۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابن مالك' به 'ابن مالك '
جز (جایگزینی متن - ':==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن مالك' به 'ابن مالك ') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
ابن يعيش بيشتر عمر خود را در حلب گذراند. حلب در آن روزگار به يكى از مراكز بزرگ علم و ادب تبديل شده بود و دانشپژوهان بسيارى از نقاط مختلف بدانجا مىآمدند تا از مجالس درس انديشوران آن شهر بهره برند. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] يكى از همين كسان بود كه در 626ق به حلب آمد و از مجالس درس ابن يعيش- كه در آن زمان در مقصورهى شمالى جامع حلب و نيز مدرسهى رواحيه به تدريس قرائات مشغول بود- بهرهى فراوان برد و همچنين بخش عظيمى از کتاب «اللمع» ابن جنى را نيز نزد وى خواند. | ابن يعيش بيشتر عمر خود را در حلب گذراند. حلب در آن روزگار به يكى از مراكز بزرگ علم و ادب تبديل شده بود و دانشپژوهان بسيارى از نقاط مختلف بدانجا مىآمدند تا از مجالس درس انديشوران آن شهر بهره برند. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] يكى از همين كسان بود كه در 626ق به حلب آمد و از مجالس درس ابن يعيش- كه در آن زمان در مقصورهى شمالى جامع حلب و نيز مدرسهى رواحيه به تدريس قرائات مشغول بود- بهرهى فراوان برد و همچنين بخش عظيمى از کتاب «اللمع» ابن جنى را نيز نزد وى خواند. | ||
از ديگر شاگردان وى ابن مالك نحوى، ابن رزين، ابن نحاس، ابوبكر احمد بن محمد دشتى، [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]] و ابن واصل را مىتوان نام برد. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] علاوه بر نقل اخبارى از او، وى را به خوشرويى و سرزندگى وصف كرده و روايات متعددى دربارهى شوخطبعى و بذلهگويى او نقل كرده است. | از ديگر شاگردان وى [[ابنمالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] نحوى، ابن رزين، ابن نحاس، ابوبكر احمد بن محمد دشتى، [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]] و ابن واصل را مىتوان نام برد. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] علاوه بر نقل اخبارى از او، وى را به خوشرويى و سرزندگى وصف كرده و روايات متعددى دربارهى شوخطبعى و بذلهگويى او نقل كرده است. | ||
ابن يعيش به خصوص به نحودانى شهره بوده و [[ذهبى]] وى را بزرگترين نحوى حلب در روزگار خود دانسته است. وى پيرو مكتب بصره بوده و در «شرح المفصل» خود به تأييد و تقويت آراء آنان پرداخته است، اما گاهى نيز آراء نحويان كوفه را بر بصريان ترجيح داده است. از همينرو برخى از معاصران، او را از پيروان مكتب بغداد دانستهاند. وى سرانجام در سال 643ق در حلب چشم از جهان فروبست و همانجا به خاك سپرده شد. | ابن يعيش به خصوص به نحودانى شهره بوده و [[ذهبى]] وى را بزرگترين نحوى حلب در روزگار خود دانسته است. وى پيرو مكتب بصره بوده و در «شرح المفصل» خود به تأييد و تقويت آراء آنان پرداخته است، اما گاهى نيز آراء نحويان كوفه را بر بصريان ترجيح داده است. از همينرو برخى از معاصران، او را از پيروان مكتب بغداد دانستهاند. وى سرانجام در سال 643ق در حلب چشم از جهان فروبست و همانجا به خاك سپرده شد. | ||