طباطبایی یزدی، محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''سيد محمدباقر طباطبايى يزدى'''، فرزند سيد مرتضى، فقيهى برجسته، مدرسى بزرگ، اصولى، محدث، اديب، رياضى‌دان، هندسه‌دان و منجم، در دهه اول ذى‌حجه 1239 در يزد متولد شد. پدرش از عالمان دينى بود. | |||
او فراگيرى علوم دينى را در يزد آغاز كرد، سپس به‌همراه پدرش به زيارت عتبات شتافت و از آنجا به زيارت امام رضا (ع) نايل آمد و به تحصيلات خود ادامه داد، سپس به يزد و از آنجا به کرمان رفت و از محضر سيد محمدجواد علوى شيرازى کرمانى فلسفه و رياضى را فراگرفت و با دختر او پيوند زناشويى بست، آنگاه از راه اصفهان عازم كربلا شد و در آنجا به‌مدت سه سال از محضر علامه فاضل اردكانى بهره‌مند گرديد، سپس رهسپار نجف شد و مدارج علمى عالى را نزد بزرگانى چون حضرات آيات [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]]، سيد حسين كوه‌كمره‌اى، ملا محمدعلى محلاتى، شيخ مهدى كجورى و شيخ زين‌العابدين مازندرانى طى كرد، آنگاه به هندوستان رفت و پس از دو سال اقامت در هند به حج مشرف شد و از آنجا به عراق بازگشت و در كربلا به كار تأليف پرداخت <ref>ر.ك: زمانى قمشه‌اى، على، ج4، ص257</ref>. | او فراگيرى علوم دينى را در يزد آغاز كرد، سپس به‌همراه پدرش به زيارت عتبات شتافت و از آنجا به زيارت امام رضا (ع) نايل آمد و به تحصيلات خود ادامه داد، سپس به يزد و از آنجا به کرمان رفت و از محضر سيد محمدجواد علوى شيرازى کرمانى فلسفه و رياضى را فراگرفت و با دختر او پيوند زناشويى بست، آنگاه از راه اصفهان عازم كربلا شد و در آنجا به‌مدت سه سال از محضر علامه فاضل اردكانى بهره‌مند گرديد، سپس رهسپار نجف شد و مدارج علمى عالى را نزد بزرگانى چون حضرات آيات [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]]، سيد حسين كوه‌كمره‌اى، ملا محمدعلى محلاتى، شيخ مهدى كجورى و شيخ زين‌العابدين مازندرانى طى كرد، آنگاه به هندوستان رفت و پس از دو سال اقامت در هند به حج مشرف شد و از آنجا به عراق بازگشت و در كربلا به كار تأليف پرداخت <ref>ر.ك: زمانى قمشه‌اى، على، ج4، ص257</ref>. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
# هدية الأنام؛ | |||
# منهج الرشاد في شرح الإرشاد؛ | |||
# ذخيرة المعاد (در فقه)؛ | |||
# حل العقول لعقد الفحول في علم الأصول؛ | |||
# وسيلة الوسائل في شرح الرسائل (در علم اصول)؛ | |||
# شواهد الآيات (تفسير سوره حمد و توحيد)؛ | |||
# ينابيع الحكمة (شرح مشاعر ملا صدرا در فلسفه)؛ | |||
# الفيروزجات الصافية (در منطق)؛ | |||
# لوائح اللوحين في شرح خصائص الحسين و أسرار شهادته (در تاريخ)؛ | |||
# فيروزجات طوسيه (در شرح خطبه رضويه)؛ | |||
# أرجوزة في علم العقود (در حساب)؛ | |||
# مفاتيح العروض (در علم عروض)؛ | |||
# حاشيه تحرير اقليدس (در هندسه و نجوم)؛ | |||
# نفائس الفنون؛ | |||
# نفحات الأسرار (در رمل)؛ | |||
# أرجوزة في اللغة <ref>زمانى قمشه‌اى، على، ج4، ص257 و 258</ref>. | |||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۸۱: | خط ۶۶: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
#زمانى قمشه‌اى، على، اخترشناسان و نوآوران مسلمان، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، چاپ اول، 1387ش. | |||
#حجتى، محمدباقر، فهرست موضوعى نسخه‌هاى خطى عربى در كتابخانه‌هاى جمهورى اسلامى ايران و تاريخ علوم و تراجم دانشمندان اسلامى، تهران، انتشارات سروش، چاپ اول، 1371ش. | |||
نسخهٔ ۹ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۳۱
| نام | طباطبایی یزدی، محمد باقر |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1298 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE2436AUTHORCODE |
سيد محمدباقر طباطبايى يزدى، فرزند سيد مرتضى، فقيهى برجسته، مدرسى بزرگ، اصولى، محدث، اديب، رياضى‌دان، هندسه‌دان و منجم، در دهه اول ذى‌حجه 1239 در يزد متولد شد. پدرش از عالمان دينى بود.
