۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'س‌ا' به 'س‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'ن‌ه' به 'ن‌ه') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'س‌ا' به 'س‌ا') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
الإشارة و البشارة: در یک مقدمه و هشت اشاره و سه بشارت تألیف شده و درباره استدلال بر صحت قرائات سبع قرآن کریم است. او در خلال توضیح اصول ششگانه در شش اشاره، به تبیین مبانی نظری دیدگاه خودش می‌پردازد، سپس این مسئله را که اعتراف به اختلاف نصوص در تعداد آیات قرآن، اعتراف به تحریف قرآن است، در ضمن دو اشاره و سه بشارت، حل می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. | الإشارة و البشارة: در یک مقدمه و هشت اشاره و سه بشارت تألیف شده و درباره استدلال بر صحت قرائات سبع قرآن کریم است. او در خلال توضیح اصول ششگانه در شش اشاره، به تبیین مبانی نظری دیدگاه خودش می‌پردازد، سپس این مسئله را که اعتراف به اختلاف نصوص در تعداد آیات قرآن، اعتراف به تحریف قرآن است، در ضمن دو اشاره و سه بشارت، حل می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. | ||
الفوائد الرضوية: در شرح حدیث امام رضا(ع) در پاسخ به سؤال | الفوائد الرضوية: در شرح حدیث امام رضا(ع) در پاسخ به سؤال رأس‌الجالوت از ایشان است که در یک مقدمه و سه فایده مرتب شده است. نویسنده، در مقدمه، پس از نقل نص روایت، به هدف کشف رموز معنی حدیث، به توضیح اجمالی عبارات روایت پرداخته و در سه فایده، مطابقت بین پرسش و پاسخ را توضیح داده است.<ref>ر.ک: همان، ص22-23</ref>. | ||
مرقاة الأسرار و معراج الأنوار: [[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|قاضی سعید]] این رساله را در 35 سالگی در قم نوشت و سپس در اصفهان به این مجموعه ضمیمه کرد. موضوع آن ربط حادث به قدیم و صدور متغیر از ثابت و حدوث عالم است. وی این اثر را در یک مقدمه و دو درجه نوشت. او در درجه اول، درباره عقل و نفس و هیولی و صورت و جسم و طبیعت و حرکت و زمان و شؤون هریک و در درجه دوم، درباره وجود و ماهیت و جعل و کلی و فاعل و مسائل مختلف این امور صحبت می‌کند. وی سپس شیوه معرفت ربط حادث به قدیم را بیان می‌دارد و..<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>. | مرقاة الأسرار و معراج الأنوار: [[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|قاضی سعید]] این رساله را در 35 سالگی در قم نوشت و سپس در اصفهان به این مجموعه ضمیمه کرد. موضوع آن ربط حادث به قدیم و صدور متغیر از ثابت و حدوث عالم است. وی این اثر را در یک مقدمه و دو درجه نوشت. او در درجه اول، درباره عقل و نفس و هیولی و صورت و جسم و طبیعت و حرکت و زمان و شؤون هریک و در درجه دوم، درباره وجود و ماهیت و جعل و کلی و فاعل و مسائل مختلف این امور صحبت می‌کند. وی سپس شیوه معرفت ربط حادث به قدیم را بیان می‌دارد و..<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>. | ||