آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدمحسن بن‌ علی ‌بن‌ محمدرضا ‌بن‌ ‌محسن ‌بن‌ علی ‌اکبر بن باقر منزوی تهرانی''' معروف به '''شيخ آقا بزرگ تهرانى'''( ۱۲۹۳-۱۳۸۹ق/ ۱۸۷۶- ۱۹۷۰م) فقیه و کتاب‌شناس شیعی امامی که در بين مردم و نیز در  مجامع علمى به «آقا بزرگ» معروف است. اما لقب خانوادگى‌اش «منزوى» است و اين لقب را در سال 1350 قمرى گرفت. خانواده‌اش در تهران به «محسنى»مشهور است تا نسبت وى را به جدش حاج محسن برساند خانوادۀ ايشان علم و تجارت را يكجا جمع كرده است.

در سال 1293 هجرى قمرى مطابق 1254 شمسى در تهران به دنيا آمد و در تاريخ 1389 قمرى مطابق 1347شمسى چشم از جهان فرو بست.

مدرسۀ نخست او همان خانواده‌اش بود و كتابخانه (يا مكتب‌خانه) محله‌اش. در محلۀ «پامنار» حروف الفباء و قرائت قرآن كريم را آموخت و از قرائت بسيارى از كتب فارسى و ديوان‌هاى اشعارى بهره برد و مجموعه‌اى از معارف دينى و ارقام هندى را فرا گرفت. در سال 1303 ه‍.ق در سن 10 سالگى پدرش مجلس جشنى با حضور علما برپا كرد كه در آن شيخ آقا بزرگ لباس روحانيت پوشيد و از او خواستند به فراگيرى كتاب جامع المقدمات بپردازد او در مدت 12 سال تحصيل مداوم در مدارس علوم دينى و قرآن دروس ادبيات عرب، خط، قرائت، تجويد، اصول فقه و حساب را نزد صاحبنظران اين رشته‌ها تحصيل كرد.