۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == '
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == ') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
«تفسير روح البيان» كه زير عنوان «تفاسير اشارى» قرار مى‌گيرد، تفسيرى صوفى‌مسلك است كه اهتمام نويسنده‌اش بيان وعظ و ارشاد مريد در جهت حقيقت و حق مى‌باشد. بااين‌وجود، مفسر از قواعد زبان و ادب و ظواهر لفظ و استشهاد به امور نقلى خارج نمى‌شود و براى تأييد گفته‌هايش از بزرگان و شعراى ترك و فارس مطالب زيادى نقل مى‌كند. اين تفسير لغوى، بيانى و صوفى است و بين امتيازهاى تفاسير عادى كه ملتزم بيان اسباب نزول و روايات و قرائات و لغت هستند و امتيازهاى تفسير صوفى، جمع كرده است؛ جز اينكه از شطحيات، غلو و تأويل پرهيز كرده و راه اعتدال را در پيش گرفته و بر روايت و زبان تكيه كرده است. وى ابياتى را از شعراى فارسى‌زبان مثل حافظ، مولوى، سعدى، صائب و شاعران ترك‌زبان و مثال‌هاى فارسى و تركى را استفاده نموده است.<ref>عبداللهى عابد، صمد، ص150</ref> | «تفسير روح البيان» كه زير عنوان «تفاسير اشارى» قرار مى‌گيرد، تفسيرى صوفى‌مسلك است كه اهتمام نويسنده‌اش بيان وعظ و ارشاد مريد در جهت حقيقت و حق مى‌باشد. بااين‌وجود، مفسر از قواعد زبان و ادب و ظواهر لفظ و استشهاد به امور نقلى خارج نمى‌شود و براى تأييد گفته‌هايش از بزرگان و شعراى ترك و فارس مطالب زيادى نقل مى‌كند. اين تفسير لغوى، بيانى و صوفى است و بين امتيازهاى تفاسير عادى كه ملتزم بيان اسباب نزول و روايات و قرائات و لغت هستند و امتيازهاى تفسير صوفى، جمع كرده است؛ جز اينكه از شطحيات، غلو و تأويل پرهيز كرده و راه اعتدال را در پيش گرفته و بر روايت و زبان تكيه كرده است. وى ابياتى را از شعراى فارسى‌زبان مثل حافظ، مولوى، سعدى، صائب و شاعران ترك‌زبان و مثال‌هاى فارسى و تركى را استفاده نموده است.<ref>عبداللهى عابد، صمد، ص150</ref> | ||