او فراگيرى علوم دينى را در يزد آغاز كرد، سپس به‌همراه پدرش به زيارت عتبات شتافت و از آنجا به زيارت امام رضا (ع) نايل آمد و به تحصيلات خود ادامه داد، سپس به يزد و از آنجا به کرمان رفت و از محضر سيد محمدجواد علوى شيرازى کرمانى فلسفه و رياضى را فراگرفت و با دختر او پيوند زناشويى بست، آنگاه از راه اصفهان عازم كربلا شد و در آنجا به‌مدت سه سال از محضر علامه فاضل اردكانى بهره‌مند گرديد، سپس رهسپار نجف شد و مدارج علمى عالى را نزد بزرگانى چون حضرات آيات شيخ مرتضى انصارى، سيد حسين كوه‌كمره‌اى، ملا محمدعلى محلاتى، شيخ مهدى كجورى و شيخ زين‌العابدين مازندرانى طى كرد، آنگاه به هندوستان رفت و پس از دو سال اقامت در هند به حج مشرف شد و از آنجا به عراق بازگشت و در كربلا به كار تأليف پرداخت [۱].
او در علوم عربيت، پيشوايى آگاه بشمار مى‌رفت و در وعظ و خطابه داراى مقامى عالى و بس ارجمند بود.
او در ماه رمضانى به سامراء سفر كرد و پس از نماز ميرزاى شيرازى بر فراز منبر مى‌رفت و همه مردم سامراء از علما و فضلا پاى منبر او حضور مى‌يافتند. وى مجلداتى بزرگ در فقه نگاشته و به مقدار سال‌هاى عمرش (49 سال) كتاب تأليف كرده است [۲].
او سرانجام شب دوشنبه 27 ربيع‌الاول سال 1298ق (بر اثر طاعون) در كربلا از دنيا رفت و در ايوان طلا در صحن مطهر امام حسين(ع) مدفون گشت.
آثار
- هدية الأنام؛
- منهج الرشاد في شرح الإرشاد؛
- ذخيرة المعاد (در فقه)؛
- حل العقول لعقد الفحول في علم الأصول؛
- وسيلة الوسائل في شرح الرسائل (در علم اصول)؛
- شواهد الآيات (تفسير سوره حمد و توحيد)؛
- ينابيع الحكمة (شرح مشاعر ملا صدرا در فلسفه)؛
- الفيروزجات الصافية (در منطق)؛
- لوائح اللوحين في شرح خصائص الحسين و أسرار شهادته (در تاريخ)؛
- فيروزجات طوسيه (در شرح خطبه رضويه)؛
- أرجوزة في علم العقود (در حساب)؛
- مفاتيح العروض (در علم عروض)؛
- حاشيه تحرير اقليدس (در هندسه و نجوم)؛
- نفائس الفنون؛
- نفحات الأسرار (در رمل)؛
- أرجوزة في اللغة [۳].
پانويس
منابع مقاله
- زمانى قمشه‌اى، على، اخترشناسان و نوآوران مسلمان، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، چاپ اول، 1387ش.
- حجتى، محمدباقر، فهرست موضوعى نسخه‌هاى خطى عربى در كتابخانه‌هاى جمهورى اسلامى ايران و تاريخ علوم و تراجم دانشمندان اسلامى، تهران، انتشارات سروش، چاپ اول، 1371ش.
وابسته‌ها
وسیلة الوسائل في شرح الرسائل / نوع اثر: کتاب / نقش: شارح