عراقی، عبدالنبی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ']]ج' به ']] ج') |
جز (جایگزینی متن - 'آیتاللها' به 'آیتاللها') |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
#سيد محسن عراقى (در كلام و حكمت) | #سيد محسن عراقى (در كلام و حكمت) | ||
#آخوند ملا محمد كاظم خراسانى، صاحب «كفاية الاصول» كه دو سال از درس ايشان استفاده برده است. | #آخوند ملا محمد كاظم خراسانى، صاحب «كفاية الاصول» كه دو سال از درس ايشان استفاده برده است. | ||
#آقا سيد [[یزدی، محمد کاظم بن عبدالعظیم|محمد كاظم طباطبايى يزدى]]، صاحب «عروة الوثقى». | #آقا سيد [[یزدی، محمد کاظم بن عبدالعظیم|محمد كاظم طباطبايى يزدى]]، صاحب «عروة الوثقى». آیتاللهاراكى در كتاب «خزائن» ضمن يادكردى #:از اين استاد، مى‌نويسد حدود يك سال از درس فقه ايشان بهره‌مند شده است. | ||
#شيخ الشريعه اصفهانى، با اين‌كه ايشان بيش از پانزده سال، شيخ الشريعه اصفهانى را درك مى كند، ولى #:تنها در حدود هفت، هشت ماه در درس فقه وى حاضر مى‌شود. | #شيخ الشريعه اصفهانى، با اين‌كه ايشان بيش از پانزده سال، شيخ الشريعه اصفهانى را درك مى كند، ولى #:تنها در حدود هفت، هشت ماه در درس فقه وى حاضر مى‌شود. | ||
# [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء الدين عراقى]] كه بيشترين تحصيلات وى نزد ايشان بوده است. | # [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء الدين عراقى]] كه بيشترين تحصيلات وى نزد ايشان بوده است. | ||
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۵۹
| نام | عراقی، عبدالنبی |
|---|---|
| نام های دیگر | اراک‍ی ن‍ج‍ف‍ی، عبدالنبی
عبدالنبی ال‍ع‍راق‍ی مجتهد عراقی، عبدالنبی ن‍ج‍ف‍ی عراقی، عبدالنبی وف‍س‍ی ال‍ع‍راق‍ی، عبدالنبی |
| نام پدر | |
| متولد | 1891 م |
| محل تولد | |
| رحلت | 1385 هـ.ق یا 1965 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE208AUTHORCODE |
ولادت
«عبدالنبى عراقى» كه با نام‌هاى ديگرى چون عبدالنبى اراكى نجفى يا عبدالنبى مجتهد عراقى نيز معرفى شده است در شهر اراك به سال 1307ق به دنيا آمد.
کسب علم و دانش
خواندن و نوشتن را در مكتب شخصى به نام سيد احمد و نيز نورعلى بگ مى‌آموزد. پس از آن، ادبيات را نزد ميرزا محمود، از بستگان پدرى خود و نزد مرحوم ميرزا هاشم و ميرزا رضى و... فرامى‌گيرد. وى سپس به شهر همدان هجرت مى‌كند و به مدت دو سال، در مدرسه مرحوم آخوند در اين شهر - واقع در سرگذر به تحصيل خود ادامه مى‌دهد. آن‌گاه به زادگاه خود اراك باز مى‌گردد و حدود چهار سال در درس اساتيد مشهور شهر خود شركت مى‌كند.
در بيست سالگى، دروس سطح را به اتمام مى‌رساند و درس خارج را آغاز مى‌نمايد. حدود دو سال در مجلس درس بزرگانى چون: آقا نور الدين عراقى، ميرزا محمد عليخان زانوى ادب مى‌زند و در اين مدت كوتاه، بهره وافر از محضر آنان مى‌برد.
سال 1327ق، جهت تكميل اندوخته‌ها و طى مدارج علمى بالاتر، رهسپار نجف اشرف مى‌گردد و در حوزه نجف، گذشته از اين‌كه علوم رياضى و هيئت و نجوم را نزد شيخ شمس الدين بخارايى مى‌آموزد، در درس مراجع و علماى بزرگ حوزه هم شركت مى‌جويد.
اساتید
از ديگر اساتيد وى در نجف عبارتند از:
- سيد محسن عراقى (در كلام و حكمت)
- آخوند ملا محمد كاظم خراسانى، صاحب «كفاية الاصول» كه دو سال از درس ايشان استفاده برده است.
