۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'حسين بن عبدالصمد حارثى عاملى' به 'حسين بن عبدالصمد حارثى عاملى '
جز (جایگزینی متن - 'سيد عبداللطيف كوهكمرى' به 'سيد عبداللطيف كوهكمرى') |
جز (جایگزینی متن - 'حسين بن عبدالصمد حارثى عاملى' به 'حسين بن عبدالصمد حارثى عاملى ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
«وصول الأخيار إلى أصول الأخبار»، تأليف محدث و فقيه امامى، حسين بن عبدالصمد حارثى عاملى (متوفى 984ق)، پس از كتاب «الرعاية في علم الدراية» شهيد ثانى، يكى از متون مهم دراية الحديث در عصر صفوى بوده و قبل از 960ق، در مشهد تأليف شده است <ref>دانشنامه جهان اسلام، جلد 12، ص 357</ref>. كتاب حاضر با تحقيق [[حسینی کوهکمری، عبداللطیف|سيد عبداللطيف كوهكمرى]] منتشر شده است. | «وصول الأخيار إلى أصول الأخبار»، تأليف محدث و فقيه امامى، [[عاملی، حسین بن عبدالصمد|حسين بن عبدالصمد حارثى عاملى]] (متوفى 984ق)، پس از كتاب «الرعاية في علم الدراية» شهيد ثانى، يكى از متون مهم دراية الحديث در عصر صفوى بوده و قبل از 960ق، در مشهد تأليف شده است <ref>دانشنامه جهان اسلام، جلد 12، ص 357</ref>. كتاب حاضر با تحقيق [[حسینی کوهکمری، عبداللطیف|سيد عبداللطيف كوهكمرى]] منتشر شده است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
حسين بن عبدالصمد حارثى عاملى كه شهرتش تحتالشعاع فرزندش [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] قرار گرفته، يكى از معدود عالمان عامل مهاجر به ايران در دوره شاه طهماسب (930 - 984ق) است. وى نقش مهمى در تاريخ علوم دينى سنت شيعى و نقش برجستهاى در رواج مطالعات فقه شيعه، حديث و نقد حديث در ايران داشته است <ref>استوارت، دون، ص 44</ref>. | [[عاملی، حسین بن عبدالصمد|حسين بن عبدالصمد حارثى عاملى]] كه شهرتش تحتالشعاع فرزندش [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] قرار گرفته، يكى از معدود عالمان عامل مهاجر به ايران در دوره شاه طهماسب (930 - 984ق) است. وى نقش مهمى در تاريخ علوم دينى سنت شيعى و نقش برجستهاى در رواج مطالعات فقه شيعه، حديث و نقد حديث در ايران داشته است <ref>استوارت، دون، ص 44</ref>. | ||
حارثى اندكى پس از رسيدن به ايران، كتاب مورد بحث را در نقد حديث تكميل كرده است. در مقدمه، حارثى از فرار خود از قلمرو عثمانى و بهسلامت رسيدن خود به ايران تحت قلمرو صفويه سخن گفته است؛ همچنين تصريح كرده كه هنگام نگارش كتاب، در مشهد بوده است. تاريخهاى مختلفى براى زمان تأليف كتاب «وصول الأخيار» ذكر شده كه كهنترين آنها 960ق و آخرين آنها 969ق، است. اين حقيقت كه در مقدمه وصول الأخيار حارثى از فرارش از قلمرو عثمانى سخن مى گويد، متضمن آن است كه وى آن را پس از رسيدن به ايران نوشته باشد. همانگونهكه طباجه احتمال داده، حارثى احتمالاً كتاب را زمانى بين 961ق و آمدنش به دربار در سال 963 يا 964ق، نگاشته است. با توجه به تقديم كتاب به شاه طهماسب، كتاب حارثى در حقيقت در حكم معرفىنامهاى براى شخص تازهبهدرباررسيده بوده كه متناسب با آن، سمتى به او دادهاند <ref>استوارت، دون، ص 53</ref>. | حارثى اندكى پس از رسيدن به ايران، كتاب مورد بحث را در نقد حديث تكميل كرده است. در مقدمه، حارثى از فرار خود از قلمرو عثمانى و بهسلامت رسيدن خود به ايران تحت قلمرو صفويه سخن گفته است؛ همچنين تصريح كرده كه هنگام نگارش كتاب، در مشهد بوده است. تاريخهاى مختلفى براى زمان تأليف كتاب «وصول الأخيار» ذكر شده كه كهنترين آنها 960ق و آخرين آنها 969ق، است. اين حقيقت كه در مقدمه وصول الأخيار حارثى از فرارش از قلمرو عثمانى سخن مى گويد، متضمن آن است كه وى آن را پس از رسيدن به ايران نوشته باشد. همانگونهكه طباجه احتمال داده، حارثى احتمالاً كتاب را زمانى بين 961ق و آمدنش به دربار در سال 963 يا 964ق، نگاشته است. با توجه به تقديم كتاب به شاه طهماسب، كتاب حارثى در حقيقت در حكم معرفىنامهاى براى شخص تازهبهدرباررسيده بوده كه متناسب با آن، سمتى به او دادهاند <ref>استوارت، دون، ص 53</ref>. | ||