آداب و احکام تلاوت قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '| تعداد جلد =1 | کد پدیدآور =' به '| تعداد جلد =1 | کتابخانۀ دیجیتال نور = | کد پدیدآور =')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
| شابک =978-964-195-897-0
| شابک =978-964-195-897-0
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور  =  
| کتابخانۀ دیجیتال نور  = 29228
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۳۰: خط ۳۰:
کتاب، دارای سخن ناشر، مقدمه پژوهشگاه بین‌المللی المصطفی، مقدمه نگارنده و محتوای مطالب ضمن سه بخش (دو بخش اصلی و یک خاتمه) است و هر بخش داراى فصول و هر فصل داراى چند زیرمجموعه است.
کتاب، دارای سخن ناشر، مقدمه پژوهشگاه بین‌المللی المصطفی، مقدمه نگارنده و محتوای مطالب ضمن سه بخش (دو بخش اصلی و یک خاتمه) است و هر بخش داراى فصول و هر فصل داراى چند زیرمجموعه است.


نویسنده در نگارش این منبع پس از قرآن کریم از 52 منبع فارسی و عربی از منابع سنی و شیعه از جمله [[العروة الوثقی|العروة الوثقى فيما تعم به البلوی]] [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم یزدی]]، [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحارالأنوار]] [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]]، [[الوافي في شرح الشاطبية]] عبدالفتاح عبدالغنی قاضی، [[الإتقان في علوم القرآن]] [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر|جلال‌الدین سیوطی]]، [[الأمالي (طوسی)|أمالی شیخ طوسی]]، [[مجمع البحرين|مجمع]] [[مجمع البيان في تفسير القرآن| ‌مجمع البیان طبرسی]]، [[المیزان في تفسير القرآن|المیزان سید محمدحسین طباطبایی]]، [[غرر الحكم و درر الكلم|غررالحکم و درر الکلم عبدالواحد بن محمد تمیمی آمدی]] و... بهره برده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص227-231</ref>
نویسنده در نگارش این منبع پس از قرآن کریم از 52 منبع فارسی و عربی از منابع سنی و شیعه از جمله [[العروة الوثقی|العروة الوثقى فيما تعم به البلوی]] [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم یزدی]]، [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحارالأنوار]] [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]]، [[الوافي في شرح الشاطبية]] عبدالفتاح عبدالغنی قاضی، [[الإتقان في علوم القرآن]] [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر|جلال‌الدین سیوطی]]، [[الأمالي (طوسی)|أمالی شیخ طوسی]]، [[مجمع البحرين|مجمع]] [[مجمع البيان في تفسير القرآن| ‌مجمع البیان طبرسی]]، [[المیزان في تفسير القرآن|المیزان سید محمدحسین طباطبایی]]، [[غرر الحكم و درر الكلم|غررالحکم و درر الکلم عبدالواحد بن محمد تمیمی آمدی]] و... بهره برده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/227 ر.ک: متن کتاب، ص227-231]</ref>


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
خط ۴۶: خط ۴۶:


===فصل سوم===
===فصل سوم===
بخش سوم کتاب، خاتمه و داراى سه مسئله روایات کمیت، روایات کیفى، و روایات نادر است.<ref>ر.ک: مقدمه نگارنده، ص15-17</ref>
بخش سوم کتاب، خاتمه و داراى سه مسئله روایات کمیت، روایات کیفى، و روایات نادر است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/15 ر.ک: مقدمه نگارنده، ص15-17]</ref>


محمدباقر معرفت، در فصل اول بخش دوم کتاب، تاریخچه احکام تلاوت را از قرن سوم تا یازدهم می‌شمارد. «این مقاله از قرن سوم شروع مى‌شود، چراکه عمده کتب فقهى از این قرن به بعد،ت وسط‍‌ علماء نگاشته شده‌ است.»<ref>متن کتاب، ص185</ref> البته وقتی به ذکر عالمان در این رابطه می‌رسیم، نویسنده کار را از قرن چهارم هجری و با معرفی کتاب‌های «[[مجموعة فتاوی ابن ابي‌عقیل]]» و «الجعفریات/الاشعثیات» شروع می‌کند.<ref>همان، ص186</ref>
محمدباقر معرفت، در فصل اول بخش دوم کتاب، تاریخچه احکام تلاوت را از قرن سوم تا یازدهم می‌شمارد. «این مقاله از قرن سوم شروع مى‌شود، چراکه عمده کتب فقهى از این قرن به بعد،ت وسط‍‌ علماء نگاشته شده‌ است.»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/185 متن کتاب، ص185]</ref> البته وقتی به ذکر عالمان در این رابطه می‌رسیم، نویسنده کار را از قرن چهارم هجری و با معرفی کتاب‌های «[[مجموعة فتاوی ابن ابي‌عقیل]]» و «الجعفریات/الاشعثیات» شروع می‌کند.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/186 همان، ص186]</ref>