- آقا سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى، صاحب «عروة الوثقى». آیتاللهاراكى در كتاب «خزائن» ضمن يادكردى #:از اين استاد، مى‌نويسد حدود يك سال از درس فقه ايشان بهره‌مند شده است.
- شيخ الشريعه اصفهانى، با اين‌كه ايشان بيش از پانزده سال، شيخ الشريعه اصفهانى را درك مى كند، ولى #:تنها در حدود هفت، هشت ماه در درس فقه وى حاضر مى‌شود.
- آقا ضياء الدين عراقى كه بيشترين تحصيلات وى نزد ايشان بوده است.
- آقا شيخ على قوچانى.
- آقا شيخ مهدى مازندرانى.
- ميرزا حسين نائينى.
- آیت‌الله شيخ على گون‌آبادى.
آیت‌الله اراكى سه سال پس از جنگ جهانى، به جهت فوت پدر به ايران بازگشت و در زادگاه خود پنج ماه توقف كرد و به اقامه نماز جماعت، قضاوت و تدريس پرداخت. سپس مجدداً به نجف بازگشت و در مجموع، 45سال در آنجا اقامت گزيد. در اين مدت وى علاوه بر بهره جستن از درس اساتيد قبلى خود، به تدريس خارج فقه و اصول هم پرداخت و شاگردان بسيارى را تحت تربيت و تعليم قرار داد.
آيت اللّه شيخ عبدالنبى اراكى در سال 1340ق، به قصد زيارت حضرت ثامن الائمه(ع) به ايران بازگشت و به اتفاق مرحوم حائرى رهسپار مشهد گرديد. به هنگام مراجعت، مرحوم آيت اللّه حائرى، مؤسس حوزه علميه، از ايشان براى اقامت در قم دعوت مى‌كنند؛ ولى ايشان بنا به دعوت متولى مدرسه سپهدار، راهى زادگاه خود مى گردد و در آنجا به مدت يك سال به تدريس مشغول مى‌شود و در رأس علماى اراك قرار مى‌گيرد.
آيت اللّه اراكى به سال 1346ق بنا به دعوت مرحوم سيد ابوالحسن اصفهانى جهت تدريس در حوزه نجف، به عتبات هجرت مى‌كند و در مسجد هندى به تدريس مى‌پردازد. اين امر همچنان ادامه مى‌يابد تا در سال 1366ق كه فرزند ايشان (آقا نورالدين) مريض مى‌شود و طبق دستور اطباى نجف، به ايران باز مى‌گردد؛ اما اين بار در قم رحل اقامت مى‌فكند و در مسجد عشقعلى به اقامه جماعت و تدريس اشتغال مى‌ورزد و پس از آن در مسجد واقع در خيابان اعتضادالدوله، امامت و تدريس مى‌نمايد.
وى علاوه بر آگاهى به فقه و اصول و كلام، در علوم غريبه و تعبير خواب نيز مهارت داشت.
ايشان از بزرگان ذيل كه هر يك از مراجع يا فقهاى نامدار زمان خويش بوده‌اند، جواز اجتهاد دريافت كرده بودند:
آيت اللّه آقا ضياء عراقى. آيت اللّه شيخ مهدى مازندرانى. آيت اللّه كاظم شيرازى. آيت اللّه شيخ على خراسانى. آيت اللّه سيد ابوالحسن اصفهانى
شاگردان
- حاج سيد محمد على كاظمينى بروجردى.
- حاج سيد شفيع واحدى رشتى.
- محمد حسين آل طاهر خمينى.
- سيد على اكبر موسوى (داماد معظم له).
- حاج شيخ قدرت اللّه وجدانى فخر.
- حاج سيد محمد على روحانى قمى.
- ميرزا على اصغر باقرى همدانى.
- حاج ميرزا نصرت بناربانى.
- ميرزا على اكبر فقيهى.
- شيخ ابوالقاسم نحوى.
وفات
و پس از عمرى زهد و پارسايى، تلاش و كوشش و تبليغ و ترويج فرهنگ ناب تشيع در رجب 1385ق مطابق با آبان 1344 چشم از جهان فروبست و به‌سوى ديار باقى شتافت. و در جوار كريمه اهل بيت فاطمه معصومه(س) به خاك سپرده شد.
منابع مقاله
پايگاه حوزه
وابسته‌ها
المعالم الزلفی في شرح العروة الوثقی / نوع اثر: کتاب / نقش: شارح
الغوالی اللئالی في فروع العلم الإجمالی / نوع اثر: کتاب / نقش: محاضر
التقریرات المسمی بالمحاکمات بین الأعلام / نوع اثر: کتاب / نقش: محاضر