۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'پایذار' به 'پایه‌گذار'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'پایذار' به 'پایه‌گذار') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
[[بیضون، لبیب|لبیب بیضون]] در تاریخچه شیعه، با اشاره به اینکه پایه‌های حکومت شیعی در قرن چهارم به‌وسیله آل‌بویه، فاطمیه و حمدانیان مستحکم شده، می‌گوید: بنیان‌گذاران آل‌بویه از شهرهای شمالی ایران بودند که در سال 334ق، وارد بغداد شدند (درحالی‌که برای خلیفه عباسی چیزی جز نفوذ دینی ظاهری باقی نماند) و دولت آنها بیش از صد سال ادامه یافت. آنان در سال 447ق، با شکست در برابر سلجوقیان از بین رفتند<ref>ر.ک: همان، ص22</ref> | [[بیضون، لبیب|لبیب بیضون]] در تاریخچه شیعه، با اشاره به اینکه پایه‌های حکومت شیعی در قرن چهارم به‌وسیله آل‌بویه، فاطمیه و حمدانیان مستحکم شده، می‌گوید: بنیان‌گذاران آل‌بویه از شهرهای شمالی ایران بودند که در سال 334ق، وارد بغداد شدند (درحالی‌که برای خلیفه عباسی چیزی جز نفوذ دینی ظاهری باقی نماند) و دولت آنها بیش از صد سال ادامه یافت. آنان در سال 447ق، با شکست در برابر سلجوقیان از بین رفتند<ref>ر.ک: همان، ص22</ref> | ||
حکومت شیعی دولت حمدانیان از تاریخ 320ق، آغاز شده و تا 394ق، به پایان رسیده است. مناطق تحت اشراف آنان شام و برخی نواحی اطراف آن بود که توسط سیف‌الدوله حمدانی | حکومت شیعی دولت حمدانیان از تاریخ 320ق، آغاز شده و تا 394ق، به پایان رسیده است. مناطق تحت اشراف آنان شام و برخی نواحی اطراف آن بود که توسط سیف‌الدوله حمدانی پایه‌گذاری شده است.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
دولت فاطمیان بیش از دو قرن از تاریخ 297ق، تا 567ق، بر شمال آفریقا حکومت کردند. این دولت توسط عبیدالله بن محمد از نوادگان [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] | دولت فاطمیان بیش از دو قرن از تاریخ 297ق، تا 567ق، بر شمال آفریقا حکومت کردند. این دولت توسط عبیدالله بن محمد از نوادگان [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] پایه‌گذاری شد<ref>ر.ک: همان، ص22 و 23</ref> | ||
ایشان در ادامه چگونگی ورود مذهب شیعه به برخی از بلاد، از جمله دمشق و ایران مورد بررسی قرار داده و می‌گوید: «چگونگی ورود مذهب تشیع در ایران یکی از امور عجیب و خارق‌العاده است که باید مورد توجه قرار گیرد». سپس آن امر خارق‌العاده و عجیب را چنین بیان می‌کند: | ایشان در ادامه چگونگی ورود مذهب شیعه به برخی از بلاد، از جمله دمشق و ایران مورد بررسی قرار داده و می‌گوید: «چگونگی ورود مذهب تشیع در ایران یکی از امور عجیب و خارق‌العاده است که باید مورد توجه قرار گیرد». سپس آن امر خارق‌العاده و عجیب را چنین بیان می‌کند: | ||