|
|
| خط ۲۰: |
خط ۲۰: |
|
| |
|
|
| |
|
| <big>'''[[معجم أعلام النساء]]'''</big> | | <big>'''[[بروجردی، حسین]]'''</big> |
|
| |
|
| [[پرونده:NUR11610J1.jpg|بندانگشتی|معجم أعلام النساء|175px]] | | [[پرونده:NUR00363.jpg|بندانگشتی|بروجردی، حسین|175px]] |
|
| |
|
| | '''معرفى اجمالى''' |
|
| |
|
| '''معجم أعلام النساء'''، اثر '''[[فواز عاملی، زینب بنت علی|زينب بنت على بن حسين فوّاز عاملى]]''' (صيدا، 1276-1332ق، قاهره) است كه در آن، شرح حال زنان مشهور و دانشمند از مليت‌ها و مذاهب گوناگون را بيان كرده است. نام ديگر كتاب حاضر عبارت است از: «الدر المنثور في طبقات ربّات الخدور» است. | | '''آيت‌الله سيد حسين بروجردى''' فرزند سيد على، در آخرين روزهاى ماه صفر 1292ق، در خاندان طباطبايى، در بروجرد، ديده به جهان گشود. |
|
| |
|
| مُنى محمد زياد خراط، اين اثر را تحقيق و تصحيح كرده است.
| | پدر ايشان، عالمى جليل القدر، مرجع حوائج مردم و عارف به نسب بيت شريف خويش بود. مادرش نيز سيده آغابيگم، دختر سيد محمدعلى طباطبائى است كه بانويى متدينه، عالمه و پاكدامن بود. |
|
| |
|
| محقق اين اثر در مقدمه‌اش كه در رياض، در آغاز ربيع‌الأول 1418ق، نوشته، چنين يادآور شده است: «... هنگامى كه خداوند مرا بر كتاب «الدر المنثور في طبقات ربّات الخدور»، نوشته اديب فاضل زينب بنت على آل فواز(ره) آگاه كرد، از كثرت مطالب سودمند و روش جالب آن، شگفت‌زده شدم. خانم نويسنده - كه خداى رحمتش كناد - در اين كتاب تعداد 454 شرح حال براى زنان فاضل قرون گوناگون فراهم آورده، از عصر جاهلى و صدر اسلام تا زمان خودش، مانند زندگى‌نامه «فطنت بنت احمد پاشا» و «مريم مكاريوس» و... نويسنده مطالب زندگى‌نامه‌ها را محدود به مقدار خاصى نكرده؛ به همين جهت، برخى از آن‌ها بسيار كوتاه و برخى بسيار بلند است. از آنجا كه اين كتاب در مصر، در سال 1312ق، چاپى قديمى شده بود بدون حاشيه، شماره‌گذارى و... پس از خداى تعالى خير طلبيدم و عزمم را جزم كرده و به تحقيق و تصحيحش پرداختم و... در حاشيه، منابع هر زندگى‌نامه را مشخص كردم و اشتباهات چاپى را برطرف ساختم... (ر.ك: مقدمه كتاب، ص5-6)........[[ معجم أعلام النساء|'''ادامه''']]
| | '''اساتید''' |
| | ايشان در هفت سالگى وارد مكتب‌خانه شد و «جامع المقدمات» را به خوبى آموخت و در ميان شاگردان از امتياز مخصوصى برخورددار شد، به طورى كه ذكاوت و تيزهوشى و متانت وى زبانزد خاص و عام گرديد. |
| | |
| | پدرش چون پيشرفتش را ديد، او را به حوزه علميه نوربخش بروجرد برد و از معلم خواست تا بقيه علوم مقدماتى را به پسرش بياموزد. بدين‌گونه صرف و نحو، معانى بيان، بديع و منطق، فقه و اصول را در بروجرد آموخت و در سال 1310ق به اصفهان مهاجرت كرد. |
| | سيد محمد باقر درچه‌اى، ميرزا ابوالمعالى كلباسى، سيد محمد تقى مدرس، آخوند كاشى، جهانگيرخان قشقايى از اساتيد ايشان بوده‌اند..........[[ بروجردی، حسین|'''ادامه''']] |
|
| |
|
|
| |
|
