رسم المصحف (عطیه): تفاوت میان نسخه‌ها

رسم المصحف (عطیه) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۲۷

۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ اکتبر ۲۰۱۸

جز

جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 نویسنده در مقدمه به نگارش قرآن کریم بر چوب و سنگ‌های نازک و استخوان و برگ‌های درختان اشاره کرده است. به‌طور طبیعی در این‌گونه نگارش‌ها حرفی اضافه یا کم می‌‌شود یا به حرف دیگری تبدیل می‌شود؛ چراکه کتابت در میان آن‌ها امر جدیدی بود. با گذشت زمان خط استحکام یافت و قواعدش تعریف شد و بنیان‌هایش محکم شد و هر کس که به نگارش قرآن فراخوانده می‌شد از آن قواعد املایی و اصول کتابت اطلاع می‌یافت<ref>ر.ک: مقدمه، ص6-5</ref>.
-در تمهید کتاب تاریخ کتابت عرب پیش از اسلام با استناد به منابع مختلف بررسی شده، سپس لوازم کتابت در آن عصر معرفی شده است<ref>ر.ک: تمهید، ص20-11</ref>.
+در تمهید کتاب تاریخ کتابت عرب پیش از اسلام با استناد به منابع مختلف بررسی شده، سپس لوازم کتابت در آن عصر معرفی شده است.<ref>ر.ک: تمهید، ص20-11</ref>.
 در فصل اول کتاب موضوع جمع‌آوری قرآن و کتابت آن در عهد پیامبر(ص) و سپس در زمان خلفا بررسی شده است. نویسنده بین تورات و قرآن کریم مقایسه کرده که انزال تورات بر موسی(ع) به‌صورت مکتوب بر الواح بود اما قرآن بر پیامبر(ص) نازل شد درحالی‌که آن‌حضرت خواندن و نوشتن نمی‌دانست. امی بودن پیامبر(ص) محکم‌ترین دلیل بر نزول قرآن از جانب خداوند بود. لذا به دو روش به ذهن سپردن و کتابت در محافظت از قرآن اعتماد نمود. آن‌حضرت اهتمام شدیدی نسبت به حفظ قرآن و فهم آن داشت. بسیاری از صحابه قرآن را حفظ می‌کردند که [[باقلانی، محمد بن طیب|باقلانی]] در [[الانتصار للقرآن|الإنتصار]] و [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] در [[الإتقان في علوم القرآن|الإتقان]] و دیگران به اسامی آن‌ها اشاره کرده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص24-22</ref>.
@@ خط ۴۹: / خط ۴۹: @@
 رسم مصحف بسیاری اوقات با انتساب به عثمان بن عفان سومین خلیفه اسلامی «رسم عثمانی» گفته می‌شود؛ چراکه گردآوری قرآن در سومین مرحله در زمان عثمان به اتمام رسید<ref>ر.ک: همان، ص46</ref>.
-در ادامه این فصل به ظواهر رسم عثمانی اشاره شده است. حذف الف در موارد زیادی چون جمع مذکر یا مؤنث سالم، جمع تکسیر، اسم علم و اعداد حذف می‌شود که نویسنده به بیش از پانصد نمونه اشاره کرده است؛ مثلاً ابراهیم در 69 مورد وارد شده که به روایت حفص و قالون الف از آن حذف شده است<ref>ر.ک: همان، ص103</ref>.
+در ادامه این فصل به ظواهر رسم عثمانی اشاره شده است. حذف الف در موارد زیادی چون جمع مذکر یا مؤنث سالم، جمع تکسیر، اسم علم و اعداد حذف می‌شود که نویسنده به بیش از پانصد نمونه اشاره کرده است؛ مثلاً ابراهیم در 69 مورد وارد شده که به روایت حفص و قالون الف از آن حذف شده است.<ref>ر.ک: همان، ص103</ref>.
-در فصل سوم، موضوع قرائات و ارتباط آن با رسم مصحف بررسی شده است. قرائات ثقه به ثقه با سند صحیح از نبی(ص) نقل شده است و رسم عثمانی اثری در تعدد وجوه قرائات نداشته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص187</ref>. در واقع رسم مصحف ارتباطی به تعدد قرائات نداشته بلکه قرائات بوده که در تعدد رسم مؤثر بوده است. دلیل این امر این است که مصاحفی که عثمان ارسال کرد مشتمل بر برخی اختلافات اندکی به سبب اختلاف قرائات بود <ref>ر.ک: تمهید، ص8</ref>.
+در فصل سوم، موضوع قرائات و ارتباط آن با رسم مصحف بررسی شده است. قرائات ثقه به ثقه با سند صحیح از نبی(ص) نقل شده است و رسم عثمانی اثری در تعدد وجوه قرائات نداشته است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص187</ref>. در واقع رسم مصحف ارتباطی به تعدد قرائات نداشته بلکه قرائات بوده که در تعدد رسم مؤثر بوده است. دلیل این امر این است که مصاحفی که عثمان ارسال کرد مشتمل بر برخی اختلافات اندکی به سبب اختلاف قرائات بود <ref>ر.ک: تمهید، ص8</ref>.
-نویسنده در این فصل اختلاف قرائات مصاحف شام و عراق، مدینه و عراق، کوفه و بصره و اختصاصات مصاحف مکه را برشمرده است؛ به عنوان مثال تنها در مصاحف مکه در آیه 100 سوره توبه «تجری من تحتها الأنهار» با «من» آمده که قرائت ابن کثیر است و در باقی مصاحف «تجری تحتها الأنهار» آمده که قرائت باقی قراء است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص220</ref>.
+نویسنده در این فصل اختلاف قرائات مصاحف شام و عراق، مدینه و عراق، کوفه و بصره و اختصاصات مصاحف مکه را برشمرده است؛ به عنوان مثال تنها در مصاحف مکه در آیه 100 سوره توبه «تجری من تحتها الأنهار» با «من» آمده که قرائت ابن کثیر است و در باقی مصاحف «تجری تحتها الأنهار» آمده که قرائت باقی قراء است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص220</ref>.
 در فصل چهارم ویژگی‌ها و مزایای رسم عثمانی به لحاظ نقطه و اعراب‌گذاری، تطور خط و رسم املایی مورد بررسی قرار گرفته است. در فصول گذشته به این نکته اشاره شد که مصحف خالی از نقطه و اعراب نوشته میشد و همانگونه که برخی علما گفته‌اند موافق با قرائات نبود. هر کدام از حرکت و نقطه اعجام و ابهام را از کلام برطرف می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص228-227</ref>. ابوالاسود دؤلی (متوفی 67ق) اولین کسی بود که حروف را اعراب‌گذاری کرد. او تنها حرف آخر کلمه را اعراب‌گذاری کرد و خطای در قرائت تا زمان عبدالملک بن مروان (65-86ق) ادامه یافت. عبدالملک حجاج بن یوسف را امر کرد که این مشکل را برطرف کند. حجاج هم نصر بن عاصم لیثی (متوفی90ق) را مأمور این کار کرد و او به شیوه ابوالاسود جمیع حروف کلمه را اعراب‌گذاری کرد و این کار در سال 80ق انجام پذیرفت<ref>ر.ک: همان، ص229</ref>.
-در خاتمه اثر خلاصه مباحث کتاب در پنج صفحه ارائه شده است<ref>ر.ک: همان، ص245-241</ref>.
+در خاتمه اثر خلاصه مباحث کتاب در پنج صفحه ارائه شده است.<ref>ر.ک: همان، ص245-241</ref>.
 ==وضعیت کتاب==