الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[امینی نجفی، عبدالحسین]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[نهضت انتظار و انقلاب اسلامی (جمعی از نویسندگان)]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR00144.jpg|بندانگشتی|امینی نجفی، عبدالحسین|175px]]
    [[پرونده:NUR04189J1.jpg|بندانگشتی|نهضت انتظار و انقلاب اسلامی (جمعی از نویسندگان)|175px]]


    '''شيخ عبدالحسين امینی نجفی'''، فرزند شيخ احمد، فرزند شيخ نجف‌قلى (امين‌الشرع)، فرزند شيخ عبدالله (سرمست)، در سال 1320ق، در تبريز به دنيا آمد.
    '''نهضت انتظار و انقلاب اسلامى''' اثر جمعى از نويسندگان مى‌باشد كه به زبان فارسى و با هدف تبيين مفهوم انتظار و نقش و جايگاه آن در انقلاب اسلامى ايران نوشته شده است.


    جد ايشان، شيخ نجف‌قلى، ملقب به «امين‌الشرع»، در سال 1257ق، در روستاى «سردها» از توابع شهرستان «سراب» زاده شد، سپس به تبريز مهاجرت نمود و از علماى بنام آنجا گرديد. وى در سال 1340ق، به رحمت ايزدى پيوست و جنازه‌اش به وادى‌السلام منتقل شد.
    كتاب با مقدمه مؤلف در اشاره به وعده خداوند پيرامون حاكميت بندگان صالح بر زمين، آغاز و مطالب در هشت درس ارائه گرديده است.


    پدر ايشان، مرحوم شيخ احمد امينى، در سال 1287ق، به دنيا آمد و در سال 1304ق، تحصيلات حوزوى را نزد علماى بنام تبريز آغاز نمود و عالمى مقبول و مشهور گرديد و امامت جماعت يكى از مساجد آن ديار را عهده‌دار شد. وى در سال 1360ق، براى زيارت، به نجف اشرف مشرف گرديد و مورد استقبال علماى آنجا قرار گرفت. سرانجام در سال 1370ق، در همان خاك پاك، جان به جان‌آفرين تسليم كرد.
    نويسنده پس از تشريح ماهيت نهضت انبياء(ع)، به توضيح چگونگى تأسيس نظام اسلامى در زمان پيامبر(ص) پرداخته و ضمن اشاره به نقش ائمه(ع) در حفظ دين و نيز نقش علما و فقها در عصر انتظار، انقلاب اسلامى ايران و نقش نهضت انتظار در پيروزى آن را مورد بحث قرار داده و در پايان، گوشه‌اى از سيماى حكومت جهانى حضرت مهدى(عج) را به تصوير كشيده است.


    ایشان، تحصيلات ابتدايى را نزد والد عالمش آغاز نمود، سپس راهى مدرسه طالبيه تبريز شد و نزد اساتيد فن به تحصيل علم پرداخت و دروس سطح را در آنجا فراگرفت، آن‌گاه راهى نجف اشرف شد و در درس خارج علماى نجف حاضر گرديد.
    در پايان هر درس، پرسش‌هايى مطرح گرديده است.


    او پس از تكميل مبانى، به تبريز بازگشت و ضمن تبليغ و تحقيق، به تأليف كتاب «تفسير فاتحة الكتاب» پرداخت، اما شوق به نجف، مانع بقاى ايشان در تبريز شد؛ سرانجام شهر مقدس نجف اشرف را جهت توطن دائمى انتخاب نمود و در آنجا مشغول خدمت علمى به آستان اميرالمؤمنين(ع) گرديد....
    پيامبران، برگزيدگان خاص الهى براى انجام مأموريت مهم تبيين حق و حاكميت بخشيدن به آن هستند و نويسنده براى بررسى مأموريت مهم و نهضت مستمرّ پيامبران در درس اول، ابتدا به تبيين حق و باطل و مشخص كردن مظاهر آن پرداخته و سپس به اختلاط حق و باطل در عالم ماده اشاره كرده است. به باور وى، با توجه به اين اختلاط است كه بشر محتاج هدايت مى‌گردد و با توجه به ناتوانى عقل از تبيين همه حقايق، چشم به راه هدايتگر آسمانى مانده و پيامبران براى تبيين حق مبعوث مى‌شوند.


    <div class="mw-ui-button">[[امینی نجفی، عبدالحسین|'''ادامه''']]</div>
    وى معتقد است كه كلمه «توحيد» درخت تناور، مبارك و پرثمر طيّبات بوده و شرك و كفر، درخت ناپاكى و ام‌الخبائث‌اند و همه پليدى‌ها، ثمر و نتيجه آن مى‌باشند و در واقع، پيامبران شناساننده اين دو درخت مى‌باشند. ايشان براى پروراندن درخت طيّب توحيد در زمينه وجود انسان‌ها و ريشه‌كن كردن بوته پليد شرك از آن مبعوث شده‌اند و در اين راستا، استكبار و طاغوت‌ستيزى بارزترين وجه سيره آنان است.
     
    <div class="mw-ui-button">[[نهضت انتظار و انقلاب اسلامی (جمعی از نویسندگان)|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۱ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۰۱

    نهضت انتظار و انقلاب اسلامی (جمعی از نویسندگان)

    نهضت انتظار و انقلاب اسلامى اثر جمعى از نويسندگان مى‌باشد كه به زبان فارسى و با هدف تبيين مفهوم انتظار و نقش و جايگاه آن در انقلاب اسلامى ايران نوشته شده است.

    كتاب با مقدمه مؤلف در اشاره به وعده خداوند پيرامون حاكميت بندگان صالح بر زمين، آغاز و مطالب در هشت درس ارائه گرديده است.

    نويسنده پس از تشريح ماهيت نهضت انبياء(ع)، به توضيح چگونگى تأسيس نظام اسلامى در زمان پيامبر(ص) پرداخته و ضمن اشاره به نقش ائمه(ع) در حفظ دين و نيز نقش علما و فقها در عصر انتظار، انقلاب اسلامى ايران و نقش نهضت انتظار در پيروزى آن را مورد بحث قرار داده و در پايان، گوشه‌اى از سيماى حكومت جهانى حضرت مهدى(عج) را به تصوير كشيده است.

    در پايان هر درس، پرسش‌هايى مطرح گرديده است.

    پيامبران، برگزيدگان خاص الهى براى انجام مأموريت مهم تبيين حق و حاكميت بخشيدن به آن هستند و نويسنده براى بررسى مأموريت مهم و نهضت مستمرّ پيامبران در درس اول، ابتدا به تبيين حق و باطل و مشخص كردن مظاهر آن پرداخته و سپس به اختلاط حق و باطل در عالم ماده اشاره كرده است. به باور وى، با توجه به اين اختلاط است كه بشر محتاج هدايت مى‌گردد و با توجه به ناتوانى عقل از تبيين همه حقايق، چشم به راه هدايتگر آسمانى مانده و پيامبران براى تبيين حق مبعوث مى‌شوند.

    وى معتقد است كه كلمه «توحيد» درخت تناور، مبارك و پرثمر طيّبات بوده و شرك و كفر، درخت ناپاكى و ام‌الخبائث‌اند و همه پليدى‌ها، ثمر و نتيجه آن مى‌باشند و در واقع، پيامبران شناساننده اين دو درخت مى‌باشند. ايشان براى پروراندن درخت طيّب توحيد در زمينه وجود انسان‌ها و ريشه‌كن كردن بوته پليد شرك از آن مبعوث شده‌اند و در اين راستا، استكبار و طاغوت‌ستيزى بارزترين وجه سيره آنان است.