وی در فصل دوم بخش دوم از برخی احکام تلاوت می‌نویسد: مثلاً او در بخش تحصیل طهارت روایتی را مبنی بر امکان قراءت قرآن بدون وضو و البته اجتناب از مس قرآن در این حالت، ذکر می‌کند سپس فتوای [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] در [[تحرير الأحكام|تحریر الأحکام علی شريعة الإمامیة]] را مبنی بر عدم وجوب وضو برای قراءت قرآن و استحباب وضو برای نماز و طواف مستحبی بیان می‌دارد. سپس کلام شهید ثانی را مبنی بر شرط کمال بودن وضو برای قراءت مطرح می‌نماید و نتیجه می‌گیرد هیچ‌یک از علمایی که وی نمونه‌هایی از سخنان آنان را نقل کرد، وضو را شرط قراءت قرآن نشمرده‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص197-200</ref>
وی در فصل دوم بخش دوم از برخی احکام تلاوت می‌نویسد: مثلاً او در بخش تحصیل طهارت روایتی را مبنی بر امکان قراءت قرآن بدون وضو و البته اجتناب از مس قرآن در این حالت، ذکر می‌کند سپس فتوای [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] در [[تحرير الأحكام|تحریر الأحکام علی شريعة الإمامیة]] را مبنی بر عدم وجوب وضو برای قراءت قرآن و استحباب وضو برای نماز و طواف مستحبی بیان می‌دارد. سپس کلام شهید ثانی را مبنی بر شرط کمال بودن وضو برای قراءت مطرح می‌نماید و نتیجه می‌گیرد هیچ‌یک از علمایی که وی نمونه‌هایی از سخنان آنان را نقل کرد، وضو را شرط قراءت قرآن نشمرده‌اند.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/196 ر.ک: همان، ص197-200]</ref>


او حکم استحباب مؤکد مسواک زدن و استحباب روبه‌قبله نشستن برای تلاوت قرآن بعید نمی‌داند و استعاذه قبل از تلاوت را هم مستحب می‌شمارد.<ref>ر.ک: همان، ص200-203</ref>  
او حکم استحباب مؤکد مسواک زدن و استحباب روبه‌قبله نشستن برای تلاوت قرآن بعید نمی‌داند و استعاذه قبل از تلاوت را هم مستحب می‌شمارد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/200 ر.ک: همان، ص200-203]</ref>  


