نامه‌هایی به ناصرالدین شاه: مجموعه‌ای از عرایض متضمن اوامر شاه به امین السطان، میان سال‌های 1303-1300ق: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخ نویسی، یکی از علومی است که از دیرباز مورد توجه بشر بوده است. از زمان های بسیار قدیم که مورخان، تراوشات ذهنی، تخیلات، افکار و گاه تمایلات و تعلقات خاطر خود را در کتاب های قطور جمع آورده و بر آن نام تاریخ می نهادند، دیر زمانی نمی  گذرد؛ اما امروزه اوضاع چنین نیست، و هیچ تاریخی مورد قبول اهل فن و پژوهشگران و کوششگران عرصه‌ی تحقیق قرار نمی گیرد، مگر آنکه بر پایه‌ی اسناد و مدارک معتبر قرار گرفته باشد. نامه ها و مکاتبات تاریخی، از جمله منابع و مدارک قابل اعتماد و استناد هستند که در نمایش وضع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هر دوره، کمک شایانی به مورخان و پژوهندگان عرصه‌ی تاریخ می کند. از مطالعه‌ی اسناد مربوط به مکاتبات و نامه نگاری های افراد به شاه و مقامات عالیه‌ی کشور در دوره‌های مختلف تاریخی، هم به وضع اجتماعی و هم به امور اداری و حکومتی دولت و سلطنت، می توان آشنا و واقف شد. از خلال سطور این نامه ها، همچنین اوضاع سیاسی، اجتماعی، اداری و نیز سبک و سیاق مکاتبات افراد با شاه و مقامات مملکتی به خوبی مشخص می شود. همچنین از خلال این اسناد و نامه ها، طرز نامه نگاری و ترتیب ثبت و ضبط نامه ها و احکام و دستورات، اصطلاحات اداری و دیوانی، سیاسی، اجتماعی و مالی، و تحول و تطور آن‌ها در بازه‌ی زمانی مورد بررسی روشن و آشکار می گردد.