القرطین‌ لإبن‌ مطرف‌ الکنا‌ني‌: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '، ')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''القرطين'''، گردآوری محمد بن احمد بن مطرف کنانی، معروف به طرفی (م 454ق)، عالم به قرائات است. این اثر در علوم قرآن به نگارش درآمده است.
'''القرطين'''، گردآوری [[ابن مطرف، محمد بن احمد|محمد بن احمد بن مطرف کنانی]]، معروف به طرفی (متوفای 454ق)، عالم به قرائات است. این اثر در علوم قرآن به نگارش درآمده است.


نوشتار حاضر در حقیقت مجموع دو کتاب «مشكل القرآن» و «غريب القرآن» نوشته ابن قتیبه دینوری (م 276ق)، از علمای ادبیات، نحو، لغت، شعر، تاریخ و نویسنده در علوم مختلف است. ابن مطرف کنانی هر دو اثر یادشده ابن قتیبه را در یک جا و تحت عنوان «كتاب القرطين» گرد آورده است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، صفحه س؛ متن کتاب، همان، ص1-2؛ مشار، خان‌بابا، ص847</ref>.
نوشتار حاضر در حقیقت مجموع دو کتاب «[[مشكل القرآن]]» و «[[تفسیر غریب القرآن (دینوری)|غريب القرآن]]» نوشته [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتیبه دینوری]] (متوفای 276ق)، از علمای ادبیات، نحو، لغت، شعر، تاریخ و نویسنده در علوم مختلف است. ابن مطرف کنانی هر دو اثر یادشده ابن قتیبه را در یک جا و تحت عنوان «كتاب القرطين» گرد آورده است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، صفحه س؛ متن کتاب، همان، ص1-2؛ مشار، خان‌بابا، ص847</ref>.


«غريب القرآن»، نوشته‌ای مختصر است که نویسنده آن را با اسماء و صفات خدواند متعال و تأویل و ریشه‌یابی آنها آغاز کرده است. به دنبال آن به واژگان قرآنی که بیشترین تکرار را داشته اشاره کرده، سپس به تفسیر واژگان غریب قرآن بدون متعرض شدن به تأویل واژگان مشکل آن پرداخته است. رعایت اختصار در طرح مطالب همراه با روشن بودن توضیحات و کامل بودن آن مورد اهتمام نویسنده در کتاب بوده است. کتاب با تکیه بر نوشته‌های مفسران و کتب عالمان لغت، تدوین شده است. نویسنده تلاش کرده است در خصوص بیان نظرات، آرای لغوی برتر و مناسب با سیاق آیه را برگزیند و از ذکر تأویلات و تفسیرهای ضعیف خودداری نماید<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، صفحه ن</ref>.
«[[تفسیر غریب القرآن (دینوری)|غريب القرآن]]»، نوشته‌ای مختصر است که نویسنده آن را با اسماء و صفات خدواند متعال و تأویل و ریشه‌یابی آنها آغاز کرده است. به دنبال آن به واژگان قرآنی که بیشترین تکرار را داشته اشاره کرده، سپس به تفسیر واژگان غریب قرآن بدون متعرض شدن به تأویل واژگان مشکل آن پرداخته است. رعایت اختصار در طرح مطالب همراه با روشن بودن توضیحات و کامل بودن آن مورد اهتمام نویسنده در کتاب بوده است. کتاب با تکیه بر نوشته‌های مفسران و کتب عالمان لغت، تدوین شده است. نویسنده تلاش کرده است در خصوص بیان نظرات، آرای لغوی برتر و مناسب با سیاق آیه را برگزیند و از ذکر تأویلات و تفسیرهای ضعیف خودداری نماید<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، صفحه ن</ref>.


کتاب دیگر «مشكل القرآن» است که نویسنده در آن از آنچه خداوند عرب را به آن مخصوص نموده (همچون قوت بیان)، همچنین از وجوه قرآن، لحن، تناقض، اختلاف، متشابهات در قرآن، مجاز، استعاره، قلب، حذف، اختصار، تکرار کلام و زیادت در آن، کتابت، مخالفت ظاهر لفظ با معنای آن و... سخن گفته است<ref>ر.ک: همان، صفحه س</ref>.
کتاب دیگر «مشكل القرآن» است که نویسنده در آن از آنچه خداوند عرب را به آن مخصوص نموده (همچون قوت بیان)، همچنین از وجوه قرآن، لحن، تناقض، اختلاف، متشابهات در قرآن، مجاز، استعاره، قلب، حذف، اختصار، تکرار کلام و زیادت در آن، کتابت، مخالفت ظاهر لفظ با معنای آن و... سخن گفته است<ref>ر.ک: همان، صفحه س</ref>.


نویسنده مطالب کتاب حاضر را از سوره فاتحه آغاز کرده و به بیان واژگان غریب و مشکل قرآن و توضیحاتی دیگر در این خصوص تا آخرین سوره‌های قرآن پرداخته است<ref>ر.ک: متن کتاب، همان، ص3 و ج2،  ص223</ref>.
نویسنده مطالب کتاب حاضر را از سوره فاتحه آغاز کرده و به بیان واژگان غریب و مشکل قرآن و توضیحاتی دیگر در این خصوص تا آخرین سوره‌های قرآن پرداخته است<ref>ر.ک: متن کتاب، همان، ص3 و ج2،  ص223</ref>.
ازآنجاکه گردآورنده دو کتاب را به‌صورت مزجی آورده، متن متعلق به هریک از آنها را با ذکر حرف «غ» برای غريب القرآن و حرف «ش» برای مشكل القرآن، مشخص کرده است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ج1، ص2</ref>.
ازآنجاکه گردآورنده دو کتاب را به‌صورت مزجی آورده، متن متعلق به هریک از آنها را با ذکر حرف «غ» برای غريب القرآن و حرف «ش» برای مشكل القرآن، مشخص کرده است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ج1، ص2</ref>.