نویسنده در تسمیه (گفتن بسم‌الله الرحمن الرحیم) می‌نویسد: «[[معرفت، محمد هادی|آیت‌الله محمدهادی معرفت]] در کتاب [[آموزش علوم قرآن]] دراین‌باره مى‌فرمایند: ترتیب، نظم و تعداد آیات در هر سوره به دستور پیامبر اکرم(ص) بوده است و از امور توقیفى است، هر سوره با فرود آمدن بسم‌الله‌ الرحْمنِ‌ الرحِیمِ‌، آغاز مى‌شود و آیات به ترتیب نزول در آن ثبت مى‌گردید، تا موقعى که بسم‌الله دیگرى نازل مى‌شد و سوره دیگرى آغاز مى‌گردید. این نظم طبیعى آیات و رویه معمولى ثبت آن‌ها بود: پس بنابر نظر علامه، فلسفه وجودى بسم‌الله‌ الرحْمنِ‌ الرحِیمِ‌، علامت بودن است. علامتى برای آغاز و پایان سوره‌ها.»<ref>ر.ک: همان، ص204</ref> سپس به‌عنوان نمونه، فتاوای برخی علما مبنی بر جزء سوره بودن بسم‌الله و وجوب قراءت آن را ذکر می‌کند. او در ادامه ذکر احکام در حکم صحت قراءت، با تقسیم قراءت به روخوانی، روان‌خوانی و تجوید بیان می‌کند که به فتوای سید یزدی اشاره می‌کند. ایشان دراین‌باره می‌گوید: در صورت اخلال به بناء و اعراب کلمه، به‌گونه‌ای که آن کلمه از وزن بناء خود خارج شود، قرائت باطل است.<ref>ر.ک: همان، ص205-207</ref>
نویسنده در تسمیه (گفتن بسم‌الله الرحمن الرحیم) می‌نویسد: «[[معرفت، محمد هادی|آیت‌الله محمدهادی معرفت]] در کتاب [[آموزش علوم قرآن]] دراین‌باره مى‌فرمایند: ترتیب، نظم و تعداد آیات در هر سوره به دستور پیامبر اکرم(ص) بوده است و از امور توقیفى است، هر سوره با فرود آمدن بسم‌الله‌ الرحْمنِ‌ الرحِیمِ‌، آغاز مى‌شود و آیات به ترتیب نزول در آن ثبت مى‌گردید، تا موقعى که بسم‌الله دیگرى نازل مى‌شد و سوره دیگرى آغاز مى‌گردید. این نظم طبیعى آیات و رویه معمولى ثبت آن‌ها بود: پس بنابر نظر علامه، فلسفه وجودى بسم‌الله‌ الرحْمنِ‌ الرحِیمِ‌، علامت بودن است. علامتى برای آغاز و پایان سوره‌ها.»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/204 ر.ک: همان، ص204]</ref> سپس به‌عنوان نمونه، فتاوای برخی علما مبنی بر جزء سوره بودن بسم‌الله و وجوب قراءت آن را ذکر می‌کند. او در ادامه ذکر احکام در حکم صحت قراءت، با تقسیم قراءت به روخوانی، روان‌خوانی و تجوید بیان می‌کند که به فتوای سید یزدی اشاره می‌کند. ایشان دراین‌باره می‌گوید: در صورت اخلال به بناء و اعراب کلمه، به‌گونه‌ای که آن کلمه از وزن بناء خود خارج شود، قرائت باطل است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/205 ر.ک: همان، ص205-207]</ref>


ادامه مباحث این فصل از این بخش در بیان احکام استحباب مؤکد قراءت از روی مصحف هرچند برای کسانی که حافظ قرآن هستند، تأکید بر قراءت قرآن با لحن عربی، ترتیل، صوت حسن و حزین خوانی، لزوم تفکر و خضوع و خشوع در تلاوت قرآن، جواز قرائت به قرائات سبع در نماز، وجوب سکوت (انصات) برای گوش کردن قرآن، و بررسی حکم زنان و کودکان و دیوانگان و افراد لال و همچنین بررسی احکام لباس قاری و تالی است.<ref>ر.ک: همان، ص207-217</ref>
ادامه مباحث این فصل از این بخش در بیان احکام استحباب مؤکد قراءت از روی مصحف هرچند برای کسانی که حافظ قرآن هستند، تأکید بر قراءت قرآن با لحن عربی، ترتیل، صوت حسن و حزین خوانی، لزوم تفکر و خضوع و خشوع در تلاوت قرآن، جواز قرائت به قرائات سبع در نماز، وجوب سکوت (انصات) برای گوش کردن قرآن، و بررسی حکم زنان و کودکان و دیوانگان و افراد لال و همچنین بررسی احکام لباس قاری و تالی است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/207 ر.ک: همان، ص207-217]</ref>


