۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ذهبى' به 'ذهبى'
جز (جایگزینی متن - ': ==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'ذهبى' به 'ذهبى') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
ابوالفداء مبدأ طول جغرافيايى را از ساحل درياى غربى (اقيانوس اطلس ) و جزاير خالدات، و عرض جغرافيايى را از خط استوا در نظر گرفته است. وى طول و عرض صحيح برخى اقاليم را نمى‌دانسته، از اينرو برپايه فاصله اين اقاليم ز سرزمين‌هايى كه طول و عرضشان معلوم بوده، طول و عرض آنها را حساب و در اين محاسبات از بيرونى پيروى كرده است و به نقل از وى، بيشتر طول و عرض‌ها را غلط انگاشته است. | ابوالفداء مبدأ طول جغرافيايى را از ساحل درياى غربى (اقيانوس اطلس ) و جزاير خالدات، و عرض جغرافيايى را از خط استوا در نظر گرفته است. وى طول و عرض صحيح برخى اقاليم را نمى‌دانسته، از اينرو برپايه فاصله اين اقاليم ز سرزمين‌هايى كه طول و عرضشان معلوم بوده، طول و عرض آنها را حساب و در اين محاسبات از بيرونى پيروى كرده است و به نقل از وى، بيشتر طول و عرض‌ها را غلط انگاشته است. | ||
تقويم البلدان در زمان مؤلف شهرت بسيار يافت، به طورى كه شمس‌الدين | تقويم البلدان در زمان مؤلف شهرت بسيار يافت، به طورى كه شمس‌الدين [[ذهبى]]، مورخ معاصر ابوالفداء، از آن خلاصه‌اى نوشت و قلقشندى در "صبح الاعشى" قسمت‌هايى از آن را نقل كرد. در قرون بعد نيز تقويم البلدان نزد محققان آسياى صغير ارزش و شهرتى بسزا يافت. محمد بن على سپاهى‌زاده (متوفى 997ق) خلاصه‌اى از آن را با برخى اضافات به عربى تهيه كرد و آن را "اوضح المسالك الى معرفة البلدان و الممالك" ناميد. ميرزا محمدصادق اصفهانى، مؤلف قرن يازدهم، تحت تأثير كتاب ابوالفداء، يكى از دو كتابِ جغرافيايىِ خود را تقويم البلدان ناميد. | ||
در اروپا تقويم البلدان شهرت فراوانى يافت و يكى از نخستين كتاب‌هاى جغرافيايى بود كه در آنجا از عربى ترجمه شد. نخستين بار پوستل، خاورشناس فرانسوى (916-989 ق/ 1510-1581م)، از اين كتاب ياد كرده است. در قرن يازدهم ق/ هفدهم ميلادى چند تن از محققان اروپايى درباره ابوالفداء تحقيق كردند. ترجمه كامل اين كتاب را گويا در (1301 ق/ 1883م) به پايان رساند و در پاريس منتشر كرد. مقدمه رنو در باره تقويم البلدان اهميت بسيارى دارد و يكى از عمده‌ترين منابع تحقيقى براى آشنايى با ابوالفداء و اثر جغرافيايى او بوده است. پس از آن، شرح كراچكوفسكى درباره اين كتاب اهميت و ارزشى ويژه دارد. | در اروپا تقويم البلدان شهرت فراوانى يافت و يكى از نخستين كتاب‌هاى جغرافيايى بود كه در آنجا از عربى ترجمه شد. نخستين بار پوستل، خاورشناس فرانسوى (916-989 ق/ 1510-1581م)، از اين كتاب ياد كرده است. در قرن يازدهم ق/ هفدهم ميلادى چند تن از محققان اروپايى درباره ابوالفداء تحقيق كردند. ترجمه كامل اين كتاب را گويا در (1301 ق/ 1883م) به پايان رساند و در پاريس منتشر كرد. مقدمه رنو در باره تقويم البلدان اهميت بسيارى دارد و يكى از عمده‌ترين منابع تحقيقى براى آشنايى با ابوالفداء و اثر جغرافيايى او بوده است. پس از آن، شرح كراچكوفسكى درباره اين كتاب اهميت و ارزشى ويژه دارد. | ||