۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
(←آثار) |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
دارابی فقه و حدیث و حکمت درس می‌داده است و [[حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابی‌طالب|حزین لاهیجی]] (متوفی ۱۱۸۰)، محمد مؤمن جزائری (متوفی ۱۱۳۰) و قطب‌الدین نِیریزی (متوفی ۱۱۷۳) از شاگردان وی بوده و از او به بزرگی یاد کرده‌اند. | دارابی فقه و حدیث و حکمت درس می‌داده است و [[حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابی‌طالب|حزین لاهیجی]] (متوفی ۱۱۸۰)، محمد مؤمن جزائری (متوفی ۱۱۳۰) و قطب‌الدین نِیریزی (متوفی ۱۱۷۳) از شاگردان وی بوده و از او به بزرگی یاد کرده‌اند. | ||
از حاشیۀ نسخه‌ای از لطایف الخیال به نوشتۀ خود دارابی، میتوان به جنبه‌هایی از زندگی و احوال او پی برد؛ از جمله اینکه او در ۱۰۶۲ به هند رفته و بین سالهای ۱۰۷۶ و ۱۰۷۸ مشغول تألیف لطایف‌الخیال بوده است و در همین ایام به مکه و عتبات عراق و نواحی گوناگون ایران ، از | از حاشیۀ نسخه‌ای از لطایف الخیال به نوشتۀ خود دارابی، میتوان به جنبه‌هایی از زندگی و احوال او پی برد؛ از جمله اینکه او در ۱۰۶۲ به هند رفته و بین سالهای ۱۰۷۶ و ۱۰۷۸ مشغول تألیف لطایف‌الخیال بوده است و در همین ایام به مکه و عتبات عراق و نواحی گوناگون ایران ، از جمله شوشتر و مشهد و اصفهان، سفر کرده و در تاریخی نامعلوم به هند بازگشته است. | ||
== وفات == | == وفات == | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
# روضة العارفین یا ریاض العارفین: شرح صحیفۀ سجادیه | # روضة العارفین یا ریاض العارفین: شرح صحیفۀ سجادیه | ||
# رساله‌ای در باب عالم مثال: که در آن گفته است عالم مثال از طریق دلایل عقلی اثبات‌شدنی نیست، بلکه از طریق کتاب و سنّت و مکاشفه به اثبات می‌رسد. | # رساله‌ای در باب عالم مثال: که در آن گفته است عالم مثال از طریق دلایل عقلی اثبات‌شدنی نیست، بلکه از طریق کتاب و سنّت و مکاشفه به اثبات می‌رسد. | ||
# رساله‌ای در مصطلحات موسیقی و آرای دانشمندان اسلامی در بارۀ غنا: با عنوان مقامات | # رساله‌ای در مصطلحات موسیقی و آرای دانشمندان اسلامی در بارۀ غنا: با عنوان مقامات السالکین، از آثار او شمرده شده است. | ||
# لطیفۀ غیبی: در شرح اشعار مشکل دیوان حافظ به همراه توضیح برخی اصطلاحات اهل تصوف و عرفان که در ۱۳۵۷ در شیراز با همین عنوان چاپ شده است. | # لطیفۀ غیبی: در شرح اشعار مشکل دیوان حافظ به همراه توضیح برخی اصطلاحات اهل تصوف و عرفان که در ۱۳۵۷ در شیراز با همین عنوان چاپ شده است. | ||