معرفت، بخش پایانی (خاتمه کتاب) به روایاتی مبنی بر کمیت تلاوت روزانه آیات قرآن اشاره می‌کند؛ در این روایات میزان قراءت روزانه قرآن پنجاه آیه ذکر شده است.<ref>ر.ک: همان، ص221-222</ref> روایات دیگری نیز با کمیت‌های متعدد دیگری آمده که نویسنده آن را ذکر کرده است سپس می‌گوید این روایات یا ضعیف‌السند هستند، یا اگر چنین نباشند، ذکر عدد از باب ترغیب و تشویق به قرائت است. سپس می‌گوید: همان‌گونه که در بحث ترتیل ثابت شد مهم‌تر از تعداد آیات تلاوت شده، کیفیت قرائت است که هر چه بالاتر باشد مطلوب‌تر است.<ref>همان، ص222</ref> او در مسئله دوم به بیان تلاوت‌های حرام، مکروه و مستحب می‌پردازد؛ تلاوت‌هاى حرام: مثل قرائت با لحن اهل فسق و گناه و اهل لهو و لعب، و قراءت مکروه که مؤلف در آن به روایتی از [[حر عاملی، محمد بن حسن|شیخ حر عاملی]] در [[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسایل‌الشیعه]] استشهاد کرده مانند کراهت قراءت کل سوره قل هو الله احد در نماز با یک نَفَس.<ref>ر.ک: همان، ص223-224</ref> «اما روایات در باب قرائت مستحب، بسیار زیاد هستند، مثل استحباب سوره‌هاى خاص در مواقع خاص، مثلاً سوره دخان، عنکبوت و روم در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، خواندن سوره‌هاى خاص در نمازهاى خاص، مثلاً سوره یاسین در نماز زیارت مشاهد مقدس یا خواندن سوره صافات در روز جمعه برای اهل قبور، خواندن آیات خاص در مناسبت‌هاى خاص، مثلاً خواندن آیه ولایت در روز غدیر و...»<ref>همان، ص224</ref> نویسنده در مسئله سوم این بخش، روایتی را از [[الكافي (ط. دارالحديث)|کافی]] مبنی بر امر امام معصوم(ع) به مشکی بودن رنگ خط نوشتاری قرآن ذکر می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص225</ref>
معرفت، بخش پایانی (خاتمه کتاب) به روایاتی مبنی بر کمیت تلاوت روزانه آیات قرآن اشاره می‌کند؛ در این روایات میزان قراءت روزانه قرآن پنجاه آیه ذکر شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/221 ر.ک: همان، ص221-222]</ref> روایات دیگری نیز با کمیت‌های متعدد دیگری آمده که نویسنده آن را ذکر کرده است سپس می‌گوید این روایات یا ضعیف‌السند هستند، یا اگر چنین نباشند، ذکر عدد از باب ترغیب و تشویق به قرائت است. سپس می‌گوید: همان‌گونه که در بحث ترتیل ثابت شد مهم‌تر از تعداد آیات تلاوت شده، کیفیت قرائت است که هر چه بالاتر باشد مطلوب‌تر است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/222 همان، ص222]</ref> او در مسئله دوم به بیان تلاوت‌های حرام، مکروه و مستحب می‌پردازد؛ تلاوت‌هاى حرام: مثل قرائت با لحن اهل فسق و گناه و اهل لهو و لعب، و قراءت مکروه که مؤلف در آن به روایتی از [[حر عاملی، محمد بن حسن|شیخ حر عاملی]] در [[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسایل‌الشیعه]] استشهاد کرده مانند کراهت قراءت کل سوره قل هو الله احد در نماز با یک نَفَس.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/223 ر.ک: همان، ص223-224]</ref> «اما روایات در باب قرائت مستحب، بسیار زیاد هستند، مثل استحباب سوره‌هاى خاص در مواقع خاص، مثلاً سوره دخان، عنکبوت و روم در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، خواندن سوره‌هاى خاص در نمازهاى خاص، مثلاً سوره یاسین در نماز زیارت مشاهد مقدس یا خواندن سوره صافات در روز جمعه برای اهل قبور، خواندن آیات خاص در مناسبت‌هاى خاص، مثلاً خواندن آیه ولایت در روز غدیر و...»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/224 همان، ص224]</ref> نویسنده در مسئله سوم این بخش، روایتی را از [[الكافي (ط. دارالحديث)|کافی]] مبنی بر امر امام معصوم(ع) به مشکی بودن رنگ خط نوشتاری قرآن ذکر می‌کند.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/225 ر.ک: همان، ص225]</ref>


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست منابع در انتهای کتاب ذکر شده است. نویسنده در بخش اهدائیه، ثواب نگارش کتاب را به جماعت زیادی از جمله، انبیا، ائمه، صلحا، شهدا، و پدر و برادر شهیدش تقدیم کرده است.<ref>ر.ک: اهدائیه کتاب، ص18</ref>
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست منابع در انتهای کتاب ذکر شده است. نویسنده در بخش اهدائیه، ثواب نگارش کتاب را به جماعت زیادی از جمله، انبیا، ائمه، صلحا، شهدا، و پدر و برادر شهیدش تقدیم کرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29228/1/18 ر.ک: اهدائیه کتاب، ص18]</ref>
پاورقی‌ها به ذکر ارجاعات اختصاص دارد.
پاورقی‌ها به ذکر ارجاعات اختصاص دارد.


خط ۷۸: خط ۷۸:
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
   
   
[[رده:جدید تیرماه]]
[[رده:25 آذر الی 24 دی(97)]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش