن سئوالهاى دينى مردم پاسخ داده مى‌شد. | ||
در سال 1340(ه-ش)پس از فوت پدرش، براى تكميل تحصيلات خود به نجف اشرف مهاجرت مى‌نمايد.هدف اصلى از اين مهاجرت | در سال 1340(ه-ش)پس از فوت پدرش، براى تكميل تحصيلات خود به نجف اشرف مهاجرت مى‌نمايد.هدف اصلى از اين مهاجرت | ||
شركت در جلسات درسى فرهيختگان علم و فقاهت آن دوران همچون [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، آيت ا..[[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خوئى]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)و استفاده از محضر آن بزرگوران بود.ضمن آنكه دروس فلسفه و حكمت متعاليه را نزد اساتيد معروف آن زمان فرا گرفته است.در اين هنگام بود كه انگيزه پرداختن به مسائل قرآنى در كنار فقه و اصول، ايشان را وادار نمود كه تحقيقات خود را به موضوع علوم قرآنى سوق داده، بيشتر اوقات خود را براى اين كار مصروف دارد تا بدآنجا كه | شركت در جلسات درسى فرهيختگان علم و فقاهت آن دوران همچون [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، آيت ا..[[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خوئى]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) و استفاده از محضر آن بزرگوران بود.ضمن آنكه دروس فلسفه و حكمت متعاليه را نزد اساتيد معروف آن زمان فرا گرفته است.در اين هنگام بود كه انگيزه پرداختن به مسائل قرآنى در كنار فقه و اصول، ايشان را وادار نمود كه تحقيقات خود را به موضوع علوم قرآنى سوق داده، بيشتر اوقات خود را براى اين كار مصروف دارد تا بدآنجا كه | ||
پس از مدتى توانست كتاب ارزشمند التمهيد را در 6(شش) مجلد و نيز كتاب التفسير و المفسرون را در دو مجلد تألیف نمايد. | پس از مدتى توانست كتاب ارزشمند التمهيد را در 6(شش) مجلد و نيز كتاب التفسير و المفسرون را در دو مجلد تألیف نمايد. | ||
در سال 1351 كه حكومت بعث عراق دستور مهاجرت ايرانيان را صادر نمود به اتفاق خانواده رهسپار ايران شد و در حوزۀ علميۀ قم به فعاليت‌هاى علمى خود همچون تدريس و تألیف ادامه داد كه محصول آن تألیف كتاب ارزشمند«[[صيانة القرآن من التحريف]]» و ترجمۀ كتاب «التفسير و المفسرون» مى‌باشد.وى هم اكنون‌ضمن تدريس در مراكز حوزوى و دانشگاهى، مشغول تألیف كتابى است به نام «التفسير الجامع الاثرى» که در آن روايات تفسيرى فريقين جمع آورى و مورد نقد و بررسى قرار گرفته و تا كنون يك جلد آن انتشار يافته است. | در سال 1351 كه حكومت بعث عراق دستور مهاجرت ايرانيان را صادر نمود به اتفاق خانواده رهسپار ايران شد و در حوزۀ علميۀ قم به فعاليت‌هاى علمى خود همچون تدريس و تألیف ادامه داد كه محصول آن تألیف كتاب ارزشمند«[[صيانة القرآن من التحريف]]» و ترجمۀ كتاب «التفسير و المفسرون» مى‌باشد.وى هم اكنون‌ضمن تدريس در مراكز حوزوى و دانشگاهى، مشغول تألیف كتابى است به نام «التفسير الجامع الاثرى» که در آن روايات تفسيرى فريقين جمع آورى و مورد نقد و بررسى قرار گرفته و تا كنون يك جلد آن انتشار يافته است. | ||