ابن ابی‌جامع، علی بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ر«' به 'ر «') |
جز (جایگزینی متن - ':«' به ': «') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
مفسر مدتى در شهر «خلف آباد»(از شهرهاى استان خوزستان)مقيم بوده و وظايف شرعى را كه پدران ايشان انجام مى‌داده، به عهده گرفته است، ايشان از پدرش حسين از جدش محى الدين و او از پدر خود عبداللطيف از [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]] روايت نقل كرده و اجازۀ روايت داشته‌اند. | مفسر مدتى در شهر «خلف آباد»(از شهرهاى استان خوزستان)مقيم بوده و وظايف شرعى را كه پدران ايشان انجام مى‌داده، به عهده گرفته است، ايشان از پدرش حسين از جدش محى الدين و او از پدر خود عبداللطيف از [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]] روايت نقل كرده و اجازۀ روايت داشته‌اند. | ||
كثرت تأليفات و وفور آثار ارزنده‌اش بر بسيارى علم و فضيلت وى گواهى مى‌دهد.علامۀ بزرگوار،شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در مقدمۀ خود بر اين تفسير دربارۀ مؤلف آن مى‌نويسد:«تأليفات گرانقدر او،نامش را زنده نگه داشته و آثار به جا مانده از وى،دلالت بر فضل و دانش او دارد و مى‌رساند كه وى علامه‌اى بوده است جامع منقول و معقول كه در تفسير،حديث،فقه، اصول،نحو، منطق، رياضى،هيأت، ادب و شعر،زبردستى و مهارت بسيار داشته است.» | كثرت تأليفات و وفور آثار ارزنده‌اش بر بسيارى علم و فضيلت وى گواهى مى‌دهد.علامۀ بزرگوار،شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در مقدمۀ خود بر اين تفسير دربارۀ مؤلف آن مى‌نويسد: «تأليفات گرانقدر او،نامش را زنده نگه داشته و آثار به جا مانده از وى،دلالت بر فضل و دانش او دارد و مى‌رساند كه وى علامه‌اى بوده است جامع منقول و معقول كه در تفسير،حديث،فقه، اصول،نحو، منطق، رياضى،هيأت، ادب و شعر،زبردستى و مهارت بسيار داشته است.» | ||
==تأليفات == | ==تأليفات == | ||
نسخهٔ ۲۰ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۴۳
| نام | ابن‌ابی‌جامع، علی بن حسین |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1135 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2742AUTHORCODE |
ولادت عالم بزرگوار، على بن حسين بن محى الدين بن ابى جامع عاملى حدود 1070 هجرى و وفات ايشان حدود 1135 هجرى ذكر شده است.
ايشان محدثى بزرگوار، مفسرى ارجمند و فقيه و اصولى دقيق النظرى بوده كه تبار وى به علماى بزرگوار جبل عامل مى‌رسد. جدّ اول ايشان محى الدين،شيخ الاسلام تستر (شوشتر)بوده و محدث نورى در خاتمۀ مستدرك مى‌فرمايد:والد او شيخ حسين بن محى الدين را به فضل و علم ستوده‌اند.
مفسر مدتى در شهر «خلف آباد»(از شهرهاى استان خوزستان)مقيم بوده و وظايف شرعى را كه پدران ايشان انجام مى‌داده، به عهده گرفته است، ايشان از پدرش حسين از جدش محى الدين و او از پدر خود عبداللطيف از شيخ بهائى روايت نقل كرده و اجازۀ روايت داشته‌اند.
كثرت تأليفات و وفور آثار ارزنده‌اش بر بسيارى علم و فضيلت وى گواهى مى‌دهد.علامۀ بزرگوار،شيخ آقا بزرگ تهرانى در مقدمۀ خود بر اين تفسير دربارۀ مؤلف آن مى‌نويسد: «تأليفات گرانقدر او،نامش را زنده نگه داشته و آثار به جا مانده از وى،دلالت بر فضل و دانش او دارد و مى‌رساند كه وى علامه‌اى بوده است جامع منقول و معقول كه در تفسير،حديث،فقه، اصول،نحو، منطق، رياضى،هيأت، ادب و شعر،زبردستى و مهارت بسيار داشته است.»
تأليفات
1-الوجيز فى التفسير (تفسير مورد بحث)
2-شرح اربعين حديث در طهارت(حاوى شرح 21 حديث)
3-توقيف السائل على دلائل المسائل(در فقه).
4-الافاده السنية فى فهم الصلوات اليومية
5-ارجوزة فى اصول الفقه
6-ارجوزة فى النحو
7-تحفة المبتدى فى المنطق(منظوم همراه با شرح مؤلف)
8-ارشاد المتعلم الى الطريق(در منطق)
9-شرح حاشية مولى عبدالله شاه آبادى
10-رسالة فى ان النسبة ثلاثية او رباعية
11-أرجوزة فى علم الفلك به نام«تبصرة المبتدى»
وابسته‌ها